Changlu Zongze

Changlu Zongze (chiń. 長蘆宗賾; pinyin Chánglú Zōngzé; kor. 장노종? Changno Chong?; jap. Chōro Shūjaku; wiet. Trường Lư Tông Trách; ur. XI wiek, zm. XII wiek) – chiński mistrz chan szkoły yunmen, autor Chanyuan qinggui oraz Zuochan yi

Changlu Zongze

長蘆宗賾

Data urodzenia	XI wiek
Data śmierci	XII wiek
Szkoła	yunmen
Nauczyciel	Changlu Yingfu
Zakon	chan

Życiorys

Ponieważ stracił swojego ojca we wczesnym wieku, był wychowywany przez matkę. Najpierw studiował konfucjanizm, a następnie zwrócił się w stronę buddyzmu. Do zakonu przyjmował go mistrz chan Fayun Faxiu (1027–1090) w klasztorze Yunmen, prawdopodobnie gdy miał 29 lat. Następnie był uczniem mistrza chan Changlu Yingfu (brata dharmicznego Fayuna Faxiu).

O jego życiu niewiele wiadomo. Po doświadczeniu nagłego oświecenia działał jako mistrz chan. Otrzymał tytuł Cijue Dashi (Wielki Mistrz Współczucia i Oświecenia).

Napisał dwie bardzo popularne w swoim czasie prace:

• Chanyuan qinggui (1103) – obszerne dzieło poświęcone regułom klasztornym
• Zuochan yi – pierwszy podręcznik medytacji chan

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

• 39/12. Xuefeng Yicun (822–908)

• 40/13. Furong Lingxun (bd)
• 40/13. Jingqing Daofu (863–937) (także Shunde)
• 40/13. Cuiyan Yongming (bd)
• 40/13. Baofu Congzhan (zm. 928)

• 41/14. Zhaoqing Wendeng (884–972)
• 41/14. Baoci Wenqin (bd)
• 41/14. Yanshou Huilun (bd)

• 42/15. Guizong Daoquan (bd)

• 40/13. Xuansha Shibei (835–908)

• 41/14. Luohan Guichen (867–928)

• 42/15. Longji Shaoxiu (bd)
• 42/15. Tianbing Congyi (bd)
• 42/15. Qingqi Hongjin (bd)
• 42/15. Fayan Wenyi (885–958) szkoła fayan

• 40/13 Yunmen Wenyan (862–949) szkoła yunmen

• 41/14. Shuangquan Shikuang (bd)

• 42/15. Fuchang Weishan (bd)

• 41/14. Fengxian Daoshen (bd) (Congshen?)

• 42/15. Lianhua Fengxiang (bd)
• 42/15. Xiang Anzhu (bd)

• 41/14. Baling Haojian (bd)

• 42/15. Cheng Sansheng (bd)

• 41/14. Dongshan Shouchu (910-990)

• 42/15. Nanyue* Liangya (bd) *Fuyuan

• 43/16. Chenggu Jianfu (zm. 1045)

• 41/14. Deshan Yuanming (908–987) (także Yuanmi)

• 42/15. Wenshu Yingzhen (bd)
• 42/15. Bu’an Dao (bd)

43/16. Dongshan Xiaocong?

44/17. Fori Qisong (1007–1072)

• 41/14. Xianglin Chengyuan (908–987)

• 42/15. Zhimen Guangzuo (zm. 1031)

• 43/16. Jiufeng Qin (bd)
• 43/16. Xuedou Chongxian (980–1052) napisał komentarze wierszem do „Biyan lu”

• 44/17. Chengtian Chuanzong (bd)
• 44/17. Tianyi Yihuai (993–1064)

• 45/18. Fayun Faxiu (1027–1090)
• 45/18. Changlu Yingfu (bd)

• 46/19. Changlu Zongze (bd) autor „Zuochan yi” oraz „Chanyuan qinggui”

• 47/20.

• 48/21.

• 49/22. Lei’an Zhengshou (1146–1208)

• 45/18. Yuanfeng Qingman (bd)
• 45/18. Yuantong Fashen (bd)

Bibliografia

• Carl Bielefeldt: Ch’ang-lu Tsung-tse’s ‘Tso-ch’an I’ and the ‘Secret’ of Zen Meditation. W: Peter N. Gregory: Traditions of Meditation in Chinese Buddhism. Wyd. 1. Honolulu: University of Hawaii Press, 1986, s. 129–153. ISBN 0-8248-1088-0.