Cherie Ann Currie (ur. 30 listopada 1959 w Encino, Los Angeles w stanie Kalifornia)[1][2]amerykańska piosenkarka, instrumentalistka i aktorka, znana głównie z działalności w żeńskim zespole rockowym The Runaways (1975-1977)[3]. Po odejściu z grupy rozpoczęła karierę solową, którą z przerwami kontynuuje do dziś, oraz zagrała w takich filmach jak Lisice (Foxes, 1980) i Strefie mroku (The Twilight Zone, 1983). Obecnie jest także rzeźbiarką posługującą się piłą łańcuchową[4].

Cherie Currie
Ilustracja
Cherie Currie w 2010 na premierze filmu The Runaways: Prawdziwa historia.
Imię i nazwisko

Cherie Ann Currie

Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1959
Encino, Kalifornia

Pochodzenie

Stany Zjednoczone

Instrumenty

gitara, fortepian, keyboard

Gatunki

contemporary rock, contemporary pop, pop rock, punk rock, pop punk, new wave

Zawód

muzyk, kompozytorka, autorka tekstów, aktorka

Aktywność

od 1975

Wydawnictwo

Mercury, PolyGram, RCA, Rocket City

Powiązania

The Runaways, Kim Fowley, Marie Currie, Venus and the Razorblades, Tater Totz

Zespoły
The Runaways
The Cherie Currie Band
Strona internetowa

Wczesne lata

edytuj

Currie urodziła się w Encino w dolinie San Fernando (dzielnica Los Angeles), razem ze swoją siostrą bliźniaczką Marie. Cherie jest młodsza od Marie o dwie minuty[5]. Ich rodzicami byli Don Currie i aktorka Marie Harmon[6]. Oprócz siostry bliźniaczki, Cherie miała dwójkę starszego rodzeństwa: Dona Currie Jr. i Sondrę Currie[5].

Cherie na początku swojej edukacji uczęszczała do prywatnej szkoły katolickiej, ale została z niej wyrzucona, gdy zbuntowała się nauczycielce, która zakazywała jej pisać lewą ręką[7]. Przeniesiono ją razem z bliźniaczką do szkoły publicznej, gdzie Marie stała się bardziej popularna niż siostra, co doprowadziło Cherie do myślenia, że jest gorsza[7]. Currie interesowała się muzyką już w tamtym czasie, uczęszczając na lekcje pianina i śpiewając w chórze. Uprawiała także takie sporty jak surfing i skateboarding[7]. W wieku 14 lat została zgwałcona przez pełnoletniego chłopaka swojej siostry. To sprawiło, że Cherie przeszła metamorfozę – ścięła włosy, zainteresowała się muzyką Davida Bowie i zaczęła chodzić do różnych klubów młodzieżowych w obrębie Los Angeles[3].

Kariera

edytuj

Currie została odkryta przez impresario Kima Fowleya i nastoletnią gitarzystkę Joan Jett w grudniu 1975 roku w klubie Rodney Bingenheimer's English Disco, gdy poszukiwano wokalistki do nowego, żeńskiego zespołu rockowego – The Runaways. Pierwotnie Fowley chciał rekrutować Marie, ale gdy ta odmówiła, do dołączenia zaproszono Cherie[2]. Na przesłuchaniu do grupy, podczas którego zatwierdzono obecność Currie w zespole, napisano utwór "Cherry Bomb", którego tekst był inspirowany postacią Cherie[8][9]. Później stał on się kontrowersyjnym hitem zespołu – niektóre amerykańskie stacje radiowe nawet odmówiły nadawania singla na antenie[10]. Piosenka była jednak numerem jeden na japońskiej liście przebojów i zapewniła zespołowi status legendy w Japonii[potrzebny przypis].

Magazyn Bomp! opisał młodą wokalistkę jako "zaginioną córkę Iggy'ego Popa i Brigitte Bardot"[11]. Nastawienie na temat wpływu Cherie oraz całego zespołu na amerykańską młodzież lat siedemdziesiątych XX wieku było raczej negatywne. Pewien recenzent napisał: "wiedza przyjmowana przez The Runaways, która wykreowała nowe terytorium muzykom płci żeńskiej jest trudna do wytłumaczenia – to wątpliwe, by w przeważającej mierze męska publiczność tłocząca się, żeby zobaczyć szesnastolatkę (Cherie Currie) przebraną w bieliznę, miała jakikolwiek feministyczny podtekst."[12]

Po trzech wspólnych albumach (The Runaways, Queens of Noise i Live in Japan) Currie odeszła z zespołu z powodu spięć pomiędzy nią a menedżerem, a także gitarzystką Litą Ford, która nie mogła pogodzić się z myślą, że to Cherie jest najsłynniejszą i najpopularniejszą członkinią zespołu[potrzebny przypis].

