Wikipedia

Mikaela Shiffrin

amerykańska narciarka alpejska

Mikaela Pauline Shiffrin (ur. 13 marca 1995 w Vail) – amerykańska narciarka alpejska, dwukrotna mistrzyni olimpijska, sześciokrotna mistrzyni świata i czterokrotna zdobywczyni Pucharu Świata.Jedna z najbardziej utytułowanych zawodniczek w historii tego sportu. Jako jedyna zawodniczka w historii narciarstwa alpejskiego zwyciężyła w sześciu dyscyplinach (slalom, zjazd, gigant, kombinacja, supergigant, slalom równoległy), nie zdołała wygrać jedynie w gigancie równoległym.

Mikaela Shiffrin
Ilustracja
Mikaela Shiffrin (2016)
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1995
Vail

Klub

Burke Mountain Academy

Wzrost

170 cm

Debiut w PŚ

11.03 2011, Špindlerův Mlýn
(DNQ1 – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

27.11 2011, Aspen
(8. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

29.12 2011, Lienz
(3. miejsce – slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Soczi 2014 Slalom
złoto Pjongczang 2018 Gigant
srebro Pjongczang 2018 Superkombinacja
Mistrzostwa świata
złoto Schladming 2013 Slalom
złoto Vail/ Beaver Creek 2015 Slalom
złoto Sankt Moritz 2017 Slalom
złoto Åre 2019 Supergigant
złoto Åre 2019 Slalom
złoto Cortina 2021 Superkombinacja
srebro Sankt Moritz 2017 Gigant
srebro Cortina 2021 Gigant
brąz Åre 2019 Gigant
brąz Cortina 2021 Supergigant
brąz Cortina 2021 Slalom
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Crans-Montana 2011 Slalom
Puchar Świata
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa Kula
2016/2017
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa Kula
2017/2018
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa Kula
2018/2019
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa Kula
2021/2022
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2019/2020
Puchar Świata (Slalom)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2012/2013
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2013/2014
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2014/2015
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2016/2017
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2017/2018
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2018/2019
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2019/2020
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2020/2021
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (Gigant)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2018/2019
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2016/2017
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2020/2021
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2014/2015
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2017/2018
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2019/2020
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (Supergigant)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2018/2019
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2021/2022
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W 2018 została pierwszą zawodniczką, która wygrała 15 zawodów Pucharu Świata w roku kalendarzowym (9 slalomów, 2 slalomy giganty, 2 slalomy równoległe oraz 2 supergiganty). Na Mistrzostwach Świata w Are (2019) jako pierwsza narciarka w historii wygrała czwarty raz z rzędu złoty medal w tej samej dyscyplinie. W sezonie 2018/2019 wygrała rekordowe 17 zawodów, pobijając 30-letni rekord Vreni Schneider (14 zwycięstw).

29 grudnia 2019 roku, wygrywając slalom w Lienz, Shiffrin stała się pierwszą zawodniczką w historii narciarstwa alpejskiego, która stanęła na podium w 14 slalomach z rzędu.

11 stycznia 2022 wygrała w Schladming swój 47. slalom w karierze, dzięki temu pobiła 35-letni rekord Ingemara Stenmarka na najwięcej zwycięstw w ramach jednej dyscypliny.

KarieraEdytuj

Specjalizuje się w slalomie i gigancie. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 16 listopada 2010 roku w Copper Mountain, gdzie w zawodach FIS Race była osiemnasta w gigancie. W 2011 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie zdobyła brązowy medal w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Roccaraso, jednak rywalizacji w slalomie nie ukończyła, a w gigancie była dwudziesta.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 marca 2011 roku w Szpindlerowym Młynie, gdzie nie ukończyła giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła osiem miesięcy później, 27 listopada 2011 roku w Aspen, gdzie była ósma w slalomie. Niedługo potem, 29 grudnia 2011 roku w Lienzu po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zajmując trzecie miejsce w slalomie. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniosła 20 grudnia 2012 roku w Åre, gdzie była najlepsza w slalomie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2012/2013, kiedy była piąta w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu zdobyła Małą Kryształową Kulę. W klasyfikacji slalomu zwyciężyła również w sezonie 2013/2014.

