Centrum Le Corbusiera
Centrum Le Corbusiera (także: Heidi Weber Museum – Centre Le Corbusier, Pavillon Le Corbusier) – modernistyczny pawilon wystawienniczo-muzealny zlokalizowany w Zurychu, na terenie Parku Chińskiego, w sąsiedztwie Museum Bellerive, nad wschodnim brzegiem Jeziora Zuryskiego, przy Bellerivstrasse[1]. Budynek stanowił ostatnią realizację Le Corbusiera[2].
 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
pawilon wystawowy |
| Styl architektoniczny | |
| Pierwszy właściciel | |
| Obecny właściciel |
miasto Zurych |
Położenie na mapie Zurychu  | |
Położenie na mapie Szwajcarii  | |
 47°21′21,8189″N 8°33′04,2509″E/47,356061 8,551181
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Budynek oddano do użytku w 1967 (prace budowlane rozpoczęto w 1961[3]). Stanowił on tzw. Gesamtkunstwerk, czyli „totalne dzieło sztuki”, zamykające w sobie całą ideę architektoniczną i zasady sztuki głoszone przez Le Corbusiera. Konstrukcja składa się w całości ze szkła i stali. Le Corbusier zrealizował tutaj swoją koncepcję syntezy architektury, życia i sztuki w prawdziwym życiu. Pawilon został zaprojektowany w całości według systemu Modulor, tj. antropometrycznej skali proporcji opracowanej przez Le Corbusiera w oparciu o ludzkie ciało i złoty podział[2].
Powstanie budynku zostało zainspirowane przez projektantkę wnętrz i właścicielkę galerii, Heidi Weber. Była ona wieloletnią przyjaciółką architekta, poznawszy go za pośrednictwem wspólnej znajomej, architekt Eileen Gray[3]. Przekonała Le Corbusiera do zaprojektowania tego budynku w 1960. Sfinansowała jego budowę z własnych środków i mimo wielu trudności doprowadziła projekt do końca. Otwarła go 15 lipca 1967, jako Centre Le Corbusier – Heidi Weber Museum. Weber pozostawała kuratorką muzeum przez pięćdziesiąt lat. W tym okresie zorganizowała liczne wystawy, w tym takie, które popularyzowały idee Le Corbusiera jako syntezę życia i sztuki. Od 2019 pawilon jest prowadzony jako muzeum publiczne przez Museum für Gestaltung, na zlecenie miasta Zurych[4]. Jego generalny remont odbył się w latach 2017–2019[3]. Renowację zlecono architektom Silvio Schmedowi i Arthurowi Rüeggowi. Za 5,4 miliona franków przywrócono budynkowi oryginalny wygląd[3].
Architektura i wystawa edytuj
Le Corbusier pierwotnie zamierzał zbudować pawilon z betonu, ale Weber przekonała go, by zamiast tego zbudował go ze szkła i stali – materiałów, dla których stał się ikoną. Obiekt jest zwieńczony „pływającym” stalowym baldachimem, który tworzy kontrast między solidnością a nieważkością[3]. Odwiedzających wchodzących do pawilonu wita dokładna replika instalacji Le Corbusiera z 1931 Les arts dits primitifs dans la maison d'aujourd'hui, w której jego obrazy są umieszczone obok ceramicznego elementu z okresu peruwiańskiego państwa Chimú, wiklinowego krzesła, cegły, kawałka szkła, brązowej figurki z Beninu, a także obrazu Fernanda Légera. W jednym z narożników parteru znajduje się modułowa kuchnia wykonana z drewna i chromu, z oknem wychodzącym na rozległy ogród, który łagodnie opada do Jeziora Zuryskiego. Wolnostojące betonowe schody (obiekt o charakterze rzeźbiarskim) prowadzą do piwnicy, gdzie zgromadzono pięćdziesiąt oryginalnych dzieł Le Corbusiera. Wyświetlany jest tu, nakręcony w technice 16 mm, film ukazujący życie architekta. W piwnicy jest też mała biblioteka tematyczna[3].
Na piętrze stoją m.in. krzesła Thonet obok fotela Le Corbusiera LC2 i szezlongu LC4 Chaise Lounge, zaprojektowanego wspólnie z Charlotte Perriand i Pierrem Jeanneretem. Stała wystawa przedstawia 17 zdjęć szwajcarskiego fotografa René Burri, przedstawiających sceny z codziennego życia Le Corbusiera. W całym pawilonie wystawa Mon Univers prezentuje prace z kolekcji artysty: obrazy, ceramikę, rzeźby i inne przedmioty, tworząc swoisty dialog pomiędzy jego pasjami. Taras widokowy skierowany na jezioro i miasto został przykryty stalowym dachem w formie dwóch parasoli, wklęsłego i wypukłego. Budynek ma w sumie cztery kondygnacje[5][3].
Obiekt jest otwarty od maja do listopada (z zewnątrz dostępny przez cały rok). Pod egidą Museum für Gestaltung odbywają się tutaj wystawy czasowe, wydarzenia i warsztaty, w tym także poświęcone osobie i dziełu Le Corbusiera[2] (co najmniej jedna rocznie[4]). Muzeum oferuje także specjalne programy edukacyjne dla klas szkolnych i małych dzieci[4].
Galeria edytuj
-
Fragment elewacji -
Sadzawka -
Wejście -
Obiekt na tle parku
Przypisy edytuj
- ↑ Zurich, plan miasta, Freytag-Berndt, Wiedeń, 2008
- ↑ a b c Pavillon Le Corbusier [online], zuerich.com [dostęp 2020-12-31] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Pavillon Le Corbusier · Zurich, Switzerland [online], IGNANT, 5 marca 2020 [dostęp 2020-12-31] (ang.).
- ↑ a b c Information | Pavillon Le Corbusier [online] [dostęp 2020-12-31] (ang.).
- ↑ Pavillon Le Corbusier 2021 https://eguide.pavillon-le-corbusier.ch/fr/objekt/parasol/