Bąblin
Bąblin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki[4].
| wieś | |
 Wejście na teren siedziby Misjonarzy Świętej Rodziny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2009) |
179[2] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-607[3] |
| Tablice rejestracyjne |
POB |
| SIMC |
0591248 |
Położenie na mapie gminy Oborniki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu obornickiego  | |
 52°40′32″N 16°43′16″E/52,675556 16,721111[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Historia i obiekty edytuj
_(2).JPG)
Wieś po raz pierwszy była wzmiankowana w 1388 (Bandlino) i była wówczas własnością Macieja Jada Bandlińskiego (herbu Nałęcz). Kolejne rodziny, których własność stanowił Bąblin to: Rostworowscy, Kiszewscy i Dobrzyccy (do 1890, kiedy to wieś przejęła HaKaTa). W 1839 gościła tutaj Narcyza Żmichowska. W 1903 majątek został przez władze pruskie rozparcelowany. Resztówkę po parcelacji kupiło Towarzystwo Wypoczynkowe dla Kolejarzy i uruchomiło tu dom wypoczynkowy (1908). Dom przejęła w 1919 polska spółdzielnia Letnisko Kolejowców. W 1935 budynki odkupili Misjonarze Świętej Rodziny, a ich placówkę poświęcił 20 października 1935 arcybiskup August Hlond. Od października do grudnia 1939 niemieccy naziści urządzili tutaj obóz dla internowanych i wysiedlanych Polaków z powiatu obornickiego (upamiętnia to wmurowana w 1989 tablica pamiątkowa). W latach 1969-1980 pałac poddawany był licznym remontom i renowacjom. W 1982 dobudowano kaplicę Świętej Rodziny. Dawny dwór i park (3,12 ha) zajmowany przez misjonarzy wpisano do rejestru zabytków. Przy pałacu rośnie m.in. dąb o obwodzie około 4 metrów, szczelnie opleciony bluszczem. Monumentalne ogrodzenie założenia pałacowego i brama pochodzą z początku XX wieku. W parku droga krzyżowa oraz cmentarz zakonny z obeliskiem ku czci majora Mikołaja Dobrzyckiego. Oprócz pałacu i parku na uwagę zasługują:
- szkoła z początku XX wieku,
- aleja kasztanowców na osi pałacowej,
- budynek dworca kolejowego (początek XX wieku),
- część wsi powstała w okresie kolonizacji pruskiej[5].
Legenda edytuj
Według miejscowej legendy na drzewie koło wsi żył potwór z głową lwa, obgryzający korę i przeciągle wyjący. Był to przestępca, który powiesił się na tym drzewie i za swoje grzechy miał obgryzać tu korę. Jako że drwale ścięli częściowo drzewo, to potwór nie mógł dokończyć obgryzania i stąd potężnie wył[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 3365
- ↑ WWW gminy Oborniki - Statystyki. s. 47. [dostęp 2010-04-25].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 15 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-06-19].
- ↑ Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.98-99, ISBN 978-83-7272-242-3
- ↑ Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.99, ISBN 978-83-7272-242-3
Linki zewnętrzne edytuj
- Bąblin na stronie gminy. [dostęp 2018-07-15].
- Centrum Formacji Świętorodzinnej Misjonarzy Świętej Rodziny w Bąblinie. [dostęp 2018-07-15].