W 2013 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Schladming, zdobywając złoty medal w slalomie. Miała wtedy dokładnie 17 lat i 340 dni, co czyni ją trzecią najmłodszą mistrzynią świata w historii. Młodsze od niej były tylko Esmé MacKinnon na MŚ 1931 oraz Hanni Wenzel na MŚ 1974. Na tych samych mistrzostwach była też szósta w gigancie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi również zwyciężyła w slalomie. Została tym samym najmłodszą alpejką w historii, która wywalczyła złoty medal olimpijski. Trzy dni wcześniej była piąta w slalomie gigancie.

W kolejnym sezonie (2014/2015) potwierdziła swoją dominację w slalomie, zdobywając złoty medal na mistrzostwach świata w Vail/ Beaver Creek. Ponadto po raz trzeci z rzędu triumfowała w klasyfikacji Pucharu Świata w tej dyscyplinie. Odniosła też swoje pierwsze zwycięstwo w slalomie gigancie, wygrywając tę konkurencję 25 października 2014 roku w Sölden. 28 listopada 2015 roku wygrała slalom w Aspen z przewagą 3,07 sekundy co jest rekordem tej konkurencji w historii Pucharu Świata[1].

W grudniu 2015 roku, podczas treningu przed zawodami w Åre, doznała kontuzji więzadła pobocznego, co wykluczyło ją ze startów na dwa miesiące. Wróciła do PŚ w lutym 2016 roku, wygrywając slalom w Crans Montana.

Na rozgrywanych w lutym 2017 roku mistrzostwach świata w Sankt Moritz zdobyła srebrny medal w gigancie, przegrywając tylko z Francuzką Tessą Worley. Dwa dni później wywalczyła swój trzeci złoty medal w slalomie. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

W grudniu 2017 roku odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w zjeździe (w zaledwie czwartym starcie w tej konkurencji w Pucharze Świata).

Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zdobyła złoty medal w slalomie gigancie. Kilka dni później niespodziewanie nie stanęła na podium w slalomie – będąca faworytką tej konkurencji Amerykanka wymiotowała przed startem i ostatecznie zajęła 4. miejsce[2].

Dzięki zwycięstwu w slalomie w Szpindlerowym Młynie pobiła rekord Vreni Schneider w liczbie wygranych w jednym sezonie Pucharu Świata (14. w sezonie 1988/89).

Życie prywatneEdytuj

Córka anestezjologa i pielęgniarki. Jej rodzice również byli narciarzami. Ma starszego brata, Taylora[3].

OsiągnięciaEdytuj

Igrzyska olimpijskieEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
5. 18 lutego 2014   Krasnaja Polana Gigant 2:36,87 +0,50   Tina Maze
1.  21 lutego 2014   Krasnaja Polana Slalom 1:44,54 — —
1.  15 lutego 2018   Jeongseon Gigant 2:20,02 — —
4. 16 lutego 2018   Jeongseon Slalom 1:38,63 +0,40   Frida Hansdotter
2.  22 lutego 2018   Jeongseon Superkombinacja 2:20,90 +0,97   Michelle Gisin
DNF1 7 lutego 2022   Pekin Gigant 1:55,69 -   Sara Hector
DNF1 9 lutego 2022   Pekin Slalom 1:44,98 -   Petra Vlhová
9. 11 lutego 2022   Pekin Supergigant 1:13,51 +0,79   Lara Gut-Behrami
18. 15 lutego 2022   Pekin Zjazd 1:31,87 +2,49   Corinne Suter
DNF2 17 lutego 2022   Pekin Superkombinacja 2:25,67 -   Michelle Gisin

