Centrum Demokratów Społecznych

Centrum Demokratów Społecznych[1] (fr. Centre des démocrates sociaux, CDS) – francuska centrowa i chadecka partia polityczna, działająca w latach 1976–1995, od 1978 wchodząca w skład federacyjnej Unii na rzecz Demokracji Francuskiej (UDF).

Centrum Demokratów Społecznych
Państwo

 Francja

Lider

François Bayrou (ostatni)

Data założenia

1976

Data rozwiązania

1995

Ideologia polityczna

centryzm

Historia

edytuj

CDS powstało na kongresie w dniach od 21 do 23 maja 1976 głównie na bazie dwóch centroprawicowych ugrupowań: Centre démocrate i Centre démocratie et progrès. Już w 1978 dołączyła do Unii na rzecz Demokracji Francuskiej, którą założył Valéry Giscard d’Estaing[2]. W wyborach krajowych partia w ramach UDF zajmowała drugą pozycję (za Partią Republikańską) – w ramach mandatów poselskich uzyskiwanych przez unię między 1978 a 1993 od 27% do 37% osób reprezentowało CDS[3].

Po wyborach w 1988 CDS negocjowało poparcie dla socjalistycznego rządu Michela Rocarda, jego posłowie utworzyli odrębną grupę poselską. W 1989 na bazie centrum do Europarlamentu wystartował odrębny od wspieranej przez UDF koalicji komitet wyborczy (na czele z Simone Veil), który wprowadził 7 deputowanych do PE III kadencji[2]. Po wyborach w 1993 wszystkie frakcje unii ponownie współtworzyły wspólną frakcję parlamentarną.

Na kongresie z 24 i 25 listopada 1995 CDS i Partia Socjaldemokratyczna połączyły się w nową partię pod nazwą Siła Demokratyczna[2], która pozostała częścią składową UDF.

Przewodniczącymi CDS byli: Jean Lecanuet (1976–1982), Pierre Méhaignerie (1982–1994) i François Bayrou (1994–1995). Funkcję sekretarza generalnego pełnili: Jacques Barrot (1976–1977, 1983–1991), André Diligent (1977–1983), Bernard Bosson (1991–1994) i Philippe Douste-Blazy (1994–1995)[4].

Centrum należało do założycieli Europejskiej Partii Ludowej[5].

Przypisy

edytuj
  1. Siła Demokratyczna, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-10-08].
  2. a b c Centre des Démocrates Sociaux (CDS): chronologie. france-politique.fr. [dostęp 2017-10-09]. (fr.).
  3. Union pour la démocratie française (UDF): chronologie. france-politique.fr. [dostęp 2017-10-09]. (fr.).
  4. Centre des Démocrates Sociaux (CDS): organigramme. france-politique.fr. [dostęp 2017-10-09]. (fr.).
  5. Thomas Jansen, Steven Van Hecke: At Europe's Service: The Origins and Evolution of the European People's Party. Berlin-Heidelberg: Springer-Verlag, 2011, s. 65. [dostęp 2017-10-09]. (ang.).