Wikipedia

Tina Weirather

narciarka alpejska z Liechtensteinu
(Przekierowano z Christina Weirather)

Christina „Tina” Weirather (ur. 24 maja 1989 w Vaduz) – liechtensteińska narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska, wicemistrzyni świata, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.

Tina Weirather
Ilustracja
Tina Weirather (2017)
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1989
Vaduz

Klub

Skiclub Schaan

Wzrost

162 cm

Debiut w PŚ

22.10 2005, Sölden
(DNQ1 - slalom gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

15.12 2006, Reiteralm
(22. miejsce – superkombinacja)

Pierwsze podium w PŚ

2.12 2011, Lake Louise
(2. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Liechtenstein
Igrzyska olimpijskie
brąz Pjongczang 2018 supergigant
Mistrzostwa świata
srebro Sankt Moritz 2017 Supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Québec 2006 gigant
złoto Altenmarkt 2007 zjazd
srebro Altenmarkt 2007 gigant
srebro Altenmarkt 2007 supergigant
srebro Ga-Pa 2009 gigant
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2011/2012
3. miejsce
2017/2018
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
2016/2017
Mała Kryształowa Kula
2017/2018
2. miejsce
2015/2016
3. miejsce
2013/2014
3. miejsce
2018/2019
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kariera edytuj

Córka pary utytułowanych narciarzy, Austriaka Hartiego Weirathera i reprezentującej Liechtenstein Hanni Wenzel. Tina reprezentuje kraj swojej matki.

Specjalizuje się w konkurencjach szybkościowych, lecz startuje także w konkurencjach technicznych. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 26 listopada 2004 roku w Bjorli, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 43. miejsce w slalomie. W 2005 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Bardonecchii, gdzie jej najlepszym wynikiem było siedemnaste miejsce w gigancie. Pierwszy sukces osiągnęła na mistrzostwach świata juniorów w Québecu, zwyciężając w gigancie. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Altenmarkt w 2007 roku, zwyciężając w zjeździe oraz zajmując drugie miejsce w gigancie i supergigancie. Zdobyła także srebrny medal w gigancie na mistrzostwach świata juniorów w Garmisch-Partenkirchen w 2009 roku, przegrywając tylko z reprezentantką gospodarzy, Viktorią Rebensburg.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 22 października 2005 roku w Sölden, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła nieco ponad rok później, 15 grudnia 2006 roku w Reiteralm, zajmując 22. miejsce w superkombinacji. Pierwsze podium w zawodach tego cyklu wywalczyła 2 grudnia 2011 roku w Lake Louise, gdzie była druga w zjeździe. Rozdzieliła tam na podium Lindsey Vonn z USA oraz Dominique Gisin ze Szwajcarii. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniosła 1 marca 2013 roku w Garmisch-Partenkirchen, wygrywając supergiganta. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, w klasyfikacji supergiganta była trzecia, a w klasyfikacji zjazdu czwarta. Ponadto w sezonie 2011/2012 była druga w klasyfikacji zjazdu, ulegając tylko Vonn.

W 2005 roku wystartowała w supergigancie na mistrzostwach świata w Bormio, zajmując 31. miejsce. Podczas igrzysk olimpijskich w Turynie w 2006 roku w tej samej konkurencji zajęła 33. miejsce, a rywalizacji w zjeździe nie ukończyła. Niepowodzeniem zakończyła starty na mistrzostwach świata w Åre w 2007 roku, gdzie nie ukończyła giganta i supergiganta, a w superkombinacji nie wystartowała, chociaż została zgłoszona do zawodów. W 2009 roku nie pojawiła się w żadnych zawodach najwyższej rangi, w tym na mistrzostwach świata w Val d’Isère. Po upadku w trakcie zawodów PŚ w Cortina d’Ampezzo 23 stycznia 2010 roku doznała kontuzji kolana (zerwanie więzadła krzyżowego przedniego), która wykluczyła ją z udziału w igrzyskach olimpijskich w Vancouver oraz z całego sezonu 2010/2011, w tym mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen[1].

