Dźwignia łączna (połączona, całkowita, ang. Degree of Total Leverage, DTL, Degree of Combined Leverage, DCL) – zależność, która łączy ze sobą zmienność przychodów netto ze sprzedaży, zysku operacyjnego, zysku netto oraz stopy zwrotu z kapitału własnego. Łączy w sobie ryzyko operacyjne („czystego biznesu”) i ryzyko finansowe (np. bankructwa).

Przyjmuje się, że stopień dźwigni całkowitej stanowi iloczyn stopnia dźwigni operacyjnej i finansowej[1]. Wartość DTL obliczana jest zgodnie ze wzorem:

Stopień dźwigni połączonej informuje, o ile zmieni się wskaźnik rentowności kapitału własnego (ROE) w wyniku zmiany przychodów netto ze sprzedaży o 1%, np. jeżeli stopień dźwigni całkowitej wynosi 3, to znaczy, że zmiana przychodów netto ze sprzedaży o 1% powoduje zmianę ROE o 3%.

Dźwignia łączna definiuje stopień ryzyka operacyjnego i finansowego przedsiębiorstwa[2]. Dźwignię można wykorzystać w procesie planowania zysku. Planowanie zysku to proces, który daje możliwość wyboru najbardziej satysfakcjonujących rozwiązań spośród możliwych wariantów wzrostu oraz zastosowania przedsięwzięć niezbędnych do uzyskania zamierzonych celów przedsiębiorstwa.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Piotr Szczepankowski: Jak wykorzystać dźwignię całkowitą w zarządzaniu finansami. www.ksiegowosc.infor.pl. [dostęp 2015-12-13].
  2. Krzysztof Rudnicki: Dźwignia operacyjna, finansowa i łączna. www.controlling.info.pl. [dostęp 2015-12-13].