Wikipedia

Mikaela Shiffrin

amerykańska narciarka alpejska

Mikaela Pauline Shiffrin (ur. 13 marca 1995 w Vail) – amerykańska narciarka alpejska, dwukrotna mistrzyni olimpijska, pięciokrotna mistrzyni świata i trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata. Jako jedyna zawodniczka w historii narciarstwa alpejskiego zwyciężyła w sześciu dyscyplinach (slalom, zjazd, gigant, kombinacja, supergigant, slalom równoległy), nie zdołała wygrać jedynie w gigancie równoległym.

Mikaela Shiffrin
Ilustracja
Mikaela Shiffrin (2016)
Data i miejsce urodzenia 13 marca 1995
Vail, USA
Klub Burke Mountain Academy
Wzrost 170 cm
Debiut w PŚ 11.03 2011, Špindlerův Mlýn
(DNQ1 – gigant)
Pierwsze punkty w PŚ 27.11 2011, Aspen
(8. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ 29.12 2011, Lienz
(3. miejsce – slalom)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Soczi 2014 Slalom
złoto Pjongczang 2018 Gigant
srebro Pjongczang 2018 Superkombinacja
Mistrzostwa świata
złoto Schladming 2013 Slalom
złoto Vail/ Beaver Creek 2015 Slalom
złoto Sankt Moritz 2017 Slalom
złoto Åre 2019 Supergigant
złoto Åre 2019 Slalom
srebro Sankt Moritz 2017 Gigant
brąz Åre 2019 Gigant
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Crans-Montana 2011 Slalom
Puchar Świata
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa Kula
2016/2017
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa Kula
2017/2018
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa Kula
2018/2019
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2019/2020
Puchar Świata (Slalom)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2012/2013
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2013/2014
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2014/2015
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2016/2017
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2017/2018
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2018/2019
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2019/2020
Puchar Świata (Gigant)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2018/2019
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2016/2017
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2014/2015
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2017/2018
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2019/2020
Puchar Świata (Supergigant)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2018/2019
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W 2018 została pierwszą zawodniczką, która wygrała 15 zawodów Pucharu Świata w roku kalendarzowym (9 slalomów, 2 slalomy giganty, 2 slalomy równoległe oraz 2 supergiganty). Na Mistrzostwach Świata w Are (2019) jako pierwsza narciarka w historii wygrała czwarty raz z rzędu złoty medal w tej samej dyscyplinie. W sezonie 2018/2019 wygrała rekordowe 17 zawodów, pobijając 30-letni rekord Vreni Schneider (14 zwycięstw).

29 grudnia 2019 roku, wygrywając slalom w Lienz, Shiffrin stała się pierwszą zawodniczką w historii narciarstwa alpejskiego, która stanęła na podium w 14 slalomach z rzędu.

KarieraEdytuj

Specjalizuje się w slalomie i gigancie. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 16 listopada 2010 roku w Copper Mountain, gdzie w zawodach FIS Race była osiemnasta w gigancie. W 2011 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie zdobyła brązowy medal w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Roccaraso, jednak rywalizacji w slalomie nie ukończyła, a w gigancie była dwudziesta.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 marca 2011 roku w Szpindlerowym Młynie, gdzie nie ukończyła giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła osiem miesięcy później, 27 listopada 2011 roku w Aspen, gdzie była ósma w slalomie. Niedługo potem, 29 grudnia 2011 roku w Lienzu po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zajmując trzecie miejsce w slalomie. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniosła 20 grudnia 2012 roku w Åre, gdzie była najlepsza w slalomie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2012/2013, kiedy była piąta w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu zdobyła Małą Kryształową Kulę. W klasyfikacji slalomu zwyciężyła również w sezonie 2013/2014.

W 2013 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Schladming, zdobywając złoty medal w slalomie. Miała wtedy dokładnie 17 lat i 340 dni, co czyni ją trzecią najmłodszą mistrzynią świata w historii. Młodsze od niej były tylko Esmé MacKinnon na MŚ 1931 oraz Hanni Wenzel na MŚ 1974. Na tych samych mistrzostwach była też szósta w gigancie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi również zwyciężyła w slalomie. Została tym samym najmłodszą alpejką w historii, która wywalczyła złoty medal olimpijski. Trzy dni wcześniej była piąta w slalomie gigancie.

