Dereń rozłogowy

Dereń rozłogowy
	; Forma typowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	dereniowce
Rodzina	dereniowate
Rodzaj	dereń
Podrodzaj	Swida
Gatunek	dereń rozłogowy
	Nazwa systematyczna
	Cornus sericea L.; Mant. Pl. Altera 199. 1771
Synonimy
	Cornus stolonifera (Michx., 1803); Swida sericea ((L.) S.S.Ying, 1987);
	Cornus stolonifera (Michx., 1803); Swida sericea ((L.) S.S.Ying, 1987);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dereń rozłogowy (Cornus sericea) – gatunek rośliny z rodziny dereniowatych. Występuje w Ameryce Północnej, od północnego Meksyku aż po Alaskę i Jukon^[4]. W Polsce sadzony jako ozdobny krzew. Lokalnie zadomowiony (kenofit) i uważany za gatunek inwazyjny. Zdziczałe populacje stwierdzano w lasach i zaroślach na siedliskach łęgów w Wielkopolsce, ziemi lubuskiej i na Dolnym Śląsku^[5].

Morfologia edytuj

Pokrój: Krzew wysokości do 2,5 m. o gałązkach jesienią zabarwionych na czerwono. Wyglądem przypomina dereń biały, ale szybciej od niego rozrasta się w duże kępy^[6].
Liście: W kształcie jajowatym są ciemnozielone, od spodniej strony w kolorze sinozielonym^[6].
Kwiat: Zebrany w podbaldachy, matowobiały. Kwitnie w maju oraz w czerwcu^[6].
Owoc: Owocem jest biały pestkowiec^[6].

Liście i kwiaty

'Silver and Gold'

Żółte zimowe pędy

Uprawa edytuj

Jest całkowicie wytrzymały na mrozy (strefa klimatyczna 2–0) i mało wymagający w stosunku do gleby^[6]. Znosi zanieczyszczenie powietrza i dobrze rośnie w miastach i w okręgach przemysłowych. Najkorzystniej rośnie w pełnym oświetleniu i najefektowniej się przebarwia^[6]. W szkółkach rozmnaża się zazwyczaj z nasion lub przez odkłady^[6]. Młode rośliny rosną szybko. Oprócz typowej formy uprawiane są kultywary o bardziej ozdobnych pędach i liściach.

Ze względu na inwazyjne właściwości omawianego gatunku zaleca się odstąpienie od jego uprawy na terenach leśnych oraz w pobliżu lasów^[5].

Kultywary edytuj

‘Flaviramea’ mająca zimą żółte, bardzo ozdobne pędy
‘Kelsey Gold’ o jaskrawych, żółtozielonych liściach
‘Silver and Gold’ o dwubarwnych liściach i żółtych zimą pędach

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-28] (ang.).
↑ Cornus sericea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
↑ ^a ^b B. Tokarska-Guzik, Z. Dajdok, M. Zając, A. Zając, A. Urbisz, W. Danielewicz: Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych. Warszawa: Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 2012. ISBN 978-83-62940-34-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

Bibliografia edytuj

Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: Państ. Wyd. Rolnicze i Leśne, 1989. ISBN 83-09-00256-4.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-28] (ang.).

[iucn-3] Cornus sericea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].

[Obce2012-5] B. Tokarska-Guzik, Z. Dajdok, M. Zając, A. Zając, A. Urbisz, W. Danielewicz: Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych. Warszawa: Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 2012. ISBN 978-83-62940-34-9.

[E-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[4]

[5]

[1]

[2]

[3]

[6]