Dialekt prowansalski

Dialekt prowansalski (provençal, prouvençau) – etnolekt z grupy romańskich, używany w południowej Francji.

provençal, prouvençau
Obszar

Francja (Prowansja, region Nîmes w Langwedocji))

Liczba mówiących

354 500

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 3 zdecydowanie zagrożony
Kody języka
ISO 639-1 oc
ISO 639-2 oci
ISO 639-3 prv
IETF oc-provenc
Glottolog prov1235
SIL oci
Występowanie
Ilustracja
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku oksytańskim
Słownik języka oksytańskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

W tradycyjnym ujęciu nazwa ta odnosi się do wszystkich dialektów, które wywodzą się ze średniowiecznego langue d'oc (oprócz języka katalońskiego i ewentualnie gaskońskiego). Przy takim rozumieniu określenie „język prowansalski” jest równoznaczne z terminem język oksytański.

W zagranicznej lingwistyce można jednak od pewnego czasu zauważyć tendencję do zawężenia znaczenia terminu „język prowansalski”. Pierre Bec zaproponował, żeby odnosić go jedynie do:

Zgodnie z tym postulatem, nazwa obejmuje tylko jeden z obecnie używanych dialektów oksytańskich o następującym zasięgu terytorialnym: Prowansja i region Nîmes w Langwedocji).

Dialekt ten obejmuje szereg subdialektów:

  • nicejski (niçard, niçois)
  • nadmorski (maritime provençal) z gwarami:
    • marsylska (marseillais)
    • tulońska (toulonnais)
    • varois
  • rodański (rhodanien) z gwarą Nîmes:
    • nimois

Żaden z subdialektów nie pełni funkcji języka standardowego. Niemniej jednak język prowansalski ma bogatą tradycję literacką (p. język oksytański). W coraz większym stopniu jest wypierany przez język francuski i język włoski.

Przypisy edytuj

  1. Pierre Bec, Manuel pratique de philologie romane, Paris 1970, s. 400 i nn.