Kościół św. Wawrzyńca w Olbierzowicach

Kościół św. Wawrzyńcarzymskokatolicki kościół parafialny, położony w Olbierzowicach, należący do parafii św. Wawrzyńca w dekanacie Klimontów, diecezji sandomierskiej.

Kościół św. Wawrzyńca w Olbierzowicach
Kościół parafialny
Ilustracja
Widok kościoła
Państwo

 Polska

Miejscowość

Olbierzowice

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Wawrzyńca w Olbierzowicach

Wezwanie

św. Wawrzyńca

Wspomnienie liturgiczne

10 sierpnia

Położenie na mapie gminy Klimontów
Mapa konturowa gminy Klimontów, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Wawrzyńca w Olbierzowicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Wawrzyńca w Olbierzowicach”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Wawrzyńca w Olbierzowicach”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Wawrzyńca w Olbierzowicach”
Ziemia50°39′26,658″N 21°23′19,190″E/50,657405 21,388664

Historia kościoła edytuj

 
Stary kościół

Pierwsza wzmianka o kościele w Olbierzowicach pochodzi z około 1326 roku.

Kościół z 1468 roku edytuj

Kolejna świątynia zostaje wybudowana w stylu gotyckim z drzewa modrzewiowego w 1468 roku.[2] Jan Długosz w "Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis" pisze, że we wsi Olbierzowice w drugiej połowie XV wieku istniał kościół drewniany.[3] W połowie XVI wieku kościół przechodzi w ręce arian. W 1604 roku Olbierzowice kupuje wojewoda sandomierski Jan Zbigniew Ossoliński. W 1620 roku wojewoda usuwa arian ze swoich posiadłości i kościół przechodzi w posiadanie katolików. W 1632 roku, syn Jana Zbigniewa Ossolińskiego, Jerzy Ossoliński, przekazuje świątynię w administrację Dominikanów z klasztoru w Klimontowie[1]. W XVIII wieku obok kościoła została wzniesiona drewniana dzwonnica. W 1764 roku zostaje założony cmentarz parafialny.[4]

Stary kościół drewniany został rozebrany w 1910 roku pod budowę nowego kościoła. Z drewna pozyskanego z rozbiórki, zbudowano w 1911 roku obszerną wikarówkę. Od strony placu kościelnego front budynku miał 4 okna i obszerny ganek. Wikarówka dotrwała do 1990 roku. Na jej miejscu po splantowaniu terenu obecnie istnieje parking.

Obecny kościół edytuj

Komitet budowy nowego kościoła został zawiązany w 1898 roku. Budowę nowego nowego kościoła w stylu neogotyckim projektu Stefana Szyllera rozpoczął ksiądz Józef Mączyński 3 maja 1910. Natomiast 10 sierpnia 1910 kamień węgielny pod budowę nowego kościoła poświęcił biskup sandomierski Marian Józef Ryx. Akt erekcyjny wraz z monetami i gazetami zamurowano w szklanym pojemniku za głównym ołtarzem. Miejsce to jest oznaczone płytą z wyrytym krzyżykiem i datą „1910”. Do końca 1913 roku wybudowano kościół w stanie surowym z dachem w połowie przykrytym dachówkami a w połowie słomą. Budowę przerwał wybuch I wojny światowej w 1914 roku. Budowę wznowił 19 maja 1920r ksiądz Julian Lipiński. Do czasu odejścia w 1925 roku zdołał naprawić ze zniszczeń wojennych połowę dachu pokrytą dachówką, pokryć dachówką drugą połowę dachu, zbudować sklepienie nad całym kościołem, otynkować wewnątrz, wstawiono 8 okien, które osobiście zaszklił ksiądz Lipiński. Budowę kontynuował kolejny proboszcz Józef Trybulski mianowany 10 sierpnia 1925 roku. W czasie swojego pobytu w Olbierzowicach usunął rusztowania z wnętrza kościoła, wyłał beton pod posadzkę w całym kościele, zbudował sklepienie nad kaplicą przedpogrzebową, zbudował wieżę na której zamontował trzy dzwony. Konsekracja nowego kościoła nastąpiła 14 września 1935 przez biskupa Pawła Kubickiego.[5]

W 1984 roku kościół został odnowiony.

Architektura i wnętrze kościoła edytuj

Kościół parafialny w Olbierzowicach to trzynawowa budowla z wieżą o wysokości 57 metrów. Cokół i ściany zewnętrzne do wysokości okien wyłożone granitem. Odrzwia, zakończenia szkarp wyłożone piaskowcem. Do budowy kościoła zużyto dwa miliony cegieł pochodzących z cegielni w Rytwianach. Dach pierwotnie pokryty czerwoną dachówką rzymską produkcji cegielni w Korwinowie. Dzwonnica znajduje się na ceglanej wieży i mieści trzy dzwony:

Fronton kościoła wykuty został z granitu polskiego przez Józefa Hanke z Warszawy.

Na wyposażeniu kościoła znajdują się m.in.:

Ponadto od strony zachodniej kościoła znajduje się kaplica przedpogrzebowa, za nią natomiast grobowiec właściciela dóbr klimontowskich Włodzimierza Karskiego zmarłego w 1941 roku.

Bibliografia edytuj

  • Jan Wiśniewski „Dekanat sandomierski”, Wydawnictwo Jedność 2000r, ISBN 83-7224-241-0
  • Inwentarz drewnianej architektury sakralnej w Polsce; Zeszyt 1a; Kościoły w Małopolsce XV wieku (Mogiła, Olbierzowice, Zborówek); Opracował Ryszard Brykowski; Wrocław 1983

Przypisy edytuj

  1. a b c d Historia kościoła św. Wawrzyńca. [dostęp 2013-04-12].
  2. Inwentarz drewnianej architektury sakralnej w Polsce; Zeszyt 1a; Kościoły w Małopolsce XV wieku (Mogiła, Olbierzowice, Zborówek); Opracował Ryszard Brykowski; Wrocław 1983
  3. Jan Długosz, Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis, tom II, str. 347
  4. St. Chmielnicki, Olbierzowice i parafia Olbierzowice, Olbierzowice 1929, odbito w „Drukarni Nowoczesnej” w Sandomierzu, s. 1.
  5. Akta parafii w Olbierzowicach (1859-1983). Archiwum Diecezji Sandomierskiej. Sygnatura PS-259
  6. Kościół p.w. św. Wawrzyńca w Olbierzowicach. [dostęp 2013-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 marca 2016)].

Linki zewnętrzne edytuj