Wikipedia

Atlas (album Laurel Halo)

album Laurel Halo

Chance of Rain – czwarty album studyjny amerykańskiej kompozytorki Laurel Halo, wydany 22 września 2023 roku nakładem własnej wytwórni Awe jako CD, płyta winylowa i digital download[1].

Atlas
Wykonawca albumu studyjnego
Laurel Halo
Wydany

22 września 2023

Gatunek

muzyka elektroniczna, muzyka eksperymentalna ambient

Długość

40:46

Wydawnictwo

Awe

Producent

Laurel Halo

Oceny
Przejdź do sekcji „Odbiór”
Album po albumie
DJ-Kicks: Laurel Halo
(2019) 		Atlas
(2023) 		—

Album edytuj

Historia i muzyka edytuj

W 2020 roku Halo rozpoczęła pisanie muzyki, która miała wypełnić jej kolejny album, Atlas. Powróciła wówczas na nowo do zagadnień gry na fortepianie pisząc i nagrywając różne szkice i improwizacje. Pracę tę kontynuowała w 2021 roku w studiu Ina-GRM Studios w Paryżu, do którego została zaproszona w charakterze artystki-rezydentki. Podczas pracy w studiu rozbudowywała i modyfikowała swoje pomysły, stworzone w poprzednich miesiącach. Przez pozostałą część 2021 oraz w 2022 roku podróżowała między Berlinem a Londynem dogrywając partie dodatkowej gitary, skrzypiec i wibrafonu. W realizacji albumu udział wzięli zaproszeni przez nią muzycy: saksofonista Bendik Giske, skrzypek James Underwood, wiolonczelistka Lucy Railton oraz wokalista Coby Sey. Używając zarówno instrumentarium elektronicznego, jak i akustycznego Halo stworzyła bogaty konglomerat zmysłowych, jazzowych kolaży w stylu ambient[2].

Tytuł edytuj

Halo zapytana przez dziennikarza muzycznego Shawna Reynaldo o tytuł albumu, odpowiedziała: „Ta płyta brzmi dla mnie jak zbiór map. Zawiera wszystkie te drobne szczegóły dźwiękowe, które mogłyby przypominać szczyt górski… mały strumyk wijący się za zakrętem, tu i ówdzie linie topograficzne”[3].

Wydanie i promocja edytuj

12 lipca 2023 roku Halo zapowiedziała wydanie nowego albumu na 22 września za pośrednictwem własnej wytwórni Awe. Na promocje albumu wybrała singiel z utworem „Belleville”, zrealizowanym z wokalem londyńskiego muzyka Coby’ego Seya, znanego wcześniej ze współpracy z takimi artystami jak: Mica Levi, Cosha, Leifur James, Kelly Lee Owens i Lafawndah. Album miała poza tym promować seria koncertów, poczynając od berlińskiej sali Atonal 7 września (oficjalna premiera albumu na żywo)(12 lipca) poprzez Barbican (Milton Court) w Londynie (10 września), Muziekgebouw aan 't IJ w Amsterdamie (13 września), Ruhrtriennale w Bochum (16 września), Bond Chale w Chicago (5 listopada), Sanctuary of the First Unitarian Church w Filadelfii (8 listopada), nowojorskiej Le Poisson Rouge (9 listopada) na Lodge Room w Los Angeles (19 listopada) skończywszy[4].

Lista utworów edytuj

Lista według Discogs[1]:

1. Abandon 4:01
2. Naked To The Light 4:19
3. Late Night Drive 4:55
4. Sick Eros 4:22
5. Belleville 2:25
6. Sweat, Tears Or The Sea 2:45
7. Atlas 6:53
8. Reading The Air 5:42
9. You Burn Me 1:08
10. Earthbound 4:16
40:46

Informacje edytuj

Odbiór edytuj

Opinie krytyków edytuj

Oceny łączne
Publikacja Ocena
Album of the Year 82/100[5]
AnyDecentMusic? 8.0/10[6]
Metacritic 80/100[7]
Recenzje
Publikacja Ocena
AllMusic  [8]
Beats Per Minute 81%[9]
Clash 9/10[10]
Loud And Quiet 8/10[11]
Northern Transmissions 8.6/10[12]
Pitchfork 8.1/10[13]
PopMatters 8/10[14]
Spectrum Culture 86%[15]

Album otrzymał średnią ocenę 80 na 100 na podstawie 10 recenzji krytycznych w podsumowaniu Metacritic[7], 82 na 100 na podstawie 9 recenzji w zestawieniu Album of the Year oraz 8.0 na 10 na podstawie 9 recenzji w zestawieniu AnyDecentMusic?[6].

Atlas łączy wiele muzycznych języków, tworząc niekończący się, nowoczesny minimalistyczny triumf, który stoi wysoko obok przełomowych tytułów, takich jak Music for Airports Briana Eno
i Music for 18 Musicians Steve’a Reicha. Cudownie odświeżający i wart posłuchania.

Leo Lawton, Loud And Quiet[11]

Zdaniem Andy’ego Kellmana z AllMusic Atlas to „płynna sekwencja orkiestrowych kolaży ambientowych z poczuciem dyslokacji, przywołująca wszystko, od jałowych krajobrazów miejskich i podwodnego ogromu po migoczące wspomnienia i odrętwienie.”[8].

