Bibliothèque nationale

Biblioteka Narodowa Francji
Bibliothèque nationale
	; Biblioteka Narodowa Francji, Czytelnia Owalna
Państwo	Francja
Miejscowość	Paryż
Adres	Richelieu: 5, rue Vivienne; Paris II e
Dyrektor	Bruno Racine
Data założenia	1368
Siglum	BnF
Wielkość zbiorów	13 000 000
	Położenie na mapie Francji Biblioteka Narodowa Francji
	Położenie na mapie Île-de-France Biblioteka Narodowa Francji
	Położenie na mapie Paryża Biblioteka Narodowa Francji
	48°50′01″N 2°22′33″E/48,833611 2,375833
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Bibliothèque nationale, Bibliothèque nationale de France, (BnF, Biblioteka Narodowa Francji) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.

Historia

Początki Francuskiej Biblioteki Narodowej sięgają średniowiecza i biblioteki królewskiej założonej w Luwrze (Louvre) przez Karola V w 1368. Szczególny jej rozwój rozpoczął się po wydaniu w 1537 przez króla Franciszka I specjalnego dekretu, ustanawiającego egzemplarz obowiązkowy. Czas bardzo ważny w dziejach biblioteki to okres Colberta, ministra Ludwika XIV, który udostępnił zbiory biblioteki do publicznego użytku (1692). Burzliwe epizody w dziejach Paryża, jak rewolucja francuska, Komuna Paryska, I i II wojna światowa oszczędziły zbiory BnF. Dzięki temu posiada w chwili obecnej ponad 11 milionów woluminów. Są one rozlokowane w kilku miejscach Paryża i poza nim.

W 1997 roku została otwarta biblioteka cyfrowa Gallica^[1].

Nowy gmach

Od 1996 głównym gmachem BnF jest kompleks przy Rue de Tolbiac, zwany Site François-Mitterrand, zbudowany z inicjatywy tego prezydenta. W czterech wieżach wysokich na 79 m zgromadzono większość księgozbioru (łączna długość półek osiąga 395 km). Czytelnie dla studentów i naukowców mieszczą się między wieżami, w niskim cokole otaczającym kompleks. Wieże służą za magazyny książek. Ich forma była swego czasu mocno krytykowana, ponieważ nie służyły papierowym archiwom. Konieczna okazała się korekta i wprowadzenie ruchomych, drewnianych przesłon^[2]. Budynek ten, w całości zaprojektowany przez Dominique Perrault, łączy w sobie trzy podstawowe materiały: beton, metal i szkło, które w idei miały harmonijnie integrować go z naturą^[3].

BnF znajduje się pod bezpośrednim nadzorem ministra kultury Francji. Roczny budżet biblioteki wynosi 155 milionów €^[4].

Zbiory biblioteczne i muzealne

W bibliotece przechowywanych jest około 115 000 rękopisów, w tej liczbie 5000 greckich rękopisów, 21 800 łacińskich rękopisów, 59 000 francuskich rękopisów, 4290 rękopisów w innych nowożytnych językach^[5]. Greckie rękopisy zostały podzielone na trzy kolekcje: Le fonds Grec (ponad 3100 rękopisów), Le fonds Coislin (400 rękopisów) i Le supplément grec (ponad 1100 rękopisów).

Całość zbiorów biblioteki wynosi 13 000 000 jednostek bibliotecznych^[6].

Działem muzealnym BNF, gromadzącym głównie monety, medale i dzieła sztuki oraz dokumentację ich dotyczącą, jest departament monet, medali i starożytności (Le département des Monnaies, médailles et antiques), zwany popularnie Gabinetem Medali^[7].

Biblioteka posiada zbiór polskich wydawnictw szczególnie z okresu Wielkiej Emigracji.

Przypisy

↑ A propos [online], gallica.bnf.fr [dostęp 2022-10-22] (fr.).
↑ Architektura w Paryżu TOP 10 – przewodnik po budynkach – Bryła – architektura na świecie [online], bryla.pl [dostęp 2023-09-03] (pol.).
↑ Electricity, Concrete and Steel. Libraries in the 20th Century, [w:] James W.P.J.W.P. Campbell James W.P.J.W.P., WillW. Pryce WillW., The library: a world history, wyd. Reprinted with eight additional pages, London: Thames & Hudson, 2013, s. 275-279, ISBN 978-0-500-34288-6 [dostęp 2023-06-02] .
↑ Les chiffres donnés ici sont ceux du rapport d’activités 2005, le dernier disponible.
↑ Catalogues imprimés des Manuscrits occidentau.
↑ La BnF en chiffres. [dostęp 2008-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-28)].
↑ Praca zbiorowa, Encyklopedia sztuki starożytnej, WAiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 134, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WAiF).

Linki zewnętrzne

[1] A propos [online], gallica.bnf.fr [dostęp 2022-10-22] (fr.).

[2] Architektura w Paryżu TOP 10 – przewodnik po budynkach – Bryła – architektura na świecie [online], bryla.pl [dostęp 2023-09-03] (pol.).

[3] Electricity, Concrete and Steel. Libraries in the 20th Century, [w:] James W.P.J.W.P. Campbell James W.P.J.W.P., WillW. Pryce WillW., The library: a world history, wyd. Reprinted with eight additional pages, London: Thames & Hudson, 2013, s. 275-279, ISBN 978-0-500-34288-6 [dostęp 2023-06-02] .

[4] Les chiffres donnés ici sont ceux du rapport d’activités 2005, le dernier disponible.

[5] Catalogues imprimés des Manuscrits occidentau.

[6] La BnF en chiffres. [dostęp 2008-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-28)].

[7] Praca zbiorowa, Encyklopedia sztuki starożytnej, WAiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 134, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WAiF).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]