W kolejnym sezonie (2014/2015) potwierdziła swoją dominację w slalomie, zdobywając złoty medal na mistrzostwach świata w Vail/ Beaver Creek. Ponadto po raz trzeci z rzędu triumfowała w klasyfikacji Pucharu Świata w tej dyscyplinie. Odniosła też swoje pierwsze zwycięstwo w slalomie gigancie, wygrywając tę konkurencję 25 października 2014 roku w Sölden. 28 listopada 2015 roku wygrała slalom w Aspen z przewagą 3,07 sekundy co jest rekordem tej konkurencji w historii Pucharu Świata[1].

W grudniu 2015 roku, podczas treningu przed zawodami w Åre, doznała kontuzji więzadła pobocznego, co wykluczyło ją ze startów na dwa miesiące. Wróciła do PŚ w lutym 2016 roku, wygrywając slalom w Crans Montana.

Na rozgrywanych w lutym 2017 roku mistrzostwach świata w Sankt Moritz zdobyła srebrny medal w gigancie, przegrywając tylko z Francuzką Tessą Worley. Dwa dni później wywalczyła swój trzeci złoty medal w slalomie. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

W grudniu 2017 roku odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w zjeździe (w zaledwie czwartym starcie w tej konkurencji w Pucharze Świata).

Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zdobyła złoty medal w slalomie gigancie. Kilka dni później niespodziewanie nie stanęła na podium w slalomie – będąca faworytką tej konkurencji Amerykanka wymiotowała przed startem i ostatecznie zajęła 4. miejsce[2].

Dzięki zwycięstwu w slalomie w Szpindlerowym Młynie pobiła rekord Vreni Schneider w liczbie wygranych w jednym sezonie Pucharu Świata (14. w sezonie 1988/89).

OsiągnięciaEdytuj

Igrzyska olimpijskieEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
5. 18 lutego 2014   Krasnaja Polana Gigant 2:36,87 +0,50   Tina Maze
1.  21 lutego 2014   Krasnaja Polana Slalom 1:44,54 — —
1.  15 lutego 2018   Jeongseon Gigant 2:20,02 — —
4. 16 lutego 2018   Jeongseon Slalom 1:38,63 +0,40   Frida Hansdotter
2.  22 lutego 2018   Jeongseon Superkombinacja 2:20,90 +0,97   Michelle Gisin

Mistrzostwa świataEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
6. 14 lutego 2013   Schladming Gigant 2:08,06 +2,30   Tessa Worley
1.  16 lutego 2013   Schladming Slalom 1:39,85 — —
5. 10 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Drużynowo — —   Austria
8. 12 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Gigant 2:19,16 +2,47   Anna Fenninger
1.  14 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Slalom 1:38,48 — —
2.  16 lutego 2017   Sankt Moritz Gigant 2:05,55 +0,34   Tessa Worley
1.  18 lutego 2017   Sankt Moritz Slalom 1:37,27 — —
1.  5 lutego 2019   Åre Supergigant 1:04,89 — —
3.  14 lutego 2019   Åre Gigant 2:01,97 +0,38   Petra Vlhová
1.  16 lutego 2019   Åre Slalom 1:57,05 — -

Mistrzostwa świata juniorówEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNS1 2 lutego 2011   Crans-Montana Gigant 2:28,27 -   Sara Hector
3.  3 lutego 2011   Crans-Montana Slalom 1:40,32 +0,95   Jessica Depauli
DNF2 1 marca 2012   Roccaraso Slalom 1:41,19 -   Stephanie Brunner
20. 3 marca 2012   Roccaraso Gigant 2:40,02 +3,11   Ragnhild Mowinckel

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Miejsca na podiumEdytuj

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce   Razem  
2011/2012 - - 1 1
2012/2013 4 - 3 7
2013/2014 5 2 1 8
2014/2015 6 - 2 8
2015/2016 5 1 - 6
2016/2017 11 2 1 14
2017/2018 12 2 4 18
2018/2019 17 2 2 21
2019/2020 6 3 4 13
Suma 66 12 18 96

