Bołduk
Bołduk (biał. Балдук) – jezioro na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim. Położone jest w dorzeczu Straczy, w granicach Parku Krajobrazowego „Błękitne Jeziora”, 33 km na południowy zachód od Miadzioła i 13 km od granicy białorusko-litewskiej. Należy do Bołduckiej Grupy Jezior.
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Wysokość lustra |
164 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
0,68 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Objętość |
11,89 mln m³ |
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające |
strumień z jeziora Bołduczyca |
| Rzeki wypływające |
strumień do rzeki Stracza |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 54°58′33″N 26°25′00″E/54,975833 26,416667 | |
Jezioro jest wydłużone z północnego zachodu na południowy wschód. Długość jego linii brzegowej wynosi 5,24 km, a powierzchnia zlewni 1,6 km². Stoki niecki jeziora pow. 25–30 m. Brzegi zlewają się ze stokami, na południowym zachodzie i południowym wschodzie niskie, zabagnione. Płycizny piaszczyste. Podwodne stoki strome (do 30°). Dwie głębiny 38,1 m i 39,7 m, rozdzielone 7-metrowym wyniesieniem[1]. Woda odznacza się wysoką mineralizacją (245–270 mg/l) i przejrzystością (4–5 m). Roślinność sięga głębokości 6–8 m.
Brzegi zarośnięte sitowiem i trzciną, zwykle o szer. 5–7 m, na południowym wschodzie – ok. 50 m. Na płyciznach występują rdestnica i rogatek. Wśród fitoplanktonu jeziora najbardziej różnorodne są okrzemki. Plankton ubogi, głównie reprezentowany przez skorupiaki i wrotki. Świat owadów także ubogi (jętki, chruściki, ochotkowate). Występują także mięczaki. Z ryb najbardziej rozpowszechnione są coregonus, szczupak, leszcz, okoń pospolity, płoć, ukleja[2].
Na prawym brzegu jeziora znajduje się wieś Wojszkuny, na lewym chutor Bołduk i kilka schronisk turystycznych. Wzdłuż brzegu występują źródła.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. T. 5: Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Cz. 1–2. Leningrad: 1971. (ros.).
- I. Szamiakin i in.: Природа Белоруссии: Попул. энцикл.. Mińsk: BiełSE, 1986, s. 599. (ros.).
- Государственный водный кадастр: Водные ресурсы, их использование и качество вод (за 2004 год). Mińsk: Ministerstwo Zasobów Naturalnych i Ochrony Środowiska Naturalnego Republiki Białorusi, 2005, s. 135. (ros.).