Mistrzostwa świataEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
6. 14 lutego 2013   Schladming Gigant 2:08,06 +2,30   Tessa Worley
1.  16 lutego 2013   Schladming Slalom 1:39,85 —
5. 10 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Drużynowo —   Austria
8. 12 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Gigant 2:19,16 +2,47   Anna Fenninger
1.  14 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Slalom 1:38,48 —
2.  16 lutego 2017   Sankt Moritz Gigant 2:05,55 +0,34   Tessa Worley
1.  18 lutego 2017   Sankt Moritz Slalom 1:37,27 —
1.  5 lutego 2019   Åre Supergigant 1:04,89 —
3.  14 lutego 2019   Åre Gigant 2:01,97 +0,38   Petra Vlhová
1.  16 lutego 2019   Åre Slalom 1:57,05 —
3.  11 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:25,51 +0,47   Lara Gut-Behrami
1.  15 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Superkombinacja 2:07,22 —
2.  18 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Gigant 2:30,66 +0,02   Lara Gut-Behrami
3.  20 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Slalom 1:39,50 +1,98   Katharina Liensberger

Mistrzostwa świata juniorówEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNS1 2 lutego 2011   Crans-Montana Gigant 2:28,27 -   Sara Hector
3.  3 lutego 2011   Crans-Montana Slalom 1:40,32 +0,95   Jessica Depauli
DNF2 1 marca 2012   Roccaraso Slalom 1:41,19 -   Stephanie Brunner
20. 3 marca 2012   Roccaraso Gigant 2:40,02 +3,11   Ragnhild Mowinckel

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Miejsca na podiumEdytuj

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce   Razem  
2011/2012 - - 1 1
2012/2013 4 - 3 7
2013/2014 5 2 1 8
2014/2015 6 - 2 8
2015/2016 5 1 - 6
2016/2017 11 2 1 14
2017/2018 12 2 4 18
2018/2019 17 2 2 21
2019/2020 6 3 4 13
2020/2021 3 4 3 10
2021/2022 5 6 3 14
2022/2023 11 3 - 14
Suma 85 25 24 134

