Boris Piergamienszczikow
Boris Mironowicz Piergamienszczikow (ros. Борис Миронович Пергаменщиков, niem. Boris Mironowitsch Pergamenschtschikow; ur. 29 sierpnia 1948 w Leningradzie, zm. 30 kwietnia 2004 w Berlinie) – rosyjski wiolonczelista i pedagog; mieszkał w Niemczech.
| Imię i nazwisko |
Boris Mironowicz Piergamienszczikow |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1948 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
30 kwietnia 2004 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo |
EMI, Orfeo, Chandos, Decca, Sony Classical |
Życiorys edytuj
Urodził się w muzycznej rodzinie; jego ojciec także był wiolonczelistą i to on udzielał synowi pierwszych lekcji. Studiował w Konserwatorium w Leningradzie grę wiolonczelową u Emmanuela Fischmanna. W 1974 zdobył pierwszą nagrodę i złoty medal na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie[1][2].
W 1977 wyemigrował na Zachód, co umożliwiło mu rozpoczęcie międzynarodowej kariery. Występował w krajach europejskich (także w Polsce), w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie[1][2]. Jego nowojorski debiut w 1984 zyskał bardzo przychylną recenzję „The New York Times”[2]. Brał udział w renomowanych festiwalach, m.in. Wiener Festwochen, The Proms, w Salzburgu, Edynburgu, Szlezwiku-Holsztynie[1].
Występował z renomowanymi orkiestrami, m.in. Filharmonii Berlińskiej, Monachijskiej, Czeskiej, Wiedeńskiej oraz londyńskiej Royal Philharmonic, tokijską NHK, Orchestre National de France, a także z orkiestrami symfonicznymi Radia Bawarskiego i BBC[1][2]. Jako kameralista występował z Amadeus Quartet i Alban Berg Quartet oraz z Gidonem Kremerem na festiwalu muzyki kameralnej w Lockenhaus, w którym uczestniczył regularnie od 1977[1].
Specjalizował się w muzyce współczesnej, w jego repertuarze był utwory takich kompozytorów, jak Henri Dutilleux, Witold Lutosławski, Sofija Gubajdulina, Alfred Sznitke i innych. Dokonał licznych prawykonań, m.in. koncertów wiolonczelowych Krzysztofa Pendereckiego (wersja koncertru altówkowego, 1990), Marka Stachowskiego i Krzysztofa Meyera[1][2].
Nagrywał dla wytwórni płytowych EMI, Orfeo, Chandos, Decca, Sony Classical[1][2][3]. Za nagranie koncertu wiolonczelowego Tout le monde lointain Dutilleuxa otrzymał nagrodę Diapason d'Or (1997)[3].
Działał też jako pedagog. Prowadził klasy mistrzowskie w konserwatorium w Kolonii (1977–1992), Berlinie i Bazylei (od 1987)[1]. Jednym z jego uczniów był Adam Klocek[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Skrzyńska 2004 ↓, s. 103.
- ↑ a b c d e f Pergamenschikow Boris. [w:] Beethoven.org.pl [on-line]. 2016-08-26. [dostęp 2020-02-08]. (pol.).
- ↑ a b Boris Pergamenschikow. [w:] Cellist.nl [on-line]. [dostęp 2020-02-08]. (ang.).
- ↑ dr hab. Adam Klocek. s. Akademian Muzyczna Kraków. [dostęp 2020-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-08)]. (pol. • ang.).
Bibliografia edytuj
- Anna Skrzyńska: Reber Napoléon Henri. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 8: Pe–R część biograficzna. Kraków: PWM, 2004, s. 103. ISBN 83-224-0837-4. (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Boris Pergamenschikow w bazie AllMusic (ang.)
- Dyskografia Borisa Pergamenschikowa w bazie MusicBrainz (ang.)
- Boris Pergamenschikow w bazie Discogs.com (ang.)
- Boris Pergamenschikov w bazie IMDb (ang.)