Baskonia, Kraj Basków (bask. Euskal Herria, Euskadi, hiszp. Pais Vasco, Vasconia, fr. Pays Basque) – kraina historyczna na pograniczu Hiszpanii i Francji, położona nad Zatoką Biskajską, zamieszkana w znacznej części przez Basków.

Baskonia
Euskal Herria
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwa

 Francja,  Hiszpania

Ważniejsze miejscowości

Bilbao

Powierzchnia

20 947 km²

Populacja 
• liczba ludności


3 000 000

• gęstość

143,2

Położenie na mapie
Mapa Baskonii
Miasto San Sebastián w prowincji Gipuzkoa
Lauburu – symbol kraju Basków.

Podział administracyjny

edytuj

Prowincje historyczne

edytuj

Baskonia składa się z siedmiu prowincji jak niżej, o tradycjach autonomicznych i określonych granicach pochodzących ze średniowiecza. Tradycyjnym celem baskijskich działaczy narodowych jest utworzenie niepodległego państwa składającego się ze wszystkich tych jednostek.

Nazwa Powierzchnia Liczba mieszkańców Stolica
Bizkaia (hiszp. Vizcaya) 2,2 tys. km² 1,1 mln Bilbao (hiszp. Bilbao)
Gipuzkoa (hiszp. Guipúzcoa) 1,9 tys. km² 687 tys. Donostia (hiszp. San Sebastián)
Araba (hiszp. Álava) 3,0 tys. km² 296 tys. Gasteiz (hiszp. Vitoria)
Nafarroa (Nafarroa Garaia, hiszp. Navarra) 10,4 tys. km² 570 tys. Iruñea (hiszp. Pamplona)
Lapurdi (franc. Labourd) 0,9 tys. km² 205 tys. Bajonna (franc. Bayonne)
Zuberoa (Xiberoa, Xiberua, franc. Soule) 0,8 tys. km² 17 tys. Maule-Lextarre (franc. Mauléon-Licharre)
Nafarroa Beherea (Baxenabarre, franc. Basse-Navarre) 1,3 tys. km² 28 tys. Donibane Garazi (franc. Saint-Jean-Pied-de-Port)

W roku 2001 wszystkie siedem prowincji zamieszkiwało około 2,9 mln ludzi, z czego około 2,1 mln to Baskowie.

Część hiszpańska

edytuj

W skład wspólnoty autonomicznej Kraj Basków (hiszp. País Vasco, potocznie Comunidad Autónoma Vasca; bask. Euskadi, Euskal Autonomia Erkidegoa) wchodzą prowincje Gipuzkoa, Bizkaia i Araba. Zajmuje ona powierzchnię 7,3 tys. km². W roku 2001 zamieszkiwało ją w sumie około 2,1 mln ludzi, z których większość (ok. 1,9 mln) to Baskowie, pozostali to głównie Hiszpanie. Najwięcej Basków mieszka w prowincjach Bizkaia i Gipuzkoa. Stolicą wspólnoty jest Vitoria-Gasteiz.

Prowincja Nawarry, której mieszkańcy w największym stopniu opowiadają się za Hiszpanią, mogła dołączyć do wspólnoty Kraju Basków, jednak utworzyła samodzielną wspólnotę autonomiczną. Większość jej mieszkańców to Hiszpanie.

Obie wspólnoty należą do najbardziej uprzemysłowionych i rozwiniętych gospodarczo regionów Hiszpanii.

Część francuska

edytuj

Baskijskie tereny francuskie noszą nazwę Iparraldea, Iparralde lub Ipar Euskal Herria (Baskonia Północna, franc. Pays basque français, Pays basque nord). Składają się na nie prowincje Lapurdi, Zuberoa i Nafarroa Beherea. Administracyjnie należą one do departamentu Pyrénées-Atlantiques. Zajmują w sumie 2,9 tys. km² i są zamieszkane przez 700 tys. ludzi, skupionych głównie wzdłuż wybrzeża.

Oprócz wybrzeża, francuska część Kraju Basków jest słabo zaludniona, a główne gałęzie gospodarki to turystyka i rolnictwo.

 
Konie w górach Bianditz między Nawarrą i Gipuzkoa

Status prawny

edytuj

Hiszpania

edytuj
Osobne artykuły: Kraj BaskówNawarra.

Wspólnota autonomiczna Kraj Basków posiada od 1979 r. największą autonomię spośród wszystkich wspólnot autonomicznych Hiszpanii. Baskijski jest w niej dodatkowym językiem urzędowym. Wspólnota posiada własny parlament, rząd i prezydenta. Podział podatków między wspólnotę a Hiszpanię dokonuje się na podstawie tzw. umowy ekonomicznej (hiszp. Concierto Económico). Ze względów demograficznych w polityce dominują Baskowie.

Wspólnota autonomiczna Nawarry cieszy się podobnie dużą autonomią. Baskijski jest w niej dodatkowym językiem urzędowym, jednakże zakres jego użycia zależy od przynależności gminy do jednego z ustawowych obszarów: baskijskojęzycznego, mieszanego lub niebaskijskojęzycznego. Ze względów demograficznych w polityce dominują Hiszpanie.

Francja

edytuj

Ustrój Republiki Francuskiej reguluje Konstytucja V Republiki z dnia 4 października 1958 r. Formułuje ona zasadę państwa jednolitego, stanowiąc w art. 1: „Francja jest Republiką niepodzielną” oraz zasadę suwerenności narodu, które razem wyznaczają granice autonomii lokalnej. Rezultatem tych zasad jest przyjęcie wyłączności stanowienia aktów normatywnych przez centralne organy państwowe. Struktury terytorialne, powstałe w wyniku decentralizacji państwa unitarnego, stanowiąc sposób podziału administracyjnego kraju, posiadają jedynie władzę administracyjną.

Konstytucyjną bazą decentralizacji jest rozdział XII „O jednostkach terytorialnych”. Na struktury lokalne Francji składają się „wspólnoty terytorialne”, które określić można jako zgrupowania ludzi zamieszkujących wspólne terytorium i posiadających wspólny interes o charakterze publicznym. Zgodnie z art. 72 jednostkami terytorialnymi są gminy, departamenty, terytoria zamorskie. Inne jednostki podziału terytorialnego mogą być ustanawiane w drodze ustawy.

Jednostki te zarządzane są przez pochodzące z wyborów rady, będące organami stanowiącymi. Należy również wspomnieć o zasadzie domniemania kompetencji na rzecz gminy, sformułowanej w ustawie z 7 stycznia 1989 r. o podziale kompetencji między wspólnoty państwa i wspólnoty lokalne, zgodnie z którą gminie, jako podmiotowi prawa publicznego, przysługują wszelkie kompetencje, poza wyłączonymi z mocy ustawy.

Art. 2 Konstytucji stanowi, że językiem urzędowym jest francuski. Inaczej niż w przypadku Hiszpanii, nie przewiduje się możliwości istnienia języków współoficjalnych.

Należy stwierdzić, że ustrój Republiki Francuskiej nie przewiduje utworzenia odrębnych form samorządów mniejszości narodowych czy też jednostek autonomicznych. Nie ma natomiast przeciwwskazań odnoszących się do tworzenia euroregionów przy współudziale francuskich jednostek samorządu terytorialnego.

Francuska część Kraju Basków została połączona z francusko-oksytańsko-języcznym regionem Béarn w jeden departament Pyrénées-Atlantiques. Podział departamentu na dwie części jest jednym z żądań ugrupowań baskijskich.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj