Dialekt wysokopruski

Dialekt wysokopruski (niem.: Hochpreußisch) – środkowoniemiecki dialekt używany na ograniczonym obszarze Prus Wschodnich do roku 1945. Jego użytkownikami byli potomkowie osadników ze Śląska, którzy przybywali do Prus od XIII wieku.

Hochpreußisch
Obszar

Prusy Wschodnie

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy nieuznawany
Kody języka
Glottolog high1271
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Należy do dialektów języka wysokoniemieckiego (w przeciwieństwie do dolnopruskiego, który jest dialektem dolnoniemieckim) i używany był przede wszystkim w południowo-zachodniej Warmii i w Prusach Górnych. Obszar tego dialektu graniczył od zachodu, północy i wschodu z obszarem dialektu dolnopruskiego, natomiast od południa z obszarem polskiego dialektu mazurskiego (uznawanego też za gwarę dialektu mazowieckiego). W efekcie II wojny światowej niemalże cała ludność posługująca się dialektem uciekła lub została wysiedlona na zachód od Odry.

Na wysokopruski składają się dwie grupy gwarowe:

  • górnopruska (Oberländisch) – zachodnia część obszaru (przede wszystkim Prusy Górne)
  • wrocławska (Breslausch, oparty na gwarze wrocławskiej) – wschodnia część obszaru (głównie południowo-zachodnia Warmia)

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
 
Historyczny zasięg dialektu wysokopruskiego (kolor pomarańczowy w Prusach Wschodnich)