Aspergillus candidus
Aspergillus candidus (Aspergillus candidus Link) – gatunek grzybów z rzędu kropidlakowców (Eurotiales)[1]. Gatunek kosmopolityczny, występujący na całym świecie, głównie w ciepłych rejonach[2].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Aspergillus candidus |
| Nazwa systematyczna | |
| Aspergillus candidus Link Mag. Gesell. naturf. Freunde, Berlin 3(1-2): 16 (1809) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Aspergillus, Aspergillaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Takson ten po raz pierwszy zdiagnozowany został w 1809 r. przez Linka[3] i według Index Fungorum nazwa podana przez tego autora jest prawidłowa. Później przez różnych autorów opisywany był pod różnymi nazwami i zaliczany do różnych rodzajów, wyróżniono też w jego obrębie różne podgatunki, odmiany i formy. Według Index Fungorum obecnie wszystkie one są synonimami Aspergillus candidus[1]
- Aspergillus candidus var. candidus Link 1809
- Aspergillus candidus subsp. candidus Link 1809
- Aspergillus candidus var. densior Link, 1824
- Aspergillus candidus var. tenuissima Link 1824
- Aspergillus candidus subsp. tjibodensis Penz. & Sacc. 1902
- Aspergillus candidus var. tjibodensis (Penz. & Sacc.) Sacc. 1906
- Aspergillus okazakii Saito 1907
- Sterigmatocystis okazakii (Saito) Sacc. 1913
Morfologia edytuj
Na podłożu Czapeka (CzA) rośnie wolno, na MEA szybciej, na CREA słabo, wzrastają kolonie płaskie o powietrznej strukturze, przechodzące stopniowo od koloru białego (na MEA białe) do kremowego i żółtokremowego, czasem sklerocja przechodzą z białych w purpurowe a nawet czarne; spód kolonii jest bezbarwny lub bardzo jasnożółty do słabo różowego, u niektórych szczepów występuje czarnopurpurowa obwódka. Główki konidioforów mają promienisty układ zarodników. Metule mają 7–20 × 5–8 μm długości, fialidy 6–9 × 2–3 μm. Zarodniki są okrągłe do elipsoidalnych, gładkie z cienkimi ścianami o średnicy 2,5 × 4,0 μm[4][5].
Występowanie edytuj
Występuje na całym świecie, szczególnie w klimacie równikowym i podzwrotnikowym w glebach, na nasionach i ryzosferze, nigdy w glebie bez obecności korzeni. Znajdowany w żywności i paszach zwierzęcych, głównie zbożach[2][4].
Znaczenie edytuj
- Jest częstą przyczyną inwazyjnej aspergilozy, |grzybicy uszu oraz paznokci u ludzi[4][2].
- Izolowany jest od ptaków (zarówno od osobników zdrowych jak i od osobników ze zmianami chorobowymi), od świń oraz martwych pszczół[2][5]
- Wytwarza mikotoksyny – kwas kojowy, terfenillinę, kandydulinę, ksantoascynę oraz kwas β-nitropropionowy[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2014-06-02] (ang.).
- ↑ a b c d e Paweł Krzyściak, Magdalena Skóra, Anna B. Macura, Atlas grzybów chorobotwórczych człowieka, Wrocław: MedPharm Polska, 2011, s. 230-232, ISBN 978-83-60466-80-3.
- ↑ MycoBank [online] [dostęp 2014-06-02] (ang.).
- ↑ a b c E. Baran, J. Zabawski, Charakterystyka częściej występujących grzybów chorobotwórczych i grzybów oportunistycznych z podgromad: Zygomycotina, Ascomycotina i Deuteromycotina, [w:] Eugeniusz Baran (red.), Zarys Mikologii Lekarskiej wydawca = Volumed, Wrocław 1998, s. 84, ISBN 83-85564-17-9.
- ↑ a b The Aspergillus Website [online] [dostęp 2014-06-02] (ang.).