Wikipedia

Ester Ledecká

czeska snowboardzistka i narciarka

Ester Ledecká (ur. 23 marca 1995 w Pradze) – czeska snowboardzistka oraz narciarka. Mistrzyni olimpijska w narciarstwie alpejskim i snowboardzie. Pierwsza kobieta, która na jednych zimowych igrzyskach zdobyła złote medale w dwóch różnych dyscyplinach. Dwukrotna mistrzyni świata w snowboardzie oraz trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata w snowboardzie.

Ester Ledecká
Ilustracja
Ester Ledecká (2017)
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1995
Praga

Klub

Dukla Liberec

Wzrost

173 cm

Reprezentacja

 Czechy

Debiut w PŚ

21.12 2012, Carezza
(13. miejsce – PGS)

Pierwsze punkty w PŚ

21.12 2012, Carezza
(13. miejsce – PGS)

Pierwsze podium w PŚ

10.01 2014, Bad Gastein (2. miejsce – PSL)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy
Narciarstwo alpejskie
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 Supergigant
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2019/2020
3. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (Superkombinacja)
3. miejsce
2019/2020
Snowboarding
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 PGS
złoto Pekin 2022 PGS
Mistrzostwa świata
złoto Kreischberg 2015 PSL
złoto Sierra Nevada 2017 PGS
srebro Sierra Nevada 2017 PSL
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Erzurum 2013 PSL
złoto Erzurum 2013 PGS
Puchar Świata (PAR)
Kryształowa Kula
2015/2016
Kryształowa Kula
2016/2017
Kryształowa Kula
2017/2018
Kryształowa Kula
2018/2019
2. miejsce
2013/2014
3. miejsce
2014/2015
Puchar Świata (PSL)
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2015/2016
2. miejsce
2016/2017
Puchar Świata (PGS)
Mała Kryształowa Kula
2015/2016
Mała Kryształowa Kula
2017/2018
Mała Kryształowa Kula
2018/2019
2. miejsce
2014/2015
3. miejsce
2013/2014
3. miejsce
2016/2017
Odznaczenia
Medal Za Zasługi I stopnia (Czechy)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 21 stycznia 2012 roku w Zillertal, gdzie w zawodach Pucharu Europy zajęła dwunaste miejsce w gigancie równoległym. W marcu 2013 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Erzurum, zdobywając złote medale w obu konkurencjach równoległych. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 21 grudnia 2012 roku w Carezzie, zajmując trzynaste miejsce w gigancie równoległym. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanęła 10 stycznia 2014 roku w Bad Gastein, kończąc slalom równoległy na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Patrizię Kummer ze Szwajcarii i Austriaczkę Marion Kreiner. Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnęła w sezonie 2015/2016, kiedy to zwyciężyła w klasyfikacji generalnej PAR[1]. Ponadto była też najlepsza w klasyfikacji PGS i druga w klasyfikacji PSL. Triumf w klasyfikacji generalnej odniosła także w sezonie 2016/2017, tym razem zajmując drugie miejsce w klasyfikacji PSL i trzecie w PGS. Kolejne zwycięstwa w klasyfikacji generalnej PAR i PGS odniosła w sezonie 2017/2018 oraz 2018/2019.

W 2014 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując szóste miejsce w slalomie równoległym i siódme w gigancie równoległym. Podczas mistrzostw świata w Kreischbergu w 2015 roku zdobyła złoty medal w slalomie równoległym, wyprzedzając Austriaczki Julię Dujmovits i Marion Kreiner. Następnie wygrała giganta równoległego na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 2017 roku. Na tych samych mistrzostwach była też druga w slalomie równoległym, rozdzielając Danielę Ulbing z Austrii i Rosjankę Alonę Zawarziną. W 2018 roku podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zdobyła złoty medal w slalomie równoległym, wyprzedzając Niemki Selinę Jörg i Ramonę Theresię Hofmeister.

