Cetner Hrabia
Cetner Hrabia – polski herb hrabiowski, pochodzący z dyplomu wydanego 1 grudnia 1780 roku. Odmiana herbu Cetnar, herb własny utytułowanej linii rodu Cetnerów herbu własnego.
Herb Cetner Hrabia z dyplomu | |
Typ herbu |
hrabiowski |
---|---|
Wprowadzony |
1 grudnia 1780 |
Opis herbu edytuj
Opis stworzony zgodnie z klasycznymi zasadami blazonowania[a]:
Na tarczy polu czerwonym chorągiew złota w skos, przewiązana na drzewcu , który ułamany u dołu.
Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm z koroną. W klejnocie trzy pióra strusie, złote między czerwonymi.
Labry herbowe czerwone, podbite złotem.
Historia edytuj
Tytuł hrabiego Królestwa Galicji (niem. hoch- und wohlgeboren, graf von) został nadany braciom Ignacemu i Dominikowi Cetnerom 8 kwietnia 1778 roku przez cesarza Józefa II. Dyplom z wizerunkiem herbu został wydany 1 grudnia 1780[1].
Podstawą nadania tytułu oraz herbu hrabiowskiego Cetnerom była wierna służba domowi habsburskiemu oraz znaczności rodu w ówczesnych czasach[1].
Obdarowani byli potomkami zasłużonej rodziny Cetnerów, którzy indygenatem z 1598 roku zasilili szeregi polskiej szlachty.
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie. Opis stworzono również na podstawie opisu podanego w książce Sławomira Górzyńskiego, który powołuje się na rysunek herbu z Archiwum Państwowym we Lwowie. Takie barwy herbu są dość niezwykłe, ponieważ herb Prus II, na którego podstawie stworzony został herb Baworowski Hrabia, miał pole czerwone a figury srebrne. W takich też barwach herb ten rekonstruuje m.in. Juliusz Karol Ostrowski, a za nim Tadeusz Gajl.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Górzyński 2009 ↓, s. 115–117.
Bibliografia edytuj
- Juliusz Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Gł. skł.: Bolcewicz, 1906, s. 388 .
- Sławomir Górzyński, Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne, Warszawa: DiG, 2009, s. 115–117, ISBN 978-83-7181-597-3 (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Herb Cetner Hrabia z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla