Bronisław Ostapczuk
Bronisław Ostapczuk (ur. 1 czerwca 1923 w Monasterzyskach, zm. 6 listopada 2001) – polski prawnik, urzędnik i działacz komunistyczny, poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji.
| Data i miejsce urodzenia |
1 czerwca 1923 |
|---|---|
| Data śmierci |
6 listopada 2001 |
| Poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji | |
| Okres |
od 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujJego ojcem był Jan Malinowski, a matką – nieznana z imienia samotna i biedna kobieta Ukrainka, która pracowała w prywatnym gospodarstwie Piotra i Pauliny Malinowskich w dzielnicy Nagórzanka w Monasterzyskach. Oficjalnie Bronisław Ostapczuk uznawał się za syna Piotra i Pauliny[1].
Do szkoły podstawowej uczęszczał w mieście rodzinnym[1]. Od 1940 do 1941 był uczniem Szkoły Przysposobienia Zawodowego w Związku Radzieckim, a w latach 1941–1945 robotnikiem kolejowym w Niemczech. Od maja 1945 do maja 1947 był referentem w wydziale śledczym Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej we Wrocławiu[2]. Uzyskał wykształcenie wyższe, z zawodu prawnik. Od 1947 do 1950 był inspektorem Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym we Wrocławiu. W 1950 pełnił funkcję zastępcy prokuratora wojewódzkiego.
Od 1948 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1950–1954 był kierownikiem wydziału administracyjnego Komitetu Wojewódzkiego partii we Wrocławiu, następnie w latach 1954–1955 był członkiem wrocławskiej Wojewódzkiej Komisji Rewizyjnej PZPR. W 1956 został członkiem egzekutywy KW PZPR we Wrocławiu.
W latach 1954–1956 był wiceprzewodniczącym, a od 1956 do 1969 pełnił funkcję przewodniczącego prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu. Od czerwca 1969 do września 1970 był dyrektorem żeglugi na Odrze we Wrocławiu, a w latach 1970–1971 docentem kontraktowym na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego.
W 1957, 1961, 1965 i 1969 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Wrocław (w 1969 Wrocław II). W trakcie II kadencji zasiadał w Komisji Mandatowej, Komisji Spraw Wewnętrznych, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o radach narodowych oraz w Komisji Nadzwyczajnej Ziem Zachodnich. Ponadto przez cztery kadencje zasiadał w Komisji Wymiaru Sprawiedliwości. Od września 1971 do marca 1972 pełnił funkcję prezesa Komisji Organizacji Zarządzania. Od kwietnia 1972 do grudnia 1980 był podsekretarzem stanu w Urzędzie Rady Ministrów. W latach 1974–1981 prezes Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa.
Zmarł 6 listopada 2001[1].
Odznaczenia
edytuj- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)[3]
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (1950)[4]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[5]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[6]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Zbigniew Żyromski. Bronisław Ostapczuk – samorządowiec i polityk, s. 70.
- ↑ Informacje w BIP IPN.
- ↑ Lista odznaczonych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20 lipca 1964, s. 2.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1025.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400.
- ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
Bibliografia
edytuj- Zbigniew Żyromski. Bronisław Ostapczuk – samorządowiec i polityk. „Głos Buczaczan”. 1 (73), Wrocław, 2016, s. 70–74.
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Informacje w BIP IPN