Od 2016 roku zaczęła startować w zawodach narciarstwa alpejskiego. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 6 lutego 2015 roku w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 24. miejsce w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. W 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła między innymi 20. miejsce w superkombinacji i 21. miejsce w zjeździe. Rok później brała udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, gdzie zwyciężyła w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziła Austriaczkę Annę Veith i Tinę Weirather z Liechtensteinu. Medal ten powszechnie był uznany za wielką sensację. Już samo zakwalifikowanie się przez nią do igrzysk olimpijskich w konkurencji narciarskiej było wydarzeniem – nikt wcześniej nie wystąpił na igrzyskach i w snowboardzie, i w narciarstwie alpejskim[2]. Podczas mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku była czwarta w zjeździe i supergigancie. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku nie obroniła tytułu olimpijskiego, zajmując tym razem piąte miejsce w supergigancie. Zajęła tam również czwarte miejsce w superkombinacji i 27. miejsce w zjeździe. W sezonie 2019/2020 zajęła drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 2021/2022 była trzecia.

Rodzina edytuj

Jej matka Zuzana była łyżwiarką figurową, ojciec Janek Ledecký piosenkarzem i gitarzystą. Jej dziadek Jan Klapáč był hokeistą, dwukrotnym medalistą igrzysk olimpijskich[3].

Osiągnięcia w snowboardzie edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Zwyciężczyni
7. 19 lutego 2014   Soczi Gigant równoległy   Patrizia Kummer
6. 22 lutego 2014   Soczi Slalom równoległy   Julia Dujmovits
1.  24 lutego 2018   Pjongczang Gigant równoległy -
1.  8 lutego 2022   Pekin Gigant równoległy -

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Zwyciężczyni
33. 19 stycznia 2011   La Molina Gigant równoległy   Alona Zawarzina
40. 21 stycznia 2011   La Molina Slalom równoległy   Hilde-Katrine Engeli
16. 25 stycznia 2013   Stoneham Gigant równoległy   Isabella Laböck
17. 27 stycznia 2013   Stoneham Slalom równoległy   Jekatierina Tudiegieszewa
1.  22 stycznia 2015   Kreischberg Slalom równoległy -
5. 23 stycznia 2015   Kreischberg Gigant równoległy   Claudia Riegler
2.  15 marca 2017   Sierra Nevada Slalom równoległy   Daniela Ulbing
1.  16 marca 2017   Sierra Nevada Gigant równoległy -
DNS 1 marca 2021   Rogla Gigant równoległy   Selina Jörg

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Rogla – 18 stycznia 2014 (gigant równoległy)
  2.   Bad Gastein – 9 stycznia 2015 (slalom równoległy)
  3.   Sudelfeld – 7 lutego 2015 (gigant równoległy)
  4.   Carezza – 12 grudnia 2015 (gigant równoległy)
  5.   Rogla – 23 stycznia 2016 (gigant równoległy)
  6.   Kayseri – 27 lutego 2016 (gigant równoległy)
  7.   Carezza – 17 grudnia 2016 (slalom równoległy)
  8.   Rogla – 28 stycznia 2017 (gigant równoległy)
  9.   Kayseri – 4 marca 2017 (gigant równoległy)
  10.   Carezza – 14 grudnia 2017 (gigant równoległy)
  11.   Cortina d’Ampezzo – 15 grudnia 2017 (gigant równoległy)
  12.   Lackenhof – 5 stycznia 2018 (gigant równoległy)
  13.   Rogla – 20 stycznia 2018 (gigant równoległy)
  14.   Bansko – 26 stycznia 2018 (gigant równoległy)
  15.   Scuol – 10 marca 2018 (gigant równoległy)
  16.   Cortina d’Ampezzo – 15 grudnia 2018 (gigant równoległy)
  17.   Pjongczang – 16 lutego 2019 (gigant równoległy)
  18.   Rogla – 18 stycznia 2020 (gigant równoległy)
  19.   Cortina d’Ampezzo – 12 grudnia 2020 (gigant równoległy)
  20.   Cortina d’Ampezzo – 18 grudnia 2021 (gigant równoległy)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach edytuj

