Wikipedia

Czesław Rzepiński

polski malarz, pedagog

Czesław Rzepiński (ur. 8 lutego 1905 w Strusowie, zm. 6 grudnia 1995 w Krakowie) – polski malarz, pedagog, przedstawiciel polskiego koloryzmu.

Czesław Rzepiński
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1905
Strusów

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 1995
Kraków

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Dziedzina sztuki

malarstwo, rysunek, grafika

Epoka

koloryzmu

Grób Czesława Rzepińskiego

Życiorys

edytuj

W latach 1926–1929 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Władysława Jarockiego, Wojciecha Weissa i Felicjana Kowarskiego[1]. Od 1929 kontynuował naukę w Paryżu wśród kapistów pod opieką Józefa Pankiewicza[1][2][3]. Bliski kolorystom i później, przyłączył się do krakowskiego ugrupowania Zwornik[2][4]. W 1937 wraz z Józefem Jaremą założył Szkołę Malarską im. Aleksandra Gierymskiego w Katowicach[2][3]. Mianowany w 1948 profesorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, czterokrotnie pełnił funkcję rektora tej uczelni (1954–1967)[2][3].

Został pochowany w Alei Zasłużonych krakowskiego cmentarza Rakowickiego (kwatera LXIX pas A-II-6)[5].

Twórczość

edytuj

Malował pejzaże, martwe natury, portrety i kompozycje figuralne. Wystawiał w Paryżu na Salonie Jesiennym, miał kilkadziesiąt wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Poza malarstwem sztalugowym, które stanowi przeważną część jego twórczości, zajmował się także rysunkiem, grafiką oraz malarstwem ściennym[1]. Ukształtowany pod wpływem malarstwa Bonnarda i związany z nurtem polskiego koloryzmu, posługiwał się jasną paletą barw, w kompozycjach szczególne efekty uzyskiwał poprzez umiejętne łączenie barw zimnych z ciepłymi[1].

Jego artystyczna kariera pełniej rozwinęła się dopiero po wojnie, kiedy nadal malując kolorem, stosował manierę łączenia konkretnych obiektów z prawie abstrakcyjną przestrzenią[6]. W późnych latach 40. inspirował się twórczością Henriego Matisse’a i Georgesa Braque’a[2][3]. Później, w stylistyce kolorystycznej, próbował malować obrazy socrealistyczne. W 1953 wykonał polichromie dwóch kamienic na Gdańskiej starówce[2].

Obrazy Czesława Rzepińskiego są w ofertach domów aukcyjnych. Najwyższą od 2007 cenę 15.000 złotych uzyskano ze sprzedaży w 2020 w warszawskim Domu Aukcyjnym Ostoya obrazu Krakowskie planty z 1946 (stan na grudzień 2021)[7][8].

Wybrane prace

edytuj

(wg źródeł[2][3][7])

  • Zuzanna i starcy (1936; inna wersja 1943)
  • Portret dziewczyny (1938)
  • Portret Tadeusza Kwiatkowskiego (1943)
  • Krakowskie planty (1946)
  • Martwa natura w altanie (ok. 1950)
  • Obraz czarno-popielaty (1955)
  • Czerwone atelier (1958)
  • Martwa natura z brązowym dzbanem (1958)
  • Pejzaż z czerwonym niebem (1959)
  • Dwie postacie przed sztalugą (1959)
  • Na plaży (ok. 1960)
  • Kobieta w różowej sukni (1960)
  • Na balkonie (ok. 1960)
  • Osypisko (1960)
  • Parów (1960)
  • Portret studenta ASP (1969)
  • Chiński wazon (1974)
  • Różne róże (1976)
  • Dzbanuszek (1978)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d Czesław Rzepiński, [w:] Katalog, Sopocki Dom Aukcyjny, 23 czerwca 2021, s. 112, pdf [dostęp 2021-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-05] (pol.).
  2. ↑ a b c d e f g Joanna Chrzanowska-Pieńkos, Andrzej Pieńkos, Leksykon sztuki polskiej XX wieku. Sztuki plastyczne, Poznań: Wyd. Kurpisz, 1996, s. 180–181, ISBN 83-86600-48-9 (pol.).
  3. ↑ a b c d e Czesław Rzepiński [online], Nautilus Galeria i Dom Aukcyjny [dostęp 2021-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-05] (pol.).
  4. ↑ Janusz Kębłowski, Dzieje sztuki polskiej. Panorama zjawisk od zarania do współczesności, wyd. II, Warszawa: Arkady, 1989, s. 203, ISBN 83-213-3146-7 (pol.).
  5. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Czesław Rzepiński. rakowice.eu. [dostęp 2021-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  6. ↑ Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, Franciszek Stolot: Historia malarstwa polskiego, dz. cyt., s. 394.
  7. ↑ a b Czesław Rzepiński [online], MutualArt [dostęp 2021-12-05] (ang.).
  8. ↑ Czesław Rzepiński ''Krakowskie Planty'', 1946 [online], Domu Aukcyjny Ostoya [dostęp 2021-12-05] (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, Franciszek Stolot: Historia malarstwa polskiego. Kraków: Wydawnictwo R. Kluszczyński, 2000
  • Czesław Rzepiński, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3 (red. Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna). Warszawa 1993, s. 623

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czesław_Rzepiński&oldid=74277885”