Zwycięstwa w zawodach PŚEdytuj

  1.   Åre − 20 grudnia 2012 (slalom)
  2.   Zagrzeb − 4 stycznia 2013 (slalom)
  3.   Flachau − 15 stycznia 2013 (slalom)
  4.   Lenzerheide − 16 marca 2013 (slalom)
  5.   Levi – 16 listopada 2013 (slalom)
  6.   Bormio – 5 stycznia 2014 (slalom)
  7.   Flachau − 14 stycznia 2014 (slalom)
  8.   Åre − 8 marca 2014 (slalom)
  9.   Lenzerheide − 15 marca 2014 (slalom)
  10.   Sölden – 25 października 2014 (gigant)[4]
  11.   Kühtai – 29 grudnia 2014 (slalom)
  12.   Zagrzeb − 4 stycznia 2015 (slalom)
  13.   Maribor − 22 lutego 2015 (slalom)
  14.   Åre − 14 marca 2015 (slalom)
  15.   Méribel − 21 marca 2015 (slalom)
  16.   Aspen – 28 listopada 2015 (slalom)
  17.   Aspen – 29 listopada 2015 (slalom)
  18.   Crans-Montana − 15 lutego 2016 (slalom)
  19.   Jasná – 6 marca 2016 (slalom)
  20.   St. Moritz − 19 marca 2016 (slalom)
  21.   Levi − 12 listopada 2016 (slalom)
  22.   Killington – 27 listopada 2016 (slalom)
  23.   Sestriere – 11 grudnia 2016 (slalom)
  24.   Semmering – 27 grudnia 2016 (gigant)
  25.   Semmering – 28 grudnia 2016 (gigant)
  26.   Semmering – 29 grudnia 2016 (slalom)
  27.   Maribor – 8 stycznia 2017 (slalom)
  28.   Sztokholm – 31 stycznia 2017 (slalom równoległy)
  29.   Crans-Montana − 26 lutego 2017 (kombinacja)
  30.   Squaw Valley − 10 marca 2017 (gigant)
  31.   Squaw Valley − 11 marca 2017 (slalom)
  32.   Killington – 26 listopada 2017 (slalom)
  33.   Lake Louise – 2 grudnia 2017 (zjazd)
  34.   Courchevel – 19 grudnia 2017 (gigant)
  35.   Courchevel – 20 grudnia 2017 (slalom równoległy)
  36.   Lienz – 28 grudnia 2017 (slalom)
  37.   Oslo – 1 stycznia 2018 (slalom równoległy)
  38.   Zagrzeb – 3 stycznia 2018 (slalom)
  39.   Kranjska Gora – 6 stycznia 2018 (gigant)
  40.   Kranjska Gora – 7 stycznia 2018 (slalom)
  41.   Flachau − 9 stycznia 2018 (slalom)
  42.   Ofterschwang – 10 marca 2018 (slalom)
  43.   Åre – 17 marca 2018 (slalom)
  44.   Levi – 17 listopada 2018 (slalom)
  45.   Killington – 25 listopada 2018 (slalom)
  46.   Lake Louise – 2 grudnia 2018 (supergigant)
  47.   St. Moritz − 8 grudnia 2018 (supergigant)
  48.   St. Moritz − 9 grudnia 2018 (slalom równoległy)
  49.   Courchevel − 21 grudnia 2018 (gigant)
  50.   Courchevel − 22 grudnia 2018 (slalom)
  51.   Semmering – 29 grudnia 2018 (slalom)
  52.   Zagrzeb – 5 stycznia 2019 (slalom)
  53.   Kronplatz – 15 stycznia 2019 (gigant)
  54.   Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2019 (supergigant)
  55.   Maribor – 1 lutego 2019 (gigant)[5]
  56.   Maribor – 2 lutego 2019 (slalom)
  57.   Sztokholm – 19 lutego 2019 (slalom równoległy)
  58.   Szpindlerowy Młyn – 9 marca 2019 (slalom)
  59.   Soldeu – 16 marca 2019 (slalom)
  60.   Soldeu – 17 marca 2019 (gigant)
  61.   Levi – 23 listopada 2019 (slalom)
  62.   Killington – 1 grudnia 2019 (slalom)
  63.   Lienz – 28 grudnia 2019 (gigant)
  64.   Lienz – 29 grudnia 2019 (slalom)
  65.   Bansko – 24 stycznia 2020 (zjazd)
  66.   Bansko – 26 stycznia 2020 (supergigant)
  67.   Courchevel – 14 grudnia 2020 (gigant)
  68.   Flachau − 12 stycznia 2021 (slalom)
  69.   Jasná – 6 marca 2021 (slalom)
  70.   Sölden – 23 października 2021 (gigant)
  71.   Killington – 28 listopada 2021 (slalom)
  72.   Courchevel – 21 grudnia 2021 (gigant)
  73.   Schladming − 11 stycznia 2022 (slalom)
  74.   Courchevel – 16 marca 2022 (zjazd)
  75.   Levi – 19 listopada 2022 (slalom)
  76.   Levi – 20 listopada 2022 (slalom)
  77.   St. Moritz − 18 grudnia 2022 (supergigant)
  78.   Semmering – 27 grudnia 2022 (gigant)
  79.   Semmering – 28 grudnia 2022 (gigant)
  80.   Semmering – 29 grudnia 2022 (slalom)
  81.   Zagrzeb – 4 stycznia 2023 (slalom)
  82.   Kranjska Gora – 8 stycznia 2023 (gigant)
  83.   Kronplatz – 24 stycznia 2023 (gigant)
  84.   Kronplatz – 25 stycznia 2023 (gigant)
  85.   Szpindlerowy Młyn – 28 stycznia 2023 (slalom)