  1.   Bad Gastein – 10 stycznia 2014 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  2.   Bad Gastein – 12 stycznia 2014 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  3.   Asahikawa – 28 lutego 2015 (gigant równoległy) – 3. miejsce
  4.   Moskwa – 30 stycznia 2016 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  5.   Carezza – 15 grudnia 2016 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  6.   Kayseri – 3 marca 2018 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  7.   Carezza – 13 grudnia 2018 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  8.   Pjongczang – 17 lutego 2019 (gigant równoległy) – 3. miejsce
  9.   Secret Garden – 23 lutego 2019 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  10.   Scuol – 9 marca 2019 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  11.   Bad Gastein – 14 stycznia 2020 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  12.   Carezza – 16 grudnia 2021 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  • W sumie (20 zwycięstw, 8 drugich i 4 trzecie miejsca).

Osiągnięcia w narciarstwie alpejskim edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
23. 15 lutego 2018   Pjongczang Gigant 2:20,02 +4,67   Mikaela Shiffrin
1.  17 lutego 2018   Pjongczang Supergigant 1:21,11 – –
5. 11 lutego 2022   Pekin Supergigant 1:13,51 +0,43   Lara Gut-Behrami
27. 15 lutego 2022   Pekin Zjazd 1:31,87 +6,31   Corinne Suter
4. 17 lutego 2022   Pekin Superkombinacja 2:25,67 +2,65   Michelle Gisin

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
29. 7 lutego 2017   Sankt Moritz Supergigant 1:32,34 +3,05   Nicole Schmidhofer
20. 10 lutego 2017   Sankt Moritz Superkombinacja 1:58,88 +3,24   Wendy Holdener
21. 12 lutego 2017   Sankt Moritz Zjazd 1:32,85 +2,11   Ilka Štuhec
37. 16 lutego 2017   Sankt Moritz Gigant 2:05,55 +7,60   Tessa Worley
27. 5 lutego 2019   Åre Supergigant 1:04,89 +2,80   Mikaela Shiffrin
15. 8 lutego 2019   Åre Superkombinacja 2:02,13 +2,90   Wendy Holdener
17. 10 lutego 2019   Åre Zjazd 1:01,74 +1,17   Ilka Štuhec
4. 11 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:25,51 +0,53   Lara Gut-Behrami
4. 13 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:34,27 +0,44   Corinne Suter
8. 15 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Superkombinacja 2:07,22 +4,12   Mikaela Shiffrin

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

  1.   Lake Louise – 6 grudnia 2019 (zjazd) – 1. miejsce
  2.   Garmisch-Partenkirchen – 8 lutego 2020 (zjazd) – 3. miejsce
  3.   Crans-Montana – 23 lutego 2020 (superkombinacja) – 3. miejsce
  4.   Val d’Isère – 20 grudnia 2020 (supergigant) – 1. miejsce
  5.   Crans-Montana – 22 stycznia 2021 (zjazd) – 2. miejsce
  6.   Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  7.   Crans-Montana – 26 lutego 2022 (zjazd) – 1. miejsce
  8.   Crans-Montana – 27 lutego 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  9.   Kvitfjell – 3 marca 2024 (supergigant) – 3. miejsce
  10.   Saalbach – 22 marca 2024 (supergigant) – 1. miejsce

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Łączna klasyfikacja slalomu równoległego i giganta równoległego
  2. ↑ Pjongczang 2018. Olimpijska sensacja wszech czasów? Ester Ledecká ze złotem w supergigancie. wyborcza.pl [dostęp: 2018-11-24]
  3. ↑ Pjongczang 2018: Ester Ledecka startuje w snowboardzie i narciarstwie alpejskim, „Przegląd Sportowy”, 14 lutego 2018 [dostęp 2018-02-27] (pol.).
  4. ↑ Odznaczeni Medalem za Zasługi (od 1994) [online], Pražský hrad (www.hrad.cz) [dostęp 2021-02-19] (cz.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ester_Ledecká&oldid=73227764”