Mikaela Shiffrin
Mikaela Pauline Shiffrin (ur. 13 marca 1995 w Vail) – amerykańska narciarka alpejska, dwukrotna mistrzyni olimpijska, sześciokrotna mistrzyni świata i czterokrotna zdobywczyni Pucharu Świata.Jedna z najbardziej utytułowanych zawodniczek w historii tego sportu. Jako jedyna zawodniczka w historii narciarstwa alpejskiego zwyciężyła w sześciu dyscyplinach (slalom, zjazd, gigant, kombinacja, supergigant, slalom równoległy), nie zdołała wygrać jedynie w gigancie równoległym.
W 2018 została pierwszą zawodniczką, która wygrała 15 zawodów Pucharu Świata w roku kalendarzowym (9 slalomów, 2 slalomy giganty, 2 slalomy równoległe oraz 2 supergiganty). Na Mistrzostwach Świata w Are (2019) jako pierwsza narciarka w historii wygrała czwarty raz z rzędu złoty medal w tej samej dyscyplinie. W sezonie 2018/2019 wygrała rekordowe 17 zawodów, pobijając 30-letni rekord Vreni Schneider (14 zwycięstw).
29 grudnia 2019 roku, wygrywając slalom w Lienz, Shiffrin stała się pierwszą zawodniczką w historii narciarstwa alpejskiego, która stanęła na podium w 14 slalomach z rzędu.
11 stycznia 2022 wygrała w Schladming swój 47. slalom w karierze, dzięki temu pobiła 35-letni rekord Ingemara Stenmarka na najwięcej zwycięstw w ramach jednej dyscypliny.
KarieraEdytuj
Specjalizuje się w slalomie i gigancie. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 16 listopada 2010 roku w Copper Mountain, gdzie w zawodach FIS Race była osiemnasta w gigancie. W 2011 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie zdobyła brązowy medal w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Roccaraso, jednak rywalizacji w slalomie nie ukończyła, a w gigancie była dwudziesta.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 marca 2011 roku w Szpindlerowym Młynie, gdzie nie ukończyła giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła osiem miesięcy później, 27 listopada 2011 roku w Aspen, gdzie była ósma w slalomie. Niedługo potem, 29 grudnia 2011 roku w Lienzu po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zajmując trzecie miejsce w slalomie. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniosła 20 grudnia 2012 roku w Åre, gdzie była najlepsza w slalomie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2012/2013, kiedy była piąta w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu zdobyła Małą Kryształową Kulę. W klasyfikacji slalomu zwyciężyła również w sezonie 2013/2014.
W 2013 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Schladming, zdobywając złoty medal w slalomie. Miała wtedy dokładnie 17 lat i 340 dni, co czyni ją trzecią najmłodszą mistrzynią świata w historii. Młodsze od niej były tylko Esmé MacKinnon na MŚ 1931 oraz Hanni Wenzel na MŚ 1974. Na tych samych mistrzostwach była też szósta w gigancie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi również zwyciężyła w slalomie. Została tym samym najmłodszą alpejką w historii, która wywalczyła złoty medal olimpijski. Trzy dni wcześniej była piąta w slalomie gigancie.
W kolejnym sezonie (2014/2015) potwierdziła swoją dominację w slalomie, zdobywając złoty medal na mistrzostwach świata w Vail/ Beaver Creek. Ponadto po raz trzeci z rzędu triumfowała w klasyfikacji Pucharu Świata w tej dyscyplinie. Odniosła też swoje pierwsze zwycięstwo w slalomie gigancie, wygrywając tę konkurencję 25 października 2014 roku w Sölden. 28 listopada 2015 roku wygrała slalom w Aspen z przewagą 3,07 sekundy co jest rekordem tej konkurencji w historii Pucharu Świata[1].
W grudniu 2015 roku, podczas treningu przed zawodami w Åre, doznała kontuzji więzadła pobocznego, co wykluczyło ją ze startów na dwa miesiące. Wróciła do PŚ w lutym 2016 roku, wygrywając slalom w Crans Montana.
Na rozgrywanych w lutym 2017 roku mistrzostwach świata w Sankt Moritz zdobyła srebrny medal w gigancie, przegrywając tylko z Francuzką Tessą Worley. Dwa dni później wywalczyła swój trzeci złoty medal w slalomie. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
W grudniu 2017 roku odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w zjeździe (w zaledwie czwartym starcie w tej konkurencji w Pucharze Świata).
Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zdobyła złoty medal w slalomie gigancie. Kilka dni później niespodziewanie nie stanęła na podium w slalomie – będąca faworytką tej konkurencji Amerykanka wymiotowała przed startem i ostatecznie zajęła 4. miejsce[2].
