August Ludwig von Nostitz

August Ludwig Ferdinand von Nostitz (ur. 27 grudnia 1777 w Cieślach pod Oleśnicą, zm. 28 maja 1866 w swoim majątku Sobota pod Lwówkiem Śląskim) – graf, pruski generał kawalerii i generał-adiutant Fryderyka Wilhelma III.

Życie

Nostitz po skończeniu studiów w 1799 r. zajął się administrowaniem majątkiem w powiecie Lwóweckim. W roku 1801 graf Hochberg urządził turniej na zamku Książ na cześć pruskiej pary królewskiej. Podczas turnieju Nostitz przyciągnął uwagę Fryderyka Wilhelma III swoimi umiejętnościami jeździeckimi i pięknym koniem, tak że ten zaoferował mu stopień oficerski. 30 stycznia 1802 r. został Secondelieutenantem (podporucznikiem) w pierwszej kompanii regimentu der Garder du Corps w Berlinie. W 1806 wziął Nostitz udział w wojnie jako porucznik (Premierlieutnant) i dowódca eskadronu. Walczył pod Jeną, został jednak pod Prenzlau wzięty do niewoli. Zwolniony pod słowem honoru, powrócił na Śląsk i 24 lutego 1810 rozstał się ze służbą. W czasie podróży, którą następnie przedsięwziął, został w Paryżu przedstawiony Napoleonowi.

Gdy tylko w roku 1813 król Fryderyk Wilhelm III przybył na Śląsk, Nostitz zameldował się w armii. Został mianowany rotmistrzem śląskiego regimentu ułanów a 16 maja na życzenie Blüchera został jego adiutantem, którą to funkcję pełnił nieprzerwanie do śmierci generała 12 września 1819 r. 19 sierpnia 1813 r. jego własne dobra w Sobocie stały się polem bitwy i zostały bardzo zdewastowane. W czasie bitwy pod Ligny wieczorem 16 czerwca towarzyszył Blücherowi w nieudanej szarży kawaleryjskiej. Gdy pod feldmarszałkiem ubito konia, Nostitz stanął z pistoletem w dłoni, by go bronić, a gdy zjawiła się odsiecz, odwiózł Blüchera w bezpieczne miejsce. W 1825 Nostitz został Generalmajorem. Wojnę rosyjsko-turecką 1828-1829 spędził w kwaterze głównej cara Mikołaja I.

W 1835 r. został Nostitz drugim komendantem Berlina, w 1838 r. Generalleutnantem, a w 1840 r. szefem piątego regimentu huzarów (Huzarzy Blüchera). W 1847 r. porzucił aktywną służbę, otrzymał w 1849 r. stopień generała kawalerii i był od 1850 do 1860 posłem na dworze w Hanowerze.

Nostitz zmarł 28 maja 1866 i spoczął w mauzoleum w Sobocie.

Imię generała von Nostitz nosi ulica w Berlinie na Kreuzbergu – Nostitzstraße.

Rodzina

Jego ojcem był graf Georg August von Nostitz-Ransen (* 15 lutego 1709; † 1795). Jego żoną była Klara Luise Auguste von Hatzfeld (* 6 marca 1807; † 14. stycznia 1858). Para miała dwoje dzieci:

• Anna (* 13 września 1833; † 7 sierpnia 1870) ∞ graf Alexander Strachwitz von Gross-Zauche und Camminetz
• Friedrich Wilhelm Nicolaus (* 8 sierpnia 1835; † 23 grudnia 1916) ∞ Ellinor von Johnston

Literatura

• Jaromir Hirtenfeld: Der Militär-Maria-Theresien-Orden und seine Mitglieder. Wien 1857, s 1320.
• | ADB:Nostitz, Ferdinand Graf von w Allgemeine Deutsche Biographie