Dla Bruce’a Millera z magazynu PopMatters Atlas „wydaje się być naturalnym postępem [Halo]. Łącząc swój fortepian, elektronikę, gitary, wibracje i wokal ze smyczkami i saksofonem, tworzy [ona] swoją najbardziej lodowatą muzykę w historii, dźwięki, które mogą oszukać słuchacza, aby usłyszał coś statycznego, nawet jeśli stale się zmienia”. Zdaniem recenzenta na tej płycie istnieje pokrewieństwo z twórczością takich muzyków jak: Gavin Bryars, Harold Budd, Anna von Hausswolff (album All Thoughts Fly), a nawet z Acid Mothers Temple (druga połowa utworu „Blue Velvet Blues”)[14].

Według Chrisa Richardsa z The Washington Post Atlas to „powolny, łagodnie urzekający, w dużej mierze instrumentalny nowy album, który sprawia wrażenie rygorystycznego, nieważkiego, cierpliwego i nastrojowego – głównie w tym sensie, że kompozytorka i producentka z Los Angeles wie, że nasze mózgi potrafią doświadczać wszelkiego rodzaju nastrojów, czasem nawet więcej niż kilku na raz”[3].

Jašy Bužinelowi z magazynu The Quietus muzyka albumu skojarzyła się ze sztuką przełomu XIX i XX wieku. Recenzent określił Atlas jako „akwarelową muzykę ambient” dając za przykład amerykański ruch artystyczny, tonalizm. Utwór „Late Night Drive” nasunął mu na myśl obraz Nokturn w szarościach i srebrze Jamesa Whistlera, widziany z okna samochodu. Słuchając „Reading the Air” wyobrażał siebie jako Williama Turnera malującego obraz Morze i niebo, zaś utwór „Chory Eros” skojarzył mu się z innymi dziełami Turnera, takimi jak Światło i kolor (teoria Goethego)[16].

Jack Oxford z magazynu Clash uważa, iż Atlas to „zachęcająca odyseja, pozwalająca słuchaczowi docenić subtelne tekstury i zestawienie dźwięku akustycznego z cyfrowym. W pełni wartościowy odsłuch dla fanów ambientu, którzy cenią sobie narrację”[10].

Zdaniem Philipa Sherburne’a z magazynu Pitchfork album „definiuje duszny chaos. Raz po raz Halo powraca do tematów gęstości, zderzających się częstotliwości i pochmurnych kolorów. Ale zanurzone w niejednoznacznym mroku są melodie, które od czasu do czasu podnoszą głowę, ukradkiem i triumfalnie, zanim zanurzą się z powrotem w głębinach, by nigdy więcej ich nie usłyszeć”[13].

Listy tygodniowe edytuj

2023
Kraj Lista Pozycja
Wielka Brytania UK Album Downloads Chart 70[17]

Wyróżnienia edytuj

Album znalazł się na liście:

  • 30 najlepszych albumów jazzowych i eksperymentalnych 2023 roku (The 30 Best Jazz and Experimental Albums of 2023) magazynu Pitchfork[18],
  • 30 ulubionych albumów (Our favourite albums of 2023) wytwórni płytowej The Vinyl Factory[19].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Laurel Halo – Atlas. Discogs. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  2. ↑ Andrew Sacher: Laurel Halo announces new album 'Atlas' & live tour, shares "Belleville". BrooklynVegan. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  3. ↑ a b Chris Richards: Laurel Halo’s ambient music deserves your undivided attention. The Washington Post. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  4. ↑ Olivia Stock: Laurel Halo announces new album, ‘Atlas’, shares single featuring Coby Sey. DJ Magazine. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  5. ↑ Album of the Year: Laurel Halo – Atlas. Album of the Year. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  6. ↑ a b AnyDecentMusic?: Laurel Halo: Atlas. AnyDecentMusic?. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  7. ↑ a b Metacritic: Atlas by Laurel Halo. Metacritic. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  8. ↑ a b Andy Kellman: Atlas – Laurel Halo. AllMusic. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  9. ↑ Rob Hakimian: Album Review: Laurel Halo – Atlas. Beats Per Minute. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  10. ↑ a b Jack Oxford: Laurel Halo – Atlas. Clash. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  11. ↑ a b Leo Lawton: Laurel Halo – Atlas. Loud And Quiet. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  12. ↑ Greg Walker: Atlas – Laurel Halo. northerntransmissions.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  13. ↑ a b Philip Sherburne: Atlas: Laurel Halo. Pitchfork. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  14. ↑ a b Bruce Miller: Laurel Halo’s Music Becomes Even More Glacially Cinematic on ‘Atlas’. PopMatters. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  15. ↑ Shayan Ismaiel: Laurel Halo: Atlas. spectrumculture.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  16. ↑ Jaša Bužinel: Laurel Halo. The Quietus. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  17. ↑ Official Charts Company: Official Album Downloads Chart 29 September 2023 – 5 October 2023. officialcharts.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  18. ↑ Pitchfork: The 30 Best Jazz and Experimental Albums of 2023. Pitchfork. [dostęp 2024-01-04]. (ang.).
  19. ↑ VF Team: Our favourite albums of 2023. The Vinyl Factory.com. [dostęp 2024-01-04]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Atlas_(album_Laurel_Halo)&oldid=73891331”