Dzięki zwycięstwu w slalomie w Szpindlerowym Młynie pobiła rekord Vreni Schneider w liczbie wygranych w jednym sezonie Pucharu Świata (14. w sezonie 1988/89).
Życie prywatneEdytuj
Córka anestezjologa i pielęgniarki. Jej rodzice również byli narciarzami. Ma starszego brata, Taylora[3].
OsiągnięciaEdytuj
Igrzyska olimpijskieEdytuj
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 18 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Gigant | 2:36,87 | +0,50 | Tina Maze |
1. | 21 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Slalom | 1:44,54 | — | — |
1. | 15 lutego | 2018 | Jeongseon | Gigant | 2:20,02 | — | — |
4. | 16 lutego | 2018 | Jeongseon | Slalom | 1:38,63 | +0,40 | Frida Hansdotter |
2. | 22 lutego | 2018 | Jeongseon | Superkombinacja | 2:20,90 | +0,97 | Michelle Gisin |
DNF1 | 7 lutego | 2022 | Pekin | Gigant | 1:55,69 | - | Sara Hector |
DNF1 | 9 lutego | 2022 | Pekin | Slalom | 1:44,98 | - | Petra Vlhová |
9. | 11 lutego | 2022 | Pekin | Supergigant | 1:13,51 | +0,79 | Lara Gut-Behrami |
18. | 15 lutego | 2022 | Pekin | Zjazd | 1:31,87 | +2,49 | Corinne Suter |
DNF2 | 17 lutego | 2022 | Pekin | Superkombinacja | 2:25,67 | - | Michelle Gisin |
Mistrzostwa świataEdytuj
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
6. | 14 lutego | 2013 | Schladming | Gigant | 2:08,06 | +2,30 | Tessa Worley |
1. | 16 lutego | 2013 | Schladming | Slalom | 1:39,85 | — | |
5. | 10 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Drużynowo | — | Austria | |
8. | 12 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Gigant | 2:19,16 | +2,47 | Anna Fenninger |
1. | 14 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Slalom | 1:38,48 | — | |
2. | 16 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Gigant | 2:05,55 | +0,34 | Tessa Worley |
1. | 18 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Slalom | 1:37,27 | — | |
1. | 5 lutego | 2019 | Åre | Supergigant | 1:04,89 | — | |
3. | 14 lutego | 2019 | Åre | Gigant | 2:01,97 | +0,38 | Petra Vlhová |
1. | 16 lutego | 2019 | Åre | Slalom | 1:57,05 | — | |
3. | 11 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Supergigant | 1:25,51 | +0,47 | Lara Gut-Behrami |
1. | 15 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Superkombinacja | 2:07,22 | — | |
2. | 18 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Gigant | 2:30,66 | +0,02 | Lara Gut-Behrami |
3. | 20 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Slalom | 1:39,50 | +1,98 | Katharina Liensberger |
Mistrzostwa świata juniorówEdytuj
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNS1 | 2 lutego | 2011 | Crans-Montana | Gigant | 2:28,27 | - | Sara Hector |
3. | 3 lutego | 2011 | Crans-Montana | Slalom | 1:40,32 | +0,95 | Jessica Depauli |
DNF2 | 1 marca | 2012 | Roccaraso | Slalom | 1:41,19 | - | Stephanie Brunner |
20. | 3 marca | 2012 | Roccaraso | Gigant | 2:40,02 | +3,11 | Ragnhild Mowinckel |
Puchar ŚwiataEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
- sezon 2011/2012: 43.
- sezon 2012/2013: 5.
- sezon 2013/2014: 6.
- sezon 2014/2015: 4.
- sezon 2015/2016: 10.
- sezon 2016/2017: 1.
- sezon 2017/2018: 1.
- sezon 2018/2019: 1.
- sezon 2019/2020: 2.
- sezon 2020/2021: 4.
- sezon 2021/2022: 1.
- sezon 2022/2023: 1.