W sezonie 2011/2012 wróciła do rywalizacji i w swoim trzecim występie po kontuzji, jadąc z odległym „40” numerem startowym, zajęła drugie miejsce podczas zjazdu w Lake Louise. Na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku zajęła trzynaste miejsce w zjeździe i 27. miejsce w gigancie, a rywalizacji w supergigancie i superkombinacji nie ukończyła.

Podczas treningu przed pierwszą konkurencją na igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku doznała kolejnej kontuzji. Tym razem doznała stłuczenia kości piszczelowej w prawej nodze[2] i nie wystartowała w żadnej konkurencji. Zrezygnowała z dalszych startów w Pucharze Świata w sezonie 2013/2014[3].

Do rywalizacji powróciła sezonie 2014/2015, w którym czterokrotnie stawała na podium zawodów pucharowych, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo: 7 marca 2015 roku w Garmisch-Partenkirchen była najlepsza w zjeździe. W klasyfikacji generalnej była ostatecznie dziesiąta, w klasyfikacji zjazdu siódma, a w supergigancie ósma. Startowała na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek, gdzie była między innymi czwarta w gigancie, przegrywając walkę o podium z Jessicą Lindell-Vikarby ze Szwecji o 0,06 sekundy. Ponadto zajęła szóste miejsce w zjeździe, a supergiganta ukończyła an jedenastej pozycji. Kolejny sezon zakończyła na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej i drugiej w klasyfikacji supergiganta. Łącznie sześć razy stawała na podium, odnosząc dwa zwycięstwa w supergigancie: 21 lutego w La Thuile i 17 marca 2016 roku w Sankt Moritz.

Z mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2017 roku wróciła ze srebrnym medalem wywalczonym w supergigancie. W zawodach tych rozdzieliła Austriaczkę Nicole Schmidhofer i Larę Gut ze Szwajcarii. Była tam też między innymi dziesiąta w zjeździe. W zawodach pucharowych w czołowej trójce znalazła się pięciokrotnie, w tym 16 marca 2017 roku w Aspen triumfowała w supergigancie. W klasyfikacji generalnej sezonu 2016/2017 była siódma, a w klasyfikacji supergiganta zdobyła Małą Kryształową Kulę. Podobnie zakończyła kolejny sezon, ponownie triumfując w klasyfikacji supergiganta. Ponadto w klasyfikacji generalnej była szósta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła trzecie miejsce. Podczas igrzysk w Pjongczangu w lutym 2018 roku wywalczyła swój pierwszy medal olimpijski, kończąc supergiganta na trzecim miejscu. Wyprzedziły ją tylko Czeszka Ester Ledecká i Austriaczka Anna Veith. Była tam też między innymi czwarta w zjeździe, przegrywając walkę o podium z Lindsey Vonn o 0,16 sekundy.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF1 15 lutego 2006   San Sicario Zjazd 1:56,49 –   Michaela Dorfmeister
33 20 lutego 2006   San Sicario Supergigant 1:32,47 +2,87   Michaela Dorfmeister
DNS 12 lutego 2014   Krasnaja Polana Zjazd 1:41,57 -   Dominique Gisin
  Tina Maze
DNS 15 lutego 2014   Krasnaja Polana Supergigant 1:25,52 -   Anna Fenninger
22. 15 lutego 2018   Pjongczang Gigant 2:20,02 +4,20   Mikaela Shiffrin
3.  17 lutego 2018   Pjongczang Supergigant 1:21,11 +0,11   Ester Ledecká
4. 21 lutego 2018   Pjongczang Zjazd 1:39,22 +0,63   Sofia Goggia

