Antoni Buratowski (ur. 1843 w Ciężkowicach, zm. 21 października 1863 w Jurkowicach) – polski strzelec piechoty, uczestnik powstania styczniowego, weteran potyczki o Osiek, bitwy pod Rybnicą i pod Jurkowicami.

Antoni Buratowski
powstaniec styczniowy
Data i miejsce urodzenia

1843
Ciężkowice

Data i miejsce śmierci

21 października 1863
Jurkowice

Przebieg służby
Lata służby

1863

Główne wojny i bitwy

powstanie styczniowe:
• potyczka o Osiek,
bitwa pod Rybnicą,
bitwa pod Jurkowicami,

Pomnik powstańców styczniowych przed kościołem w Olbierzowicach

Biografia

edytuj

Urodził się w 1843 roku w Ciężkowicach na terenie ówczesnej Galicji Zachodniej. Pochodził ze szlacheckiego rodu, osiadłego w Małopolsce, w Brzozowej i okolicach koło Zakliczyna. Jako dwudziestolatek wziął udział w powstaniu styczniowym[1]. Walczył pod Osiekiem i bitwie pod Rybnicą pod dowództwem pułkownika Dionizego Czachowskiego. Został ciężko ranny w bitwie pod Jurkowicami. Zmarł 21 października 1863 w wyniku odniesionych ran w walce przeciwko kozakom. W bitwie tej poległo pięćdziesięciu dwóch powstańców, w tym dowódca oddziału kapitan August Rosner ps. „Gustaw Róża”, którego tożsamość jako jedyna została ustalona przez komisję w składzie z lekarzem ze Staszowa - Władysławem Korthem. 3 grudnia 1863 wraz z innymi poległymi współtowarzyszami broni został pochowany przez Ludwika Bryłę (sołtysa) i Jana Paprockiego (radnego) z Jurkowic oraz księdza S. Niezabitowskiego – administratora miejscowej parafii rzymskokatolickiej w zbiorowej mogile powstańczej na cmentarzu parafii św. Wawrzyńca w Olbierzowicach.

Istnieje również hipoteza, że przeżył potyczkę z rosyjskimi kozakami i po klęsce powstania został zesłany na Syberię. Informacji o przymusowej ekspatriacji nie można potwierdzić żadnymi wiarygodnymi materiałami źródłowymi. W listopadzie 1890 został oficjalnie uznany za zaginionego, a po kilku miesiącach 30 stycznia 1891 za zmarłego w trakcie polskiego powstania narodowego przeciwko Imperium Rosyjskiemu zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego w Nowym Sączu.

Ujęty w spisie powstańców z archiwum ks. Ludwika Ruczki, który aktywnie brał udział w poszukiwaniach i świadczeniu pomocy weteranom powstania styczniowego oraz ich rodzinom[2]. Był probantem Władysława Bieniasa, uczestnika kampanii wrześniowej i obrońcy Lwowa.

Upamiętnienie

edytuj

Antoniego Buratowskiego, jednego z powstańców poległych w bitwie pod Jurkowicami, upamiętniają:

  • pomnik poległych powstańców styczniowych na placu przed kościołem św. Wawrzyńca w Olbierzowicach (z 1930),
  • tablica na głazie pomnikowym powstania styczniowego w centrum Jurkowic (z 2003),
  • tablica na zrewitalizowanej mogile powstańczej cmentarza parafialnego w Olbierzowicach (z 2013),

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Ks. Ludwik Ruczka, Archiwum.
  2. Marcin Niewalda, Buratowski - Katalog Powstańców Styczniowych [online], www.genealogia.okiem.pl [dostęp 2018-05-15].