Gęsianka różowobrązowa
Gęsianka różowobrązowa (Dermoloma cuneifolium (Fr.) Singer ex Bon) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
gęsianka różowobrązowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Dermoloma cuneifolium (Fr.) Singer ex Bon Docums Mycol. 17(no. 65): 51 (1986) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Dermoloma, Tricholomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go Elias Fries w 1821 r. nadając mu nazwę Agaricus cuneifolius. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Rolf Singer i Marcel Bon w 1986 r.[1]
Ma 17 synonimów. Niektóre z nich[2]:
- Dermoloma atrocinereum (Pers.) P.D. Orton 1960
- Dermoloma atrocinereum (Pers.) Herink 1958
- Dermoloma cuneifolium var. punctipes Arnolds 1992
- Dermoloma fuscobrunneum P.D. Orton 1980
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. Stanisław Chełchowski w 1898 r. opisywał go pod nazwą bedłka klinowata[3].
Morfologia edytuj
O średnicy 3–5 cm, początkowo wypukły, potem szeroko wypukły, na koniec prawie płaski. Powierzchnia naga, szarobrązowa, na środku nieco ciemniejsza[4].
Zbiegające z ząbkiem, średnio gęste lub gęste, białe[4].
Wysokość 3–5 cm, grubość 0,5–1 cm, równy, nagi, suchy, biały[4].
Biały, nie zmieniający barwy po uszkodzeniu. Zapach i smak mączny[4].
- Cechy mikroskopowe
Wysyp zarodników biały. Zarodniki elipsoidalne, długie, 4,5–7 × 2,5–4 µm, gładkie, szkliste, w KOH nieamyloidalne. Trama blaszek równoległa. Podstawki 4-sterygmowe. W hymenium brak cystyd. Elementy końcowe strzępek skórki kapelusza gruszkowate, o średnicy 10–25 µm, gładkie, szkliste w KOH. Występują sprzążki[4].
Występowanie i siedlisko edytuj
Znane jest występowanie gęsianki różowobrązowej w Europie Zachodniej i Południowo-Zachodniej, Afryce[5] i Ameryce Północnej[4]. Jedyne stanowisko tego gatunku w Polsce podał Franciszek Błoński w 1896 roku w Warszawie. Rósł na ziemi, w trawie wśród zarośli. Według W. Wojewody jest gatunkiem na terenie Polski wymarłym[3].
Prawdopodobnie jest saprotrofem, ponieważ czasami występuje na łąkach bez drzew w pobliżu. Rośnie na obszarach trawiastych lub w lasach liściastych latem i jesienią. Czasami występuje gromadnie[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-07-12].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-07-12].
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Michael Kuo, Dermoloma cuneifolium [online], Mushroom Expert [dostęp 2021-07-12].
- ↑ DiscoverLife [online] [dostęp 2021-07-12].