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
31. 6 lutego 2005   Santa Caterina Supergigant 1:17,64 +4,44   Anja Pärson
DNF1 6 lutego 2007   Åre Supergigant 1:18,85 -   Anja Pärson
DNS 6 lutego 2007   Åre Superkombinacja 1:57,69 -   Anja Pärson
DNF2 6 lutego 2007   Åre Gigant 2:31,72 -   Nicole Hosp
DNF1 5 lutego 2013   Schladming Supergigant 1:35,39 -   Tina Maze
DNS2 8 lutego 2013   Schladming Superkombinacja 2:39,92 -   Maria Höfl-Riesch
13. 10 lutego 2013   Schladming Zjazd 1:50,00 +1,71   Marion Rolland
27. 14 lutego 2013   Schladming Gigant 2:08,06 +5,59   Tessa Worley
6. 3 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Supergigant 1:10,29 +1,03   Anna Fenninger
11. 6 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Zjazd 1:45,89 +1,38   Tina Maze
4. 12 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Gigant 2:19,16 +1,55   Anna Fenninger
2.  7 lutego 2017   Sankt Moritz Supergigant 1:32,34 +0,33   Nicole Schmidhofer
DNS1 10 lutego 2017   Sankt Moritz Superkombinacja 1:58,88 -   Wendy Holdener
10. 12 lutego 2017   Sankt Moritz Zjazd 1:32,85 +1,18   Ilka Štuhec
19. 16 lutego 2017   Sankt Moritz Gigant 2:05,55 +2,90   Tessa Worley
DNF 5 lutego 2019   Åre Supergigant 1:04,89 -   Mikaela Shiffrin
DNS2 8 lutego 2019   Åre Superkombinacja 2:02,13 -   Wendy Holdener
18. 10 lutego 2019   Åre Zjazd 1:01,74 +1,26   Ilka Štuhec

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
29. 23 lutego 2005   Bardonecchia Zjazd 1:28,84 +3,08   Nadia Fanchini
17. 24 lutego 2005   Bardonecchia Supergigant 1:26,81 +2,55   Andrea Fischbacher
DNF2 25 lutego 2005   Bardonecchia Slalom 1:23,97 -   Šárka Záhrobská
41. 26 lutego 2005   Bardonecchia Gigant 2:21,34 +6,37   Nadia Fanchini
5. 3 marca 2006   Québec Zjazd 1:13,51 +1,05   Marianne Abderhalden
DNF1 4 marca 2006   Québec Slalom 1:37,30 -   Maria Pietilä-Holmner
DNF1 5 marca 2006   Québec Supergigant 1:10,96 -   Anna Fenninger
1.  7 marca 2006   Québec Gigant 2:22,43 - -
1.  7 marca 2007   Altenmarkt Zjazd 1:39,69 - -
2.  8 marca 2007   Altenmarkt Gigant 2:14,90 +0,30   Nicole Schmidhofer
2.  9 marca 2007   Altenmarkt Supergigant 1:19,34 +0,11   Nicole Schmidhofer
DNF1 28 lutego 2008   Formigal Slalom 1:33,85 -   Bernadette Schild
7. 29 lutego 2008   Formigal Gigant 1:42,50 +0,85   Anna Fenninger
DNF1 1 marca 2009   Ga-Pa Slalom 1:42,07 -   Denise Feierabend
2.  2 marca 2009   Ga-Pa Gigant 2:45,81 +1,48   Viktoria Rebensburg

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2006/2007 56.
2007/2008 109.
2009/2010 58.
2011/2012 9.
2012/2013 18.
2013/2014 5.
2014/2015 10.
2015/2016 4.
2016/2017 7.
2017/2018 6.
2018/2019 17.
2019/2020 34.

Zwycięstwa w zawodach edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu
1. 1 marca 2013   Garmisch-Partenkirchen Supergigant 1:19,82
2. 14 grudnia 2013   Sankt Moritz Supergigant 1:17,38
3. 22 grudnia 2013   Val d’Isère Gigant 2:24,10
4. 7 marca 2015   Garmisch-Partenkirchen Zjazd 1:40,94
5. 21 lutego 2016   La Thuile Supergigant 1:17,73
6. 17 marca 2016   Sankt Moritz Supergigant 1:18,93
7. 16 marca 2017   Aspen Supergigant 1:11,66
8. 3 grudnia 2017   Lake Louise Supergigant 1:18,52
9. 3 marca 2018   Crans-Montana Supergigant 1:02,17