Miejsca na podiumEdytuj
Sezon | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
2011/2012 | - | - | 1 | 1 |
2012/2013 | 4 | - | 3 | 7 |
2013/2014 | 5 | 2 | 1 | 8 |
2014/2015 | 6 | - | 2 | 8 |
2015/2016 | 5 | 1 | - | 6 |
2016/2017 | 11 | 2 | 1 | 14 |
2017/2018 | 12 | 2 | 4 | 18 |
2018/2019 | 17 | 2 | 2 | 21 |
2019/2020 | 6 | 3 | 4 | 13 |
2020/2021 | 3 | 4 | 3 | 10 |
2021/2022 | 5 | 6 | 3 | 14 |
2022/2023 | 11 | 3 | - | 14 |
Suma | 85 | 25 | 24 | 134 |
Zwycięstwa w zawodach PŚEdytuj
- Åre − 20 grudnia 2012 (slalom)
- Zagrzeb − 4 stycznia 2013 (slalom)
- Flachau − 15 stycznia 2013 (slalom)
- Lenzerheide − 16 marca 2013 (slalom)
- Levi – 16 listopada 2013 (slalom)
- Bormio – 5 stycznia 2014 (slalom)
- Flachau − 14 stycznia 2014 (slalom)
- Åre − 8 marca 2014 (slalom)
- Lenzerheide − 15 marca 2014 (slalom)
- Sölden – 25 października 2014 (gigant)[4]
- Kühtai – 29 grudnia 2014 (slalom)
- Zagrzeb − 4 stycznia 2015 (slalom)
- Maribor − 22 lutego 2015 (slalom)
- Åre − 14 marca 2015 (slalom)
- Méribel − 21 marca 2015 (slalom)
- Aspen – 28 listopada 2015 (slalom)
- Aspen – 29 listopada 2015 (slalom)
- Crans-Montana − 15 lutego 2016 (slalom)
- Jasná – 6 marca 2016 (slalom)
- St. Moritz − 19 marca 2016 (slalom)
- Levi − 12 listopada 2016 (slalom)
- Killington – 27 listopada 2016 (slalom)
- Sestriere – 11 grudnia 2016 (slalom)
- Semmering – 27 grudnia 2016 (gigant)
- Semmering – 28 grudnia 2016 (gigant)
- Semmering – 29 grudnia 2016 (slalom)
- Maribor – 8 stycznia 2017 (slalom)
- Sztokholm – 31 stycznia 2017 (slalom równoległy)
- Crans-Montana − 26 lutego 2017 (kombinacja)
- Squaw Valley − 10 marca 2017 (gigant)
- Squaw Valley − 11 marca 2017 (slalom)
- Killington – 26 listopada 2017 (slalom)
- Lake Louise – 2 grudnia 2017 (zjazd)
- Courchevel – 19 grudnia 2017 (gigant)
- Courchevel – 20 grudnia 2017 (slalom równoległy)
- Lienz – 28 grudnia 2017 (slalom)
- Oslo – 1 stycznia 2018 (slalom równoległy)
- Zagrzeb – 3 stycznia 2018 (slalom)
- Kranjska Gora – 6 stycznia 2018 (gigant)
- Kranjska Gora – 7 stycznia 2018 (slalom)
- Flachau − 9 stycznia 2018 (slalom)
- Ofterschwang – 10 marca 2018 (slalom)
- Åre – 17 marca 2018 (slalom)
- Levi – 17 listopada 2018 (slalom)
- Killington – 25 listopada 2018 (slalom)
- Lake Louise – 2 grudnia 2018 (supergigant)
- St. Moritz − 8 grudnia 2018 (supergigant)
- St. Moritz − 9 grudnia 2018 (slalom równoległy)
- Courchevel − 21 grudnia 2018 (gigant)
- Courchevel − 22 grudnia 2018 (slalom)
- Semmering – 29 grudnia 2018 (slalom)
- Zagrzeb – 5 stycznia 2019 (slalom)
- Kronplatz – 15 stycznia 2019 (gigant)
- Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2019 (supergigant)
- Maribor – 1 lutego 2019 (gigant)[5]
- Maribor – 2 lutego 2019 (slalom)
- Sztokholm – 19 lutego 2019 (slalom równoległy)
- Szpindlerowy Młyn – 9 marca 2019 (slalom)
- Soldeu – 16 marca 2019 (slalom)
- Soldeu – 17 marca 2019 (gigant)
- Levi – 23 listopada 2019 (slalom)
- Killington – 1 grudnia 2019 (slalom)
- Lienz – 28 grudnia 2019 (gigant)
- Lienz – 29 grudnia 2019 (slalom)
- Bansko – 24 stycznia 2020 (zjazd)
- Bansko – 26 stycznia 2020 (supergigant)
- Courchevel – 14 grudnia 2020 (gigant)
- Flachau − 12 stycznia 2021 (slalom)
- Jasná – 6 marca 2021 (slalom)
- Sölden – 23 października 2021 (gigant)
- Killington – 28 listopada 2021 (slalom)
- Courchevel – 21 grudnia 2021 (gigant)
- Schladming − 11 stycznia 2022 (slalom)
- Courchevel – 16 marca 2022 (zjazd)
- Levi – 19 listopada 2022 (slalom)
- Levi – 20 listopada 2022 (slalom)
- St. Moritz − 18 grudnia 2022 (supergigant)
- Semmering – 27 grudnia 2022 (gigant)
