Antoni Kolberg

polski malarz

Antoni Karol Kolberg (ur. 13 czerwca 1815 w Machorach, zm. 19 grudnia 1882 w Warszawie) – artysta malarz.

Antoni Karol Kolberg
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1815
Machory

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1882
Warszawa

Zawód, zajęcie

malarz

Edukacja

Akademia Sztuk Pięknych w Berlinie

Rodzice

Juliusza Henryka, Karolina Fryderyka Henrietty Mercoeur

Małżeństwo

Eleonora Marconi
Antonina Kolberg

Dzieci

Henryk Wilhelm Kolberg, Kazimiera Eleonora, Antonina Kolberg, Julia Karolina, Walentyna Kolberg-Szalitowa

Krewni i powinowaci

Wilhelma
Józefa Brodowskiego

Portret Fryderyka Chopina (1848)

Życiorys

edytuj

Antoni był synem kartografa Juliusza Henryka i Karoliny Fryderyki Henrietty Mercoeur, ewangelików, bratem Wilhelma i Oskara Kolbergów oraz Julii (1810–1817 Przysucha), Gustawa Alberta Karola Rudolfa (29.07.1821–13.12.1823) oraz Juliusza Adolfa (11.05.1818–26.05.1843).

 
Romuald Chojnacki, Portret zbiorowy kolonii polskiej w Rzymie, olej na tekturze, 1844

W roku 1831 ukończył Liceum Warszawskie i podjął studia sztuk pięknych u Aleksandra Kokulara i Józefa Brodowskiego[1]. W latach 18371840 kontynuował studia na Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Po powrocie do Polski dostał złoty medal za obraz „Św. Emilia”, przyznano mu także stypendium na dwuletni pobyt w Italii, gdzie przebywał do roku 1843. Możliwą datą wyjazdu z Rzymu jest też rok 1844, w którym powstał obraz Portret zbiorowy kolonii polskiej w Rzymie Romualda Chojnackiego, na którym malarz został przedstawiony z innymi przedstawicielami rzymskiego środowiska artystycznego Polaków, między innymi z Cyprianem Kamilem Norwidem.

W drodze powrotnej odwiedził w Paryżu przyjaciela z lat młodości w Warszawie, Fryderyka Chopina i namalował portret artysty, prawdopodobnie ostatni wykonany za jego życia (zniszczony w czasie Powstania Warszawskiego).

Na podstawie rysunku Antoniego Kolberga z 1832 przedstawiającego pokój w mieszkaniu Chopinów przy ulicy Krakowskie Przedmieście został później zrekonstruowany Salonik Chopinów w Warszawie[2].

Po powrocie z Włoch Kolberg osiadł na stałe w Warszawie, zajmując się malarstwem i dorabiając przy niepewnych dochodach artysty jako nauczyciel rysunku i malarstwa w stołecznych gimnazjach. Tworzył klasycystyczne obrazy religijne, rodzajowe i portrety, a także dekoracje ścienne, m.in. w kościele w Wilanowie (zachowane) i we wnętrzach Hotelu Europejskiego i Towarzystwa Kredytowego w Warszawie (zniszczone w czasie II wojny światowej).

Antoni Kolberg był dwukrotnie żonaty:

  • po raz pierwszy z ewangeliczką reformowaną Eleonorą Marconi (18321883), z którą miał m.in. syna Henryka Wilhelma (18611935), pioniera przemysłu optycznego w Polsce oraz córkę, Kazimierę Eleonorę (Kazię), żonę Władysława Marconiego.
  • po rozwodzie z Eleonorą, poślubił swoją nieślubną bratanicę Karolinę Matyldę Gallasch (18411900), katoliczkę, z którą miał trzy córki katoliczki po matce:

Pochowany został obok rodziców i brata Wilhelma na cmentarzu ewangelickim w Warszawie (Al. 24 nr 34).

 
Salonik Chopinów na rysunku Antoniego Kolberga z 1832

Przypisy

edytuj
  1. Jerzy. Malinowski, Malarstwo polskie XIX wieku, Warszawa: Wydawn. DiG, 2003, ISBN 83-7181-290-6, OCLC 54704215.
  2. Jadwiga Mieleszko: Pałac Czapskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 72.

Bibliografia

edytuj
  • Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989
  • Andrzej Mencwel - Stanisław Brzozowski Kształtowanie myśli krytycznej Warszawa 1976
  • Oskar Kolber - Korespondencja tom I II III
  • Stanisław Brzozowski - Pamiętnik