Zwycięstwa w zawodach PŚEdytuj

  1.   Åre − 20 grudnia 2012 (slalom)
  2.   Zagrzeb − 4 stycznia 2013 (slalom)
  3.   Flachau − 15 stycznia 2013 (slalom)
  4.   Lenzerheide − 16 marca 2013 (slalom)
  5.   Levi – 16 listopada 2013 (slalom)
  6.   Bormio – 5 stycznia 2014 (slalom)
  7.   Flachau − 14 stycznia 2014 (slalom)
  8.   Åre − 8 marca 2014 (slalom)
  9.   Lenzerheide − 15 marca 2014 (slalom)
  10.   Sölden – 25 października 2014 (gigant)[3]
  11.   Kühtai – 29 grudnia 2014 (slalom)
  12.   Zagrzeb − 4 stycznia 2015 (slalom)
  13.   Maribor − 22 lutego 2015 (slalom)
  14.   Åre − 14 marca 2015 (slalom)
  15.   Méribel − 21 marca 2015 (slalom)
  16.   Aspen – 28 listopada 2015 (slalom)
  17.   Aspen – 29 listopada 2015 (slalom)
  18.   Crans-Montana − 15 lutego 2016 (slalom)
  19.   Jasná – 6 marca 2016 (slalom)
  20.   St. Moritz − 19 marca 2016 (slalom)
  21.   Levi − 12 listopada 2016 (slalom)
  22.   Killington – 27 listopada 2016 (slalom)
  23.   Sestriere – 11 grudnia 2016 (slalom)
  24.   Semmering – 27 grudnia 2016 (gigant)
  25.   Semmering – 28 grudnia 2016 (gigant)
  26.   Semmering – 29 grudnia 2016 (slalom)
  27.   Maribor – 8 stycznia 2017 (slalom)
  28.   Sztokholm – 31 stycznia 2017 (slalom równoległy)
  29.   Crans-Montana − 26 lutego 2017 (kombinacja)
  30.   Squaw Valley − 10 marca 2017 (gigant)
  31.   Squaw Valley − 11 marca 2017 (slalom)
  32.   Killington – 26 listopada 2017 (slalom)
  33.   Lake Louise – 2 grudnia 2017 (zjazd)
  34.   Courchevel – 19 grudnia 2017 (gigant)
  35.   Courchevel – 20 grudnia 2017 (slalom równoległy)
  36.   Lienz – 28 grudnia 2017 (slalom)
  37.   Oslo – 1 stycznia 2018 (slalom równoległy)
  38.   Zagrzeb – 3 stycznia 2018 (slalom)
  39.   Kranjska Gora – 6 stycznia 2018 (gigant)
  40.   Kranjska Gora – 7 stycznia 2018 (slalom)
  41.   Flachau − 9 stycznia 2018 (slalom)
  42.   Ofterschwang – 10 marca 2018 (slalom)
  43.   Åre – 17 marca 2018 (slalom)
  44.   Levi – 17 listopada 2018 (slalom)
  45.   Killington – 25 listopada 2018 (slalom)
  46.   Lake Louise – 2 grudnia 2018 (supergigant)
  47.   St. Moritz − 8 grudnia 2018 (supergigant)
  48.   St. Moritz − 9 grudnia 2018 (slalom równoległy)
  49.   Courchevel − 21 grudnia 2018 (slalom gigant)
  50.   Courchevel − 22 grudnia 2018 (slalom)
  51.   Semmering – 29 grudnia 2018 (slalom)
  52.   Zagrzeb – 5 stycznia 2019 (slalom)
  53.   Kronplatz – 15 stycznia 2019 (gigant)
  54.   Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2019 (supergigant)
  55.   Maribor – 1 lutego 2019 (gigant)[4]
  56.   Maribor – 2 lutego 2019 (slalom)
  57.   Sztokholm – 19 lutego 2019 (slalom równoległy)
  58.   Szpindlerowy Młyn – 9 marca 2019 (slalom)
  59.   Soldeu – 16 marca 2019 (slalom)
  60.   Soldeu – 17 marca 2019 (gigant)
  61.   Levi – 23 listopada 2019 (slalom)
  62.   Killington – 1 grudnia 2019 (slalom)
  63.   Lienz – 28 grudnia 2019 (gigant)
  64.   Lienz – 29 grudnia 2019 (slalom)
  65.   Bansko – 24 stycznia 2020 (zjazd)
  66.   Bansko – 26 stycznia 2020 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podiumEdytuj

