Barbara Labuda
Barbara Lidia Labuda z domu Ciesielska (ur. 19 kwietnia 1946 w Żmigrodzie) – polska polityk, romanistka, doktor nauk humanistycznych, działaczka opozycji demokratycznej w czasach PRL. Posłanka na Sejm X, I i II kadencji, minister w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2005–2010 ambasador RP w Luksemburgu.
 Barbara Labuda (1990) | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 kwietnia 1946 |
|---|---|
| Ambasador RP w Luksemburgu | |
| Okres |
od 2005 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.jpg)
Życiorys edytuj
Ukończyła w 1970 studia w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1984 na Wydziale Filologicznym UWr uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych. Pracowała w Instytucie Filologii Romańskiej na tej uczelni[1].
W latach 1975–1979 prowadziła biblioteczkę wydawnictw emigracyjnych i niezależnych we Wrocławiu. W latach 1976–1980 współpracowała z Komitetem Obrony Robotników[2]. W latach 1978–1979 przebywała we Francji. W 1980 wstąpiła do „Solidarności”. W stanie wojennym od 13 do 15 grudnia 1981 uczestniczyła w strajkach we Wrocławiu. W październiku 1982 została aresztowana, a w kwietniu 1983 skazano ją na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywała we Wrocławiu i Krzywańcu. Zwolniona w lipcu 1983 na mocy amnestii. W 1982 w przyczyn politycznych została zwolniona z pracy.
W 1989 została posłanką na Sejm kontraktowy z poparciem Komitetu Obywatelskiego, wybraną w okręgu Wrocław-Fabryczna. W 1991 i 1993 uzyskiwała ponownie mandat poselski w okręgach wrocławskich: nr 11 i nr 50 z ramienia Unii Demokratycznej. W 1994 została członkinią Unii Wolności. Odeszła z niej w następnym roku, popierając w drugiej turze wyborów prezydenckich w 1995 Aleksandra Kwaśniewskiego. Do 1997 pozostawała posłanką niezrzeszoną, nie ubiegała się o reelekcję.
Od 1995 do 2005 pełniła funkcję ministra w Kancelarii Prezydenta RP. Pod koniec drugiej kadencji Aleksandra Kwaśniewskiego została powołana na urząd ambasadora RP w Luksemburgu. Odwołana ze stanowiska ambasadora z dniem 31 lipca 2010[3].
Została członkinią rady programowej Kongresu Kobiet, a w 2011 „ministrem ds. świeckości państwa i wielokulturowości” w tzw. gabinecie cieni Kongresu Kobiet. W 2019 stanęła na czele komitetu poparcia partii Wiosna Roberta Biedronia[4]. Weszła również w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[5].
W 2005 opublikowała książkę Poszukiwania, traktującą o „dojrzewaniu do duchowości” i „filozoficznych poszukiwaniach”[6]. W 2019 ukazała się jej książka Dziwne światy[7].
Odznaczenia i upamiętnienie edytuj
W 2004 otrzymała Legię Honorową V klasy[9], a w 2011 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[10].
W 2019 jej wizerunek znalazł się na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku[11].
Życie prywatne edytuj
Siostra Jana Ciesielskiego[12]. W latach 1968–1998 była żoną Aleksandra Labudy, z którym ma syna[13].
Przypisy edytuj
- ↑ Dr Barbara Labuda, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-05-06].[martwy link]
- ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 467.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 lipca 2010 r. nr 110-17-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 55, poz. 746).
- ↑ „Bliżej San Escobaru niż Europy”. Biedroń przedstawił propozycje. interia.pl, 4 kwietnia 2019. [dostęp 2020-01-31].
- ↑ Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
- ↑ Od autorki. W: Barbara Labuda: Poszukiwania. Warszawa: Jacek Santorski & Co Agencja Wydawnicza, 2005, s. 11. ISBN 83-89763-09-5.
- ↑ Barbara Labuda: Dziwne światy. Warszawa: Prószyński Media, 2019. ISBN 978-83-8169-092-8. OCLC 1107592565.
- ↑ Sekty – w poszukiwaniu prawdy. onet.pl, 18 października 2000. [dostęp 2020-09-20].
- ↑ Udział Prezydenta RP w uroczystości wręczenia Minister Barbarze Labudzie insygniów Orderu Kawalera Legii Honorowej. prezydent.pl, 7 września 2004. [dostęp 2020-01-31].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 czerwca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 866).
- ↑ Izabela Biała: Kobiety Wolności – niezwykły mural na stacji PKM Strzyża przypomina polskie opozycjonistki. gdansk.pl, 5 lipca 2019. [dostęp 2021-05-14].
- ↑ Pogrzeb Andrzeja Ciesielskiego. Stowarzyszenie Sieć Solidarności, 19 września 2013. [dostęp 2022-07-24].
- ↑ Barbara Ciesielska. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-07-24].
Bibliografia edytuj
- Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2020-01-31].
- Adam Borowski, Agnieszka Klarman: Barbara Labuda. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2020-01-31].