Pozostałe miejsca na podiumEdytuj

  1.   Lienz – 29 grudnia 2011 (slalom) – 3. miejsce
  2.   Levi – 10 listopada 2012 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Moskwa – 29 stycznia 2013 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  4.   Ofterschwang – 10 marca 2013 (slalom) – 3. miejsce
  5.   Beaver Creek – 1 grudnia 2013 (gigant) – 2. miejsce
  6.   Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant) – 3. miejsce
  7.   Lienz – 29 grudnia 2013 (slalom) – 2. miejsce
  8.   Kühtai – 28 grudnia 2014 (gigant) – 3. miejsce
  9.   Flachau – 13 stycznia 2015 (slalom) – 3. miejsce
  10.   Sölden – 24 października 2015 (gigant) – 2. miejsce
  11.   Sölden – 22 października 2016 (gigant) – 2. miejsce
  12.   Flachau − 10 stycznia 2017 (slalom) – 3. miejsce
  13.   Aspen − 18 marca 2017 (slalom) – 2. miejsce
  14.   Levi − 11 listopada 2017 (slalom) – 2. miejsce
  15.   Killington – 25 listopada 2017 (gigant) – 2. miejsce
  16.   Lake Louise – 1 grudnia 2017 (zjazd) – 3. miejsce
  17.   Lienz – 29 grudnia 2017 (gigant) – 3. miejsce
  18.   Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
  19.   Ofterschwang – 9 marca 2018 (gigant) – 3. miejsce
  20.   Sölden – 27 października 2018 (gigant) – 3. miejsce
  21.   Oslo – 1 stycznia 2019 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  22.   Flachau – 8 stycznia 2019 (slalom) – 2. miejsce
  23.   Szpindlerowy Młyn – 8 marca 2019 (gigant) – 3. miejsce
  24.   Sölden – 26 października 2019 (gigant) – 2. miejsce
  25.   Killington – 30 listopada 2019 (gigant) – 3. miejsce
  26.   Lake Louise – 7 grudnia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
  27.   St. Moritz − 14 grudnia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
  28.   Zagrzeb − 4 stycznia 2020 (slalom) – 2. miejsce
  29.   Flachau – 14 stycznia 2020 (slalom) – 3. miejsce
  30.   Sestriere – 18 stycznia 2020 (gigant) – 3. miejsce
  31.   Levi – 21 listopada 2020 (slalom) – 2. miejsce
  32.   Semmering – 29 grudnia 2020 (slalom) – 3. miejsce
  33.   Jasná – 7 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
  34.   Åre − 12 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
  35.   Åre − 13 marca 2021 (slalom) – 2. miejsce
  36.   Lenzerheide – 20 marca 2021 (slalom) – 2. miejsce
  37.   Lenzerheide – 21 marca 2021 (gigant) – 2. miejsce
  38.   Levi – 20 listopada 2021 (slalom) – 2. miejsce
  39.   Levi – 21 listopada 2021 (slalom) – 2. miejsce
  40.   St. Moritz – 11 grudnia 2021 (supergigant) – 3. miejsce
  41.   St. Moritz – 12 grudnia 2021 (supergigant) – 3. miejsce
  42.   Courchevel – 22 grudnia 2021 (gigant) – 2. miejsce
  43.   Zagrzeb – 4 stycznia 2022 (slalom) – 2. miejsce
  44.   Lenzerheide – 5 marca 2022 (supergigant) – 2. miejsce
  45.   Åre – 11 marca 2022 (gigant) – 3. miejsce
  46.   Courchevel – 17 marca 2022 (supergigant) – 2. miejsce
  47.   Sestriere – 11 grudnia 2022 (slalom) – 2. miejsce
  48.   Flachau – 10 stycznia 2023 (slalom) – 2. miejsce
  49.   Szpindlerowy Młyn – 29 stycznia 2023 (slalom) – 2. miejsce

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Shiffrin claims historic win in Aspen SL. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-18)]. (ang.)
  2. ↑ PjongCzang 2018: sensacja w slalomie. Złota Frida Hansdotter, Mikaela Shiffrin poza podium, polskieradio.pl [dostęp 2018-02-20] (ang.).
  3. ↑ Gordy Megroz, Groomed for success [dostęp 2016-12-29].
  4. ↑ ex aequo z Anną Fenninger
  5. ↑ ex aequo z Petrą Vlhovą

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikaela_Shiffrin&oldid=69448479”