  1.   Lienz – 29 grudnia 2011 (slalom) – 3. miejsce
  2.   Levi – 10 listopada 2012 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Moskwa – 29 stycznia 2013 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  4.   Ofterschwang – 10 marca 2013 (slalom) – 3. miejsce
  5.   Beaver Creek – 1 grudnia 2013 (gigant) – 2. miejsce
  6.   Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant) – 3. miejsce
  7.   Lienz – 29 grudnia 2013 (slalom) – 2. miejsce
  8.   Kühtai – 28 grudnia 2014 (gigant) – 3. miejsce
  9.   Flachau – 13 stycznia 2015 (slalom) – 3. miejsce
  10.   Sölden – 24 października 2015 (gigant) - 2. miejsce
  11.   Sölden – 22 października 2016 (gigant) - 2. miejsce
  12.   Flachau − 10 stycznia 2017 (slalom) - 3. miejsce
  13.   Aspen − 18 marca 2017 (slalom) - 2. miejsce
  14.   Levi − 11 listopada 2017 (slalom) - 2. miejsce
  15.   Killington – 25 listopada 2017 (gigant) - 2. miejsce
  16.   Lake Louise – 1 grudnia 2017 (zjazd) - 3. miejsce
  17.   Lienz – 29 grudnia 2017 (gigant) - 3. miejsce
  18.   Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2018 (zjazd) - 3. miejsce
  19.   Ofterschwang – 9 marca 2018 (gigant) - 3. miejsce
  20.   Sölden – 27 października 2018 (gigant) - 3. miejsce
  21.   Oslo – 1 stycznia 2019 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  22.   Flachau – 8 stycznia 2019 (slalom) – 2. miejsce
  23.   Szpindlerowy Młyn – 8 marca 2019 (gigant) - 3. miejsce
  24.   Sölden – 26 października 2019 (gigant) - 2. miejsce
  25.   Killington – 30 listopada 2019 (gigant) - 3. miejsce
  26.   Lake Louise – 7 grudnia 2019 (zjazd) - 2. miejsce
  27.   St. Moritz − 14 grudnia 2019 (supergigant) - 3. miejsce
  28.   Zagrzeb − 4 stycznia 2020 (slalom) - 2. miejsce
  29.   Flachau – 14 stycznia 2020 (slalom) - 3. miejsce
  30.   Sestriere – 18 stycznia 2020 (gigant) - 3. miejsce


Miejsca w poszczególnych zawodach Pucharu ŚwiataEdytuj

do uzupełnienia wyniki z lat 2011-16

Sezon 2016/2017
 GI  SL  GI  SL  ZJ  ZJ  SG  GI  SL  SK  ZJ  SG  GI  GI  SL  SL  GI  SL  SL  ZJ  ZJ  SG  GI  ZJ  SG  SR  SK  SG  SK  ZJ  SG  GI  SL  ZJ  SG  SL  GI punkty
2 1 5 1 18 13 34 6 1 - - - 1 1 1 NU 4 1 - - - - 5 - 4 1 NU 13 1 - - 1 1 - - 2 6 1643
Sezon 2017/2018
 GI  SL  GI  SL  ZJ  ZJ  SG  SG  SG  SG  GI  SR  SL  GI  SR  SL  GI  SL  SL  SG  ZJ  ZJ  ZJ  SG  GI  SK  GI  SL  SR  ZJ  ZJ  SG  SK  GI  SL  ZJ  SG  SL punkty
5 2 2 1 3 1 5 20 - - 1 1 1 3 1 1 1 1 1 - - 3 7 NU NU - 7 NU - - - - - 3 1 - - 1 1773
Sezon 2018/2019
 GI  SL  GI  SL  ZJ  ZJ  SG  SG  SR  ZJ  SG  GI  SL  GI  SL  SR  SL  SL  GI  ZJ  ZJ  SG  SG  ZJ  GI  SL  SR  ZJ  SK  ZJ  SG  GI  SL  ZJ  SG  SL  GI punkty
3 1 4 1 9 4 1 1 1 - - 1 1 5 1 2 1 2 1 - - 1 - - 1 1 1 - - - - 3 1 - 4 1 1 2204
Sezon 2019/2020
 GI  SL  GI  SL  ZJ  ZJ  SG  SG  SR  GI  GI  SL  SL  ZJ  SK  SL  GI  GR  ZJ  ZJ  SG  SG  ZJ  SG  GI  SL  ZJ  ZJ  SK  SG  SR  GI  SL  ZJ  SG  SL  GI punkty
2 1 3 1 10 2 10 3 - 17 1 1 2 - NU 3 3 9 1 4 1 - - - - - - - - - - - - - - - - 1225
ZJ – zjazd GI – gigant SG – supergigant SL – slalom SK - superkombinacja SR - slalom równoległy

NU – nie ukończyła NQ – nie zakwalifikowała się do drugiego przejazdu

Życie prywatneEdytuj

Córka anestezjologa i pielęgniarki. Jej rodzice również byli narciarzami. Ma starszego brata, Taylora[5].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Shiffrin claims historic win in Aspen SL (ang.)
  2. ↑ PjongCzang 2018: sensacja w slalomie. Złota Frida Hansdotter, Mikaela Shiffrin poza podium, polskieradio.pl [dostęp 2018-02-20] (ang.).
  3. ↑ ex aequo z Anną Fenninger
  4. ↑ ex aequo z Petrą Vlhovą
  5. ↑ Gordy Megroz, Groomed for success [dostęp 2016-12-29].

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikaela_Shiffrin&oldid=60760711”