Banský vrch (dawniej: Kerling; 866 m n.p.m.) – szczyt w Górach Szczawnickich na Słowacji.

Banský vrch
Państwo

 Słowacja

Położenie

Powiat Žarnovica

Pasmo

Góry Szczawnickie

Wysokość

866 m n.p.m.

Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Banský vrch”
48°28′50″N 18°48′21″E/48,480556 18,805833

Położenie edytuj

Leży w środkowej, bardzo rozczłonkowanej części tego fragmentu gór, który słowaccy geografowie określają mianem Hodrušská hornatina, w mocno rozgałęziającym się grzbiecie, rozdzielającym doliny Vyhniańską na północy od Hodruszskiej na południu. Banský vrch, leżąc praktycznie w osi wspomnianego grzbietu, jest zwornikiem dla bocznego grzbietu, opadającego od południa nad Vyhne[1].

Charakterystyka edytuj

Południowo-zachodnią część masywu budują triasowe piaskowce i ilasto-piaszczyste łupki, natomiast część północno-wschodnią wraz z wierzchołkiem intruzywne kompleksy szczawnickiego stratowulkanu, głównie granodioryty[2]. Ma charakter w miarę regularnego kopca o nieco spłaszczonym wierzchołku. Stoki kopuły szczytowej słabo rozczłonkowane, niżej dzielą się na szereg krótszych i dłuższych grzbiecików. Stoki dość strome, jedynie na południowym zachodzie łagodniejsze, schodzące ku przełączce (ok. 800 m n.p.m.) z murowaną kapliczką Marii Panny, za którą ciągnie się grzbiet opadający ku miejscowości Hodruša-Hámre. Całość porośnięta lasami, jedynie wspomniany łagodniejszy fragment południowo-zachodniego stoku od przełączki aż po szczyt pokrywa wąski pas polany.

Nazwa edytuj

Aktualna nazwa w tłumaczeniu na język polski oznacza „Górnicza góra”. Dawną nazwę „Kerling” szczyt otrzymał od starej osady górniczej tego imienia, jaka istniała w tym rejonie w XIII–XIV w. i należała do Bańskiej Szczawnicy. Została ona doszczętnie zniszczona w 1352 r. przez oddziały kasztelana zamku Šášov, prowadzącego w tym czasie wojnę z Bańską Szczawnicą. Stąd pas łąk podchodzących od przełączki na szczyt nosi nazwę „Kerlinská lúka”, a cały wspomniany grzbiet rozdzielający doliny Vyhniańską i Hodruszską występuje też lokalnie pod nazwą „Kerlinský hrebeň”[3].

Turystyka edytuj

Przez wspomnianą przełączkę leżącą na południe od szczytu, biegnie niebiesko znakowany szlak turystyczny (Chodník Andreja Kmeťa) z Bańskiej Szczawnicy do Vyhni, a także zielone znaki z Vyhni do Doliny Hodruszskiej. Na sam szczyt nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny[4] (do lat 90. XX w. wyżej wymieniony szlak niebieski wiódł przez szczyt). Od kapliczki na przełączce na wierzchołek prowadzi wspomnianą polaną jedynie nieznakowana ścieżka[1].

Wierzchołek znany jest z rozległej, dookolnej panoramy. Widać z niego m.in. szczyty Inovca, Ptacznika, Strážova, małofatrzańskiego Kľaku, Dziumbiera w Niżnych Tatrach i Poľany. Na południowym wschodzie widoczny jest najwyższy szczyt Gór Szczawnickich, Sitno z wysokim masztem telekomunikacyjnym[3].

Przypisy edytuj

  1. a b Według mapy.cz [1].
  2. Według Geoportalu ŠGÚDŠ [2].
  3. a b Albert Kelemen a kolektív: Štiavnické vrchy. Turistický sprievodca ČSSR nr 16, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1986; s. 79, 181.
  4. Štiavnické vrchy. Turistická mapa 1 : 50 000, 4 wydanie, VKÚ Harmanec 2006, ISBN 80-8042-421-7.