Burki – historycznie osada leśna (obecnie ulica) w Sławkowie, w latach 1870–1954 miała status gromady w gminie zbiorowej Sławków, w latach 1954–1961 wchodziła w skład gromady Niwa, od 1961 roku powtórnie w Sławkowie (w latach 1977–1984 wraz z nim w Dąbrowie Górniczej). Według danych urzędu miasta w latach 20. XX wieku Burki liczyły 230 mieszkańców[2]. W okresie II wojny światowej funkcjonowała nieoficjalnie niemiecka nazwa Burkenau[3]. W przeszłości działały tu małe kopalnie węgla kamiennego: „Sławków” (założona w 1814), „Michałów” (1856–1920), „Teodor” (lata 70. XIX w.), i „Józef” (1875–1923). Dzięki funkcjonowaniu tej ostatniej kopalni Burki połączone były od 1915 linią kolei wąskotorowej ze szlakiem linii kolejowej SławkówStrzemieszyce. Torowisko tej kolei rozebrane zostało po drugiej wojnie światowej.

Burki
Osiedle Sławkowa
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

będziński

Miasto

Sławków

W granicach Sławkowa

31 grudnia 1961[1]

SIMC

0943291

Położenie na mapie Sławkowa
Mapa konturowa Sławkowa, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Burki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Burki”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Burki”
Położenie na mapie powiatu będzińskiego
Mapa konturowa powiatu będzińskiego, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Burki”
Ziemia50°16′05″N 19°19′26″E/50,268056 19,323889

Burki należą do parafii w Sławkowie. Z powodu znacznej odległości od kościoła parafialnego, w latach 1959–1971 czynione były przez proboszcza sławkowskiego ks. J. Mruczkowskiego i lokalną społeczność bezskuteczne starania o wybudowanie w Burkach kaplicy. Mimo braku zezwolenia ks. J. Mruczkowski odprawiał w Burkach corocznie mszę z okazji poświęcenia pól, a mieszkańcy w 1971 wybudowali nielegalnie drewnianą kapliczkę, rozebraną przez władze powiatowe w Olkuszu 8 czerwca 1971[4].

29 marca 1952 Rada Ministrów zatwierdziła plan budowy Zakładu Przygotowania Rud w Burkach, zajmującego się uszlachetnianiem rud żelaza i przygotowywaniem wsadu do wielkich pieców hutniczych (zakład rozpoczął działalność w 1957). Od 1967 Zakład Przygotowania Rud produkował około miliona ton granulatu rocznie, zatrudniając w latach 70. XX w. ponad 800 osób. Usytuowany na szlaku kolejowym z Żurawicy zakład połączony został na przełomie lat 80. i 90. XX w. z szerokotorową Linią Hutniczą Szerokotorową[5]. Obecnie na jego terenie znajduje się Euroterminal w Sławkowie.

W Burkach znajduje się oczyszczalnia ścieków Miejskiego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji w Sławkowie o przepustowości 400 m³ na dobę. Działa tu tartak oraz pensjonat dla koni. Ulica otoczona jest lasami Wspólnoty Leśnej Sławków. W jej okolicach znajdują się wilgotne łąki i sadzawki z licznymi stanowiskami storczyków (kruszczyk błotny, kruszczyk rdzawoczerwony, kruszczyk szerokolistny, kukułka szerokolistna i wyblin jednolistny)[6].

W okolicach Burek wchodzi na teren Sławkowa część udokumentowanego złoża czwartorzędowych piasków podsadzkowych „Szczakowa-Maczki”. eksploatowanego poza obszarem gminy przez CTL Maczki-Bór.

Przez Burki przechodzą dwa szlaki turystyczne:

szlak turystyczny niebieski niebieski (okrężny z Olkusza do Bukowna)

szlak turystyczny żółty żółty (z Maczek do Ryczowa)

Komunikacja autobusowa obsługiwana jest przez linię 949 KZK GOP[7].

Numer linii Trasa podstawowa
949 Burki Pętla - Burki - Niwa Schronisko - Dębowa Góra - Sławków Dworzec PKP - Sławków Szkoła - Sławków Rynek - Sławków ZWM

Przypisy

edytuj
  1. Dz.U. z 1961 r. nr 50, poz. 273
  2. S. Orłowski, Między wojnami, w: F. Kiryk (red.), Dzieje Sławkowa, Kraków 2001, s. 360.
  3. Rolf Jehke Herdecke: Territoriale Veränderungen in Deutschland und deutsch verwalteten Gebieten 1874-1945.
  4. F. Kiryk (red.): Dzieje Sławkowa. Kraków: 2001, s. 561.
  5. S. Orłowski, Po drugiej wojnie światowej, w: F. Kiryk (red.), Dzieje Sławkowa, Kraków 2001, s. 511.
  6. A. Czylok, J. Niewdana, M. Pulina, Współczesny stan środowiska naturalnego, w. F. Kiryk (red.), Dzieje Sławkowa, Kraków 2001, s. 664.
  7. Rozkład jazdy