Tuż po odejściu z grupy Currie wydała solowy debiut Beauty's Only Skin Deep (1978). Popularność wokalistki w Japonii nadal była znacząca. Trasy koncertowe z gościnnym udziałem siostry bliźniaczki Marie doprowadziły Japończyków do masowej histerii, więc Cherie stwierdziła, że "dwie blondynki są lepsze niż jedna", i rozpoczęła współpracę muzyczną z siostrą[13]. Duet wydał w 1980 album Messin' With The Boys, który okazał się komercyjną porażką – jedynie główny singel z płyty, "Since You've Been Gone", osiągnął zaledwie 95. miejsce amerykańskiej listy przebojów.

Cherie podjęła pracę aktorki, debiutując w filmie Lisice w 1980. Zagrała również w takich filmach jak Strefa mroku i The Rosebud Beach Hotel. W trakie kariery aktorskiej nadal pracowała nad solowymi projektami muzycznymi.

Dalszą karierę zaćmiło poważne uzależnienie od narkotyków i alkoholu, które zwalczyła, by poświęcić się rodzinie. Około 1989 wokalistka rozpoczęła pisanie autobiografii, Neon Angel: A Memoir of a Runaway. Pierwsze wydanie było planowane już w tamtym okresie, ale po usunięciu pewnych fragmentów książkę wydano dopiero w ostatnich latach[3]. Na podstawie tej książki w dużej części powstał film The Runaways: Prawdziwa historia (2010). Produkcją zajęła się była liderka the Runaways, Joan Jett oraz reżyserka Floria Sigismondi. Film ten pokazuje początki istnienia zespołu oraz relacje pomiędzy Currie i Jett. Odtwórczynią roli Cherie została szesnastoletnia wówczas Dakota Fanning.

Currie od tamtego czasu rozpoczęła karierę muzyczną na nowo, koncertując po całym świecie i przypominając publiczności największe hity swojego zespołu. Jej pierwszym albumem od 35 lat był wydany w 2015 Reverie.

Życie prywatne

edytuj

W 1991 Currie poślubiła aktora Roberta Haysa, z którym rozwiodła się sześć lat później. Ich syn, Jake, tworzy obecnie muzykę razem z matką, chociażby współtworząc i produkując jej najnowszy album Reverie pochodzący z 2015.

Publikacje

edytuj

Dyskografia

edytuj

Z The Runaways

edytuj

Albumy studyjne

edytuj

Albumy live

edytuj

Kompilacje

edytuj
  • The Best Of The Runaways – 1982
  • 20th Century Masters: The Millennium Collection: The Best of The Runaways -2005

Udział gościnny

edytuj
  • Precious Metal zespołu Precious Metal – 1990
  • Cherry Bomb zespołu The Streetwalkin' Cheetahs – 1998[19]
  • Instant Karma! (We All Shine On) zespołu Tater Totz – 1989[20]

Filmografia

edytuj
Rok Film Rola
1980 Foxes Annie
1982 Parasite Dana
1983 Strefa mroku Sara
1983 Wavelength Iris Longacre
1984 Murder, She Wrote Echo Cramer
1984 The Rosebud Beach Hotel Śpiewająca Maid Cherie
1990 Matlock Renee Thorton
1991 Matlock Betsy Rhodes
1991 Rich Girl Michelle
2005 Edgeplay: A film about The Runaways Ona sama

Przypisy

edytuj
  1. Cherie Currie Biography. www.imdb.com. [dostęp 2016-06-09]. (ang.).
  2. a b Cherie Currie Biography. Allmusic. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  3. a b c Phoebe Reilly: Sex, Rock & Rape: Cherie Currie's Untold Runaways Story. SPIN Magazine, 3 marca 2010. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  4. Cherie Currie: Chainsaw Chick. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  5. a b Cherie & Marie Currie Review. The Lewiston Journal, 1980. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  6. Interview with The Runaways’ Cherie Currie. Tribute.ca, 26 marca 2010. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  7. a b c Steve Olson: Cherie Currie Interview. Juice Magazine. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  8. Carrie Borzillo-Vrenna: Cherry Bomb: The Ultimate Guide to Becoming a Better Flirt, a Tougher Chick. (ang.).
  9. Steve Waksman: This Ain't the Summer of Love: Conflict and Crossover in Heavy Metal and Punk. (ang.).
  10. Elizabeth May: Cherie Currie & Runaways' Sundance. 24 stycznia 2010. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  11. Rob Hughes: Q & A – Cherie Currie. 4 września 2015. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  12. Sunday Times Culture, 25 kwietnia 2010
  13. To Cherie and Marie Currie, Two Blondies Are Better Than One. people.com. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  14. The Runaways, Allmusic: Wykonawcy
  15. Queens of Noise, Allmusic: Wykonawcy
  16. Live in Japan, Allmusic: Wykonawcy
  17. Beauty's Only Skin Deep, Allmusic: Wykonawcy
  18. Messin' With The Boys, Allmusic: Wykonawcy
  19. Album "Cherry Bomb" na stronie discogs.com
  20. "Instant Karma! We All Shine On" na discogs.com