Cephalophorus

rodzaj ssaków

Cephalophorusrodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Cephalophorus
J.E. Gray, 1842[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – dujker czerwony (C. natalensis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

wołowate

Podrodzina

antylopy

Plemię

dujkery

Rodzaj

Cephalophorus

Typ nomenklatoryczny

Antilope ogilbyi Waterhouse, 1838

Synonimy
  • Cephalopia[a]: Knottnerus-Meyer, 1907[2]
  • Cephalophidium Knottnerus-Meyer, 1907[3]
  • Cephalophella Knottnerus-Meyer, 1907[3]
  • Cephalophia Knottnerus-Meyer, 1907[4]
Gatunki

11 gatunków – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[5][6][7].

Morfologia edytuj

Długość ciała 60–135 cm, długość ogona 7–20,3 cm, wysokość w kłębie 30–57,8 cm; masa ciała 9–26,9 kg[6][8]. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony; samice są generalnie nieco większe i cięższe od samców. Długość rogów (u samic krótsze) 1,8–11,1 cm[6]. Wzór zębowy: I   C   P   M   (x2) = 32[6].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1842 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule poświęconym nowym taksonom ssaków, opublikowanym na łamach The Annals and magazine of natural history[1]. Na gatunek typowy Gray wyznaczył (oznaczenie monotypowe) dujkera zatokowego (C. ogilbyi).

Etymologia edytuj

  • Cephalophorus: gr. κεφαλη kephalē ‘głowa’; λοφος lophos ‘grzebień, czub’; -φορος -phoros ‘noszący’, od φερω pherō ‘nosić’[9].
  • Cephalopia i Cephalophia: gr. κεφαλη kephalē ‘głowa’[10]; λοφια lophia ‘grzywa, najeżony’, od λοφος lophos ‘grzebień, czub’[11]. Gatunek typowy: Knottnerus-Meyer wymienił dwa gatunki – Cephalophus leucogaster J.E. Gray, 1873 i Antilope ogilbyi Waterhouse, 1838 – z których typem nomenklatorycznym jest (późniejsze oznaczenie) Antilope ogilbyi Waterhouse, 1838.
  • Cephalophidium: gr. κεφαλη kephalē ‘głowa’[10]; λοφιδιον lophidion ‘mały czub’, zdrobnienie od λοφος lophos ‘grzebień, czub’[11]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Cephalophus niger J.E. Gray, 1846.
  • Cephalophella: rodzaj Cephalophus C.H. Smith, 1827; łac. przyrostek zdrabniający -ella[12]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Cephalophus callipygus Peters, 1876.

Podział systematyczny edytuj

Taksony z tego rodzaju były wcześniej zaliczane do rodzaju Cephalophus[7][6][5][8]; wyodrębnione w 2022 roku do ponownie wskrzeszonego rodzaju Cephalophorus na podstawie analiz molekularnych i morfologicznych[13]; w takim ujęciu do rodzaju należą następujące gatunki[14][15]:

Uwagi edytuj

  1. Niepoprawna pisownia Cephalophia Knottnerus-Meyer, 1907.

Przypisy edytuj

  1. a b J.E. Gray. Descriptions of some new genera and fifty unrecorded species of Mammalia. „The Annals and magazine of natural history”. 10 (65), s. 267, 1842. (ang.). 
  2. Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 44.
  3. a b Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 45.
  4. Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 99, 120.
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 374–376. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  6. a b c d e C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 764–774. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
  7. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Cephalophus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
  8. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 627–628. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 169, 1904. (ang.). 
  10. a b Jaeger 1959 ↓, s. 50.
  11. a b Jaeger 1959 ↓, s. 144.
  12. Jaeger 1959 ↓, s. 90.
  13. E.V. Bärmann, V.G. Fonseca, K. Langen & P. Kaleme. New insights into the taxonomy of duiker antelopes (Artiodactyla: Bovidae) from the eastern Democratic Republic of the Congo, with the formal description of a new genus. „Mammalian Biology”. 102, s. 1793–1809, 2022. DOI: 10.1007/s42991-022-00279-7. (ang.). 
  14. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-06]. (ang.).
  15. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 183–184. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

Bibliografia edytuj