Clitumnus
Clitumnus (łac. Clītumnus) – w mitologii rzymskiej bóstwo opiekuńcze rzeki Clitumnus w południowej Umbrii. Był synem Okeanosa i Tetydy.
| bóstwo rzeki Clitumnus | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Teren kultu | |
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Matka | |
Ku jego czci w pobliżu rzecznego źródła[1] wzniesiono w gaju cyprysowym świątynię, gdzie składano mu ofiary, wspomniane przez Wergiliusza w Georgikach (II, 149-151): „…i twe białe trzody, Klitumnie! I byk, święta ofiara, którą kąpią tłumnie w twym nurcie, tryumf rzymski wiodąc w próg świątyni”[2]. O pięknie źródlanych wód pisali w czasach antycznych Propercjusz i Klaudian, w nowożytnych – lord Byron i G. Carducci[3].
W okresie cesarstwa rzymskiego świątynia uległa zniszczeniu. Odbudowano ją w czasach Longobardów, częściowo wykorzystując pierwotny budulec[4].
W roku 2001 budowlę wpisano na listę światowego dziedzictwa[5].
Przypisy
edytuj- ↑ O tym krystalicznym źródle nadmienia w swych listach Pliniusz (Epistolae 8,8).
- ↑ Wergiliusz: Georgiki (tłum. Anna Ludwika Czerny). Warszawa: PIW, 1956, s. 41.
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. Warszawa: PWN, 1983, s. 156.
- ↑ Demetrio Ferrari: Commento delle Odi barbare di Giosuè Carducci. T. 1. Bologna: Zanichelli, 1923, s. 68.
- ↑ Il Tempietto sul Clitunno celebra l'inserimento nella Lista del Patrimonio mondiale dell’UNESCO. [dostęp 2013-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lutego 2014)].
Bibliografia
edytuj- Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (pod red. Zdzisława Piszczka). Wyd. 5. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, ISBN 83-010-3529-3