Pozostałe miejsca na podium w zawodach edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas jazdy Miejsce Starta Zwyciężczyni
1. 2 grudnia 2011   Lake Louise Zjazd 1:53,19 2. +1,95   Lindsey Vonn
2. 28 stycznia 2012   Sankt Moritz Zjazd 1:43,65 3. +1,47   Lindsey Vonn
3. 4 lutego 2012   Garmisch-Partenkirchen Zjazd 1:44,86 3. +0,79   Lindsey Vonn
4. 5 lutego 2012   Garmisch-Partenkirchen Supergigant 1:20,50 3. +0,45   Julia Mancuso
5. 26 lutego 2012   Bansko Supergigant 1:15,66 2. +0,05   Lindsey Vonn
6. 30 listopada 2012   Lake Louise Zjazd 1:52,61 3.[4] +1,74   Lindsey Vonn
7. 29 listopada 2013   Beaver Creek Zjazd 1:41,26 2. +0,47   Lara Gut
8. 1 grudnia 2013   Beaver Creek Gigant 2:17,92 3. +0,56   Jessica Lindell-Vikarby
9. 7 grudnia 2013   Lake Louise Zjazd 1:55,09 2. +0,34   Maria Höfl-Riesch
10. 8 grudnia 2013   Lake Louise Supergigant 1:22,86 2. +0,03   Lara Gut
11. 24 stycznia 2014   Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:17,84 2. +0,31   Maria Höfl-Riesch
12. 25 stycznia 2014   Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:37,79 3. +0,38   Tina Maze
13. 26 stycznia 2014   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:27,81 2. +0,12   Lara Gut
14. 5 grudnia 2014   Lake Louise Zjazd 1:51,49 3. +0,51   Tina Maze
15. 19 stycznia 2015   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:27,03 3. +0,92   Lindsey Vonn
16. 21 lutego 2015   Maribor Gigant 2:24,80 3. +0,30   Anna Fenninger
17. 24 października 2015   Sölden Gigant 2:25,52 3. +1,25   Federica Brignone
18. 28 grudnia 2015   Lienz Gigant 2:06,12 2. +0,12   Lara Gut
19. 24 stycznia 2016   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:26,55 2. +0,69   Lindsey Vonn
20. 30 stycznia 2016   Maribor Gigant 2:30,16 3. +0,34   Viktoria Rebensburg
21. 4 grudnia 2016   Lake Louise Supergigant 1:02,68 2. +0,10   Lara Gut
22. 18 grudnia 2016   Val d’Isère Supergigant 1:23,24 2. +0,13   Lara Gut
23. 15 stycznia 2017   Altenmarkt Zjazd 1:21,15 2. +1,25   Christine Scheyer
24. 22 stycznia 2017   Garmisch-Partenkirchen Supergigant 1:17,92 3. +0,86   Lara Gut
25. 1 grudnia 2017   Lake Louise Supergigant 1:48,53 2. +0,09   Cornelia Hütter
26. 9 grudnia 2017   Sankt Moritz Supergigant 1:02,59 3. +0,16   Jasmine Flury
27. 17 grudnia 2017   Val d’Isère Supergigant 1:05,77 2. +0,48   Anna Veith
28. 20 stycznia 2018   Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:36,48 2. +0,92   Lindsey Vonn
29. 8 grudnia 2018   Sankt Moritz Supergigant 1:11,30 3. +0,42   Mikaela Shiffrin
30. 19 grudnia 2018   Val Gardena Supergigant 1:31,87 2. +0,05   Ilka Štuhec
31. 20 stycznia 2019   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:22,48 2. +0,16   Mikaela Shiffrin
  • W sumie 39 miejsc na podium (13 w zjeździe, 22 w supergigancie i 6 w gigancie).

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Liechtenstein skier Tina Weirather follows in her family's rich Olympic tradition. courierislander.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-23)]. (ang.)
  2. ↑ Soczi 2014: Tina Weirather nie wystartuje w zjeździe. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  3. ↑ Tina Weirather zrezygnowała z dalszych startów w tym sezonie
  4. ↑ ex aequo z Marią Höfl-Riesch
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tina_Weirather&oldid=70325802”