Bulmastif

Bulmastif
	; Pies rasy bullmastiff
Inne nazwy	ang. bullmastiff
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Kraj pochodzenia	Anglia
	Wymiary
Wysokość	63,5–68,5 cm (psy),; 61–66 cm (suki)
Masa	49,9–59 kg (psy),; 41–49,9 kg (suki)
	Klasyfikacja
FCI	Grupa II, sekcja 2,; wzorzec nr 157
AKC	Working
ANKC	Group 6 (Utility)
CKC	Group 3 – Working Dogs
KC(UK)	Working
NZKC	Utility
UKC	Grupa 1 – Guardian Dog
	Wzorce rasy
	FCI; AKC; ANKC; CKC; KC(UK); NZKC; UKC;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bulmastif (oryginalna nazwa bullmastiff) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty^[3]), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza.

Rys historyczny

Powstał w wyniku krzyżowania angielskich molosów: buldogów i mastifów. Bulmastif jest lżejszej budowy i mniejszych rozmiarów od mastifa. Łączy w sobie spokój, opanowanie buldoga z silnym charakterem i instynktem obronnym mastifa^[4].

Klasyfikacja

W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.1 – Molosy typu mastifa^[5]. Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy^[2].

Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów pracujących^[6].

Użytkowość

Zaliczany do psów obronnych^[7].

Temperament

Inteligentny i energiczny o spokojnym temperamencie^[1]. Zrównoważony i czujny. Hodowany jako pies stróżujący. Jest psem odważnym i odpornym na ból^[4]. Wymaga konsekwentnego postępowania i socjalizacji w związku z tendencją do dominacji wobec zwierząt i ludzi.

Szata i umaszczenie

Krótka sierść o barwie płowej, rudobrązowej lub pręgowanej, zazwyczaj z czarną maską; dopuszczalne białe znaczenia na piersi.

Utrzymanie i pielęgnacja

Wymaga regularnego usuwania martwego włosa oraz zaspokojenia sporych potrzeb ruchowych.

Przypisy

↑ ^a ^b David Taylor: Księga psów. s. 140-141.
↑ ^a ^b Wzorzec rasy nr 157 (FCI Standard N° 157) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 84.
↑ ^a ^b Hans Räber: Encyklopedia Psów Rasowych. T. I. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1999, s. 393. ISBN 83-7073-158-9.
↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 148.
↑ Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. s. 57 i 66.

Bibliografia

Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 231. ISBN 83-7073-122-8.
Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. Warszawa: Książka i Wiedza, 2001. ISBN 83-05-13030-4.
David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.

[taylor-1] David Taylor: Księga psów. s. 140-141.

[Wz157-2] Wzorzec rasy nr 157 (FCI Standard N° 157) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny

[Fal-3] Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 84.

[Raber-4] Hans Räber: Encyklopedia Psów Rasowych. T. I. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1999, s. 393. ISBN 83-7073-158-9.

[ZKwP-5] Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny

[6] Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 148.

[7] Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. s. 57 i 66.

[3]

[1]

[2]

[4]

[5]

[6]

[7]