Bormes-les-Mimosas (do 15 lutego 1968 Bormes, prow. Bouarmo, Bòrmas) – miejscowość i gmina położona we Francji, w departamencie Var, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże.

Bormes-les-Mimosas
gmina
Ilustracja
Panorama miasta
Herb
Herb
Państwo

 Francja

Region

 Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże

Departament

Var

Okręg

Tulon

Kanton

Collobrières

Kod INSEE

83019

Mer

Albert Vatinet

Powierzchnia

97,32 km²

Wysokość

0-642 m n.p.m.

Populacja (2009)
• liczba ludności


7321

• gęstość

75 os./km²

Kod pocztowy

83230

Położenie na mapie Var
Mapa konturowa Var, na dole znajduje się punkt z opisem „Bormes-les-Mimosas”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Bormes-les-Mimosas”
Położenie na mapie regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Mapa konturowa regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bormes-les-Mimosas”
Ziemia43°09′N 6°21′E/43,152500 6,343889
Strona internetowa

Według danych na rok 2009 gminę zamieszkiwały 7321 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 75 osoby/km².

Położenie

edytuj

Gmina jest położona nad Morzem Śródziemnym, na południowym skraju rozciągającego się równoleżnikowo masywu Maures. Najwyższy punkt znajduje się w głównym łańcuchu tego masywu na granicy z sąsiadującą od północy gminą Collobrières, na wysokości 642 m[1]. Niższe pasmo wzgórz przebiega wzdłuż wybrzeża, a w obniżeniu między pasmami płyną m.in. potoki Batailler i Môle oraz przebiega droga departamentalna D98, pokonująca zwornik między pasmami na przełęczy Gratteloup (192 m n.p.m.). Najbardziej na południe wysuniętym punktem lądu jest przylądek Bénat, położony naprzeciw wysp Hyères[1].

Historia

edytuj
 
Św. Franciszek z Paoli

Pierwsza pisana wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1056 (jako Borma). Znaleziska archeologiczne świadczą o dużo wcześniejszym osadnictwie w okolicy, za czasów Celtów. Port w Brégançon, współcześnie dzielnicy Bormes-les-Mimosas, był w czasach starożytnych ważnym punktem przeładunkowym rudy ołowiu i granitu z pobliskich kopalni. Do dziś zachowały się liczne znaleziska z czasów rzymskich.

W średniowieczu wioska była wielokrotnie niszczona. Od 730 roku regularnie plądrowali ją Saraceni, w 1393 piraci, a także Hiszpanie. W 1529 Bormes spalili Maurowie, 1539 zniszczyły je wojska Andrei Dorii, a w 1579 ponownie uległo zniszczeniu w trakcie wojen religijnych[2].

Świętemu Franciszkowi z Paoli przypisuje się wymodlenie w 1481 końca epidemii dżumy, która pustoszyła okolicę. Po tym zdarzeniu został patronem miejscowości, o czym przypominają figura na Place St-François i kapliczka mu poświęcona z XVI wieku[3].

W 1913 roku z gminy wydzielono obszar należący odtąd do Le Lavandou. Przyrostek les Mimosas został dodany do nazwy dopiero w 1968 roku. Napoleon III sprowadził drzewka akacji (z rodziny mimozowatych) z Meksyku około 1860 roku i zaordynował ich uprawę w Bormes[4][5].

Zabytki i inne atrakcje

edytuj
Gmina Bormes-les-Mimosas
 
Typowa uliczka w Bormes-les-Mimosas
 
Widok na fragment miasteczka
 
Kamienica w Bormes-les-Mimosas
 
Kościół św. Trofima
 
Kaplica św. Franciszka z Paoli
 
Uliczka w Bormes-les-Mimosas
 
Fort Brégançon

Bormes-les-Mimosas zachowało charakter średniowiecznego miasteczka. W mieście znajdują się m.in.:

  • ruiny zamku z XII wieku
  • kaplica św. Franciszka z Paoli z 1560 roku i jego pomnik
  • liczne zabytkowe domy
  • neoromański kościół św. Trofima z XVIII w.

W okolicach na terenie gminy:

Miejscowość została wyróżniona czterema kwiatami w ogólnokrajowym konkursie Villes et Villages Fleuris oraz zdobyła złoty medal w podobnym ogólnoeuropejskim konkursie w 2003 roku[8]. Rokrocznie organizowana jest także kwiatowa parada.

Winnice

edytuj

Teren gminy jest objęty apelacją AOC Côtes de Provence dla win białych, różowych i czerwonych. Niektóre z winnic są udostępnione do zwiedzania[9].

Szlak Mimozy

edytuj

Bormes-les-Mimosas jest początkowym punktem 130-kilometrowego Szlaku Mimozy (franc. La Route du Mimosa, ang. The Mimosa Trail), który biegnie wzdłuż Lazurowego Wybrzeża przez Rayol-Canadel-sur-Mer, Sainte-Maxime, Saint-Raphaël, Mandelieu-la-Napoule, Tanneron i Pégomas aż do Grasse i pozwala od stycznia do połowy marca cieszyć oko kwitnącymi drzewami akacji[10][8].

Związani z miastem

edytuj

Z Bormes-les-Mimosas związani są:

  • Hippolyte Mourdeille (1758–1807), urodzony w Bormes, walczył o niepodległość krajów Ameryki Południowej, zginął w walce z Hiszpanami w Montevideo[3].
  • Hippolyte de Bouchard (1780–1837), marynarz korsarz, bojownik o niepodległość Peru i Argentyny, organizator argentyńskiej marynarki także pochodził z Bormes. Dla upamiętnienia jego imienia dzień niepodległości Argentyny (9 lipca) jest świętowany także w Bormes-les-Mimosas[3].
  • Alfred Courmes (1898-1993), malarz, urodzony w Bormes-les-Mimosas
  • Hermann Sabran, prawnik i filantrop z Lyonu, właściciel Fort de Brégançon
  • Henryk, wielki książę Luksemburga, właściciel posiadłości w pobliskim Cabasson, zakupionej w 1949 przez jego babcię, Szarlottę

Przypisy

edytuj
  1. a b Top 100. 172 Toulon Aix-en-Provence. Skala 1:100 000. Wyd. II. Paryż: Institut Geographique National Paris, 2010. ISBN 978-2-7585-2378-9.
  2. Russ Collins: Bormes-les-Mimosas. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
  3. a b c d French Riviera. TheGreenGuide. Michelin, s. 130. ISBN 978-1-906261-80-1. (ang.).
  4. David Abram: Rough Guide to France. Wyd. 8. Rough Guides, 2003, s. 1105. ISBN 978-1-843530-56-5. (ang.).
  5. Bormes les Mimosas: Le Mimosa. [dostęp 2012-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 kwietnia 2012)]. (fr.).
  6. Bormes les Mimosas: les Monuments. [dostęp 2012-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 czerwca 2012)]. (fr.).
  7. Britta Sandberg: Côte d’Azur. DuMont Reiseverlag, 2002, s. 86. ISBN 3-7701-5970-5. (ang.).
  8. a b c Bormes les Mimosas: Côté Jardin. [dostęp 2012-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 sierpnia 2012)]. (fr.).
  9. Bormes les Mimosas: Les Domaines Vinicoles. [dostęp 2012-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 sierpnia 2012)]. (fr.).
  10. The Mimosa Trail 2012 (PDF). [dostęp 2012-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lutego 2012)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj