Dihydralazyna

związek chemiczny

Dihydralazyna (łac. dihydralazinum) – organiczny związek chemiczny, lek hipotensyjny, pochodna hydrazynoftalazyny. Obniża przede wszystkim ciśnienie rozkurczowe rozszerzając bezpośrednio tętniczki obwodowe, rozszerza naczynia krwionośne[3], zwiększa przepływ krwi oraz zmniejsza obciążenie następcze[4].

Dihydralazyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C8H10N6

Masa molowa

190,21 g/mol

Wygląd

pomarańczowe igły po krystalizacji z wody[1]

Identyfikacja
Numer CAS

484-23-1

PubChem

10230

DrugBank

DB12945

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

C02DB01, C02LG01, C02LG51

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Farmakokinetyka edytuj

Maksymalne działanie leku następuje po ok. 30 minutach, maksymalne stężenie w osoczu krwi osiąga po 1–1,5 godziny. Biologiczny okres półtrwania wynosi 4–5 godzin. Metabolizm dihydralazyny przebiega w wątrobie. Wydalanie następuje przez nerki[4].

Wskazania edytuj

Przeciwwskazania edytuj

Przeciwwskazania do stosowania dihydralazyny[3][4]:

Działania niepożądane edytuj

Działania niepożądane obejmują[3][4]:

Interakcje edytuj

Osłabia działanie leków z grupy sympatykomimetyków. Wzmacnia działanie m.in. leków hipotensyjnych, nasennych, uspokajających[3].

Preparaty edytuj

  • Dihydralazinum – tabletki

Dawkowanie edytuj

Dawkę oraz częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Dorośli zwykle 25–75 mg na dobę w 2–3 dawkach, nie więcej niż 125 mg na dobę[4].

Uwagi edytuj

Lek może upośledzać sprawność psychofizyczną, dlatego nie należy prowadzić pojazdów oraz obsługiwać urządzeń mechanicznych w trakcie jego przyjmowania. Przeciwwskazane jest stosowanie dihydralazyny w ciąży oraz w okresie karmienia piersią[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c Dihydralazine, [w:] Merck Index. An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals, wyd. 14, Whitehouse Station, New Jersey: Merck & Company, 2006, ISBN 978-0-911910-00-1, OCLC 938242785 (ang.).
  2. Dihydralazine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2016-01-04] (ang.).
  3. a b c d e Frank Flake: Leki w medycynie ratunkowej i intensywnej terapii. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban i Partner, 2005. ISBN 83-89581-22-1.
  4. a b c d e f Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna. ISBN 83-7430-006-X.