BA-20samochód pancerny konstrukcji radzieckiej z okresu przed II wojną światową.

BA-20
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ pojazdu

Samochód pancerny

Trakcja

kołowa

Załoga

2 (BA-20M – 3)

Historia
Produkcja

1936–1942

Wycofanie

1945

Dane techniczne
Silnik

gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy rzędowy GAZ-M1
o mocy 50 KM

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

70 l (BA-20M – 90 l)

Pancerz

spawany z płyt walcowanych
4–6 mm

Długość

4,10–4,31 m

Szerokość

1,75–1,80 m

Wysokość

2,13–2,30 m

Prześwit

0,23–0,24 m

Masa

bojowa: 2,3–2,5 t

Moc jedn.

20 KM/t

Osiągi
Prędkość

90 km/h

Zasięg pojazdu

350–450

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

bez przygotowania: 0,5 m

Rowy (szer.)

0,35 m

Kąt podjazdu

15

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy DT kal. 7,62 mm
Użytkownicy
ZSRR, Hiszpania, Mongolia, Finlandia, Niemcy

Historia

edytuj

W latach 1934–1935 sowieccy konstruktorzy opracowali samochód osobowy GAZ-M1. Jego konstrukcja zawierała wiele elementów innych pojazdów tego typu: Ford A i GAZ-A. Posiadał jednak wiele ulepszeń. Należały do nich: zmodyfikowany układ przeniesienia napędu, nowy silnik, nowy układ hamulcowy. W oparciu o podwozie i inne podzespoły samochodu GAZ-M1 skonstruowano, w Fabryce Maszyn w Wyksie, prototyp lekkiego samochodu pancernego BA-20. Miał on nieco powiększony i zmodernizowany kadłub pojazdu typu FAI. Jego produkcję rozpoczęto w 1936 roku.

Pod koniec tego samego roku, opracowano szynowy wariant samochodu: BA-20ŻD. W 1938 roku zmodernizowano pojazd. Otrzymał on wieżę stożkową, większy zbiornik paliwa. Załogę powiększono do 3 ludzi. Produkcja samochodów pancernych BA-20 trwała do 1942. Ogółem wyprodukowano 2013 wozów.

Służba

edytuj

Samochody pancerne BA-20 stanowiły uzbrojenie pododdziałów rozpoznawczych wojsk pancernych, piechoty i kawalerii. Znalazły zastosowanie bojowe w czasie wojny domowej w Hiszpanii. Brały udział w walkach z Japończykami nad jeziorem Chasan i rzeką Chałchin-Goł. Stosowano je także w czasie wojny zimowej. Znajdowały się w wyposażeniu wojsk wkraczających do Polski 17 września 1939 roku. Były używane przez cały okres wojny z Niemcami, aż do jej zakończenia w 1945 roku.

Cztery BA-20 (także w wersji przystosowanej to przemieszczania się po torach – BA-20ŻD) wchodziły w skład 31 i 59 Dywizjonu Pociągów Pancernych[1]. Były to jednostki radzieckie, które w okresie wrzesień 1944 – styczeń 1945 były podporządkowane 1 Armii WP[2]. Wspierały swoim ogniem polskie oddziały walczące w okolicy Warszawy. 31 Dywizjon wrócił pod dowództwo radzieckie już w październiku 1944, natomiast 59 Dywizjon pozostawał pod dowództwem polskim do stycznia 1945[3].

Przypisy

edytuj
  1. Magnuski 1985 ↓, s. 212.
  2. Magnuski 1985 ↓, s. 271-272.
  3. Magnuski 1985 ↓, s. 276.

Bibliografia

edytuj