Bogdan Harańczyk

polski piłkarz

Bogdan Harańczyk (ur. 5 czerwca 1947 roku Lewinie Brzeskim) – polski piłkarz grający na pozycji lewoskrzydłowego. Wieloletni zawodnik Odry Opole.

Bogdan Harańczyk
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1947
Lewin Brzeski

Pozycja

obrońca, lewoskrzydłowy

Kariera juniorska
Lata Klub
Olimpia Lewin Brzeski
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
do 1963 Olimpia Lewin Brzeski
1963–1967 Stal Nysa
1968–1978 Odra Opole 300 (8)
1978–1979 US Boulogne 22 (3)
1980–1981 FC Grenoble 18 (0)
1981–1986 AS Tarentaise
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera

edytuj

Wczesna kariera

edytuj

Urodził się w 1947 roku w Lewinie Brzeskim. Przygodę ze sportem rozpoczynał od królowej sportu, czyli lekkoatletyki w MKS Opole, a jego pierwszym trenerem był Kazimierz Trawka. Uprawiał sprint i skok w dal. Był ceniony głównie za szybkość, którą pokazywał podczas spotkań piłkarskich w B-klasowej drużynie Olimpii Lewin Brzeski. Podczas jednego z meczów barażowych o A-klasę z Sudetami Burgrabice, został dostrzeżony przez piłkarskich działaczy klubu Stal Nysa. Ówczesnemu 16-latkowi zaproponowano po meczu grę w Nysie i dalszą naukę w tamtejszym Technikum Mechanicznym. W ten oto sposób skończyła się Harańczykowi kariera lekkoatlety a rozpoczęła kariera futbolisty. Na początku w gry Nysie występował w lidze wojewódzkiej, a następnie w utworzonej centralnej trzeciej lidze.

Odra Opole

edytuj

W 1967 roku 20-letnim młodym skrzydłowym zainteresowało się Zagłębie Wałbrzych, jednak Harańczyk wybrał ofertę "Niebiesko-czerwonych", do której przeniósł się w styczniu 1968 roku. W I lidze zadebiutował jako lewoskrzydłowy w meczu z Górnikiem Zabrze.

W późniejszym czasie przekwalifikowano Harańczyka na obrońcę. W „Odrze” został następcą Zbigniewa Guta, jednego z najbardziej znanych piłkarzy opolskiej „Odry” (przeniósł się do Lecha Poznań) i stał się etatowym piłkarzem pierwszej jedenastki za czasów Antoniego Piechniczka. W roku 1977 podczas meczu ligowego z Górnikiem Zabrze doznał poważnej kontuzji zerwania ścięgna Achillesa co spowodowało dłuższą przerwę w grze zawodnika oraz wykluczenie go z meczu finałowego Pucharu Ligi z Widzewem Łódź (3:1) rozgrywanego na Stadionie Miejskim w Częstochowie.

Przez wiele lat był klasyfikowany wśród najlepszych obrońców w Polsce. Mimo że był obrońcą nie stronił od gry ofensywnej. W I lidze rozegrał około 200 spotkań i zdobył 8 bramek. Ostatniego gola dla Odry Harańczyk zdobył 20 sierpnia 1978 roku w meczu ze Śląskiem Wrocław. Imponował szczególnie ofiarnością i walecznością podczas meczów "Odry", dzięki czemu zyskał wielka sympatię kibiców opolskich wśród, których był bardzo popularny.

Kariera we Francji

edytuj

Po zakończeniu kariery w „Odrze” wyjechał kontynuować karierę do Francji, gdzie w 1978 obecnie mieszka. Występował w II lidze francuskiej w zespole US Boulogne, w której to był wyróżniającym się zawodnikiem. W swoim pierwszym spotkaniu, w rundzie wiosennej sezonu 1978/1979 zdobył bramkę po pięknym strzale w zwycięskim meczu 3:0 przeciwko zespołowi z Blois. Rozegrał w niej w sumie 22 mecze i zdobył 3 bramki.

Następnie w roku 1980 przeniósł się do występującej również w II lidze francuskiej FC Grenoble. Wystąpił w niej w 17 meczach ligowych i 1 meczu Pucharu Francji, bez zdobyczy bramkowej.

W 1981 roku przeniósł się do występującej w niższych ligach drużyny AS Tarentaise, w której w 1986 roku w wieku 39 lat zakończył karierę.

Po zakończeniu kariery

edytuj

Bogdan Harańczyk mieszka obecnie we Francji, ale często przyjeżdża do Opola przy okazji spotkań z przyjaciółmi z boiska i obchodów związanych z Odrą. W 2005 roku wziął udział w obchodach jubileuszu 60-lecia klubu i podczas spotkania piłkarskiego byłych gwiazd klubu zerwał sobie ścięgno Achillesa i musiał opuścić boisko.

Sukcesy

edytuj

Bibliografia

edytuj