- Semmering – 28 grudnia 2022 (gigant)
- Semmering – 29 grudnia 2022 (slalom)
- Zagrzeb – 4 stycznia 2023 (slalom)
- Kranjska Gora – 8 stycznia 2023 (gigant)
- Kronplatz – 24 stycznia 2023 (gigant)
- Kronplatz – 25 stycznia 2023 (gigant)
- Szpindlerowy Młyn – 28 stycznia 2023 (slalom)
Pozostałe miejsca na podiumEdytuj
- Lienz – 29 grudnia 2011 (slalom) – 3. miejsce
- Levi – 10 listopada 2012 (slalom) – 3. miejsce
- Moskwa – 29 stycznia 2013 (slalom równoległy) – 3. miejsce
- Ofterschwang – 10 marca 2013 (slalom) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 1 grudnia 2013 (gigant) – 2. miejsce
- Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant) – 3. miejsce
- Lienz – 29 grudnia 2013 (slalom) – 2. miejsce
- Kühtai – 28 grudnia 2014 (gigant) – 3. miejsce
- Flachau – 13 stycznia 2015 (slalom) – 3. miejsce
- Sölden – 24 października 2015 (gigant) – 2. miejsce
- Sölden – 22 października 2016 (gigant) – 2. miejsce
- Flachau − 10 stycznia 2017 (slalom) – 3. miejsce
- Aspen − 18 marca 2017 (slalom) – 2. miejsce
- Levi − 11 listopada 2017 (slalom) – 2. miejsce
- Killington – 25 listopada 2017 (gigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 1 grudnia 2017 (zjazd) – 3. miejsce
- Lienz – 29 grudnia 2017 (gigant) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
- Ofterschwang – 9 marca 2018 (gigant) – 3. miejsce
- Sölden – 27 października 2018 (gigant) – 3. miejsce
- Oslo – 1 stycznia 2019 (slalom równoległy) – 2. miejsce
- Flachau – 8 stycznia 2019 (slalom) – 2. miejsce
- Szpindlerowy Młyn – 8 marca 2019 (gigant) – 3. miejsce
- Sölden – 26 października 2019 (gigant) – 2. miejsce
- Killington – 30 listopada 2019 (gigant) – 3. miejsce
- Lake Louise – 7 grudnia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
- St. Moritz − 14 grudnia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
- Zagrzeb − 4 stycznia 2020 (slalom) – 2. miejsce
- Flachau – 14 stycznia 2020 (slalom) – 3. miejsce
- Sestriere – 18 stycznia 2020 (gigant) – 3. miejsce
- Levi – 21 listopada 2020 (slalom) – 2. miejsce
- Semmering – 29 grudnia 2020 (slalom) – 3. miejsce
- Jasná – 7 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
- Åre − 12 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
- Åre − 13 marca 2021 (slalom) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 20 marca 2021 (slalom) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 21 marca 2021 (gigant) – 2. miejsce
- Levi – 20 listopada 2021 (slalom) – 2. miejsce
- Levi – 21 listopada 2021 (slalom) – 2. miejsce
- St. Moritz – 11 grudnia 2021 (supergigant) – 3. miejsce
- St. Moritz – 12 grudnia 2021 (supergigant) – 3. miejsce
- Courchevel – 22 grudnia 2021 (gigant) – 2. miejsce
- Zagrzeb – 4 stycznia 2022 (slalom) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 5 marca 2022 (supergigant) – 2. miejsce
- Åre – 11 marca 2022 (gigant) – 3. miejsce
- Courchevel – 17 marca 2022 (supergigant) – 2. miejsce
- Sestriere – 11 grudnia 2022 (slalom) – 2. miejsce
- Flachau – 10 stycznia 2023 (slalom) – 2. miejsce
- Szpindlerowy Młyn – 29 stycznia 2023 (slalom) – 2. miejsce
PrzypisyEdytuj
- ↑ Shiffrin claims historic win in Aspen SL. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-18)]. (ang.)
- ↑ PjongCzang 2018: sensacja w slalomie. Złota Frida Hansdotter, Mikaela Shiffrin poza podium, polskieradio.pl [dostęp 2018-02-20] (ang.).
- ↑ Gordy Megroz , Groomed for success [dostęp 2016-12-29] .
- ↑ ex aequo z Anną Fenninger
- ↑ ex aequo z Petrą Vlhovą
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-29)]. (ang.)
- Profil na stronie ski-db.com (ang.)