Wikipedia

Diugonie

podrodzina ssaków

Diugonie[14] (Dugonginae) – podrodzina morskich ssaków z rodziny diugoniowatych (Dugongidae).

Diugonie
Dugonginae
J.E. Gray, 1821[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – diugoń przybrzeżny (Dugong dugon)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

brzegowce

Rodzina

diugoniowate

Podrodzina

diugonie

Typ nomenklatoryczny

Dugong Lacépède, 1799

Rodzaje

14 rodzajów (w tym 13 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies

Zasięg występowania edytuj

Rodzina obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w tropikalnych i subtropikalnych przybrzeżnych wodach oraz wokół wysp Indo-Pacyfiku[15][16].

Systematyka edytuj

Do podrodziny należy jeden występujący współcześnie rodzaj[17][15][16][18][14]:

Opisano również szereg rodzajów wymarłych[19]:

Uwagi edytuj

  1. ↑ Typ nomenklatoryczny: Odobenus Rafinesque, 1815 (= Dugong Lacépède, 1799).
  2. ↑ Typ nomenklatoryczny: Halicora Fleming, 1822 (= Dugong Lacépède, 1799).
  3. ↑ Typ nomenklatoryczny: †Rytiodus Lartet, 1866.
  4. ↑ Typ nomenklatoryczny: †Thelriope Pilleri, 1987 (= †Rytiodus Lartet, 1866).

Przypisy edytuj

  1. ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 309, 1821. (ang.). 
  2. ↑ C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 60. (fr.).
  3. ↑ J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 341, 1825. (ang.). 
  4. ↑ J.F. von Brandt. Über den zahn bau der Stellerschen seekuh (Rytina Stellen) nebst bemerkungen zur charakteristik der in zwei unterfamilien zu zerfallenden familie der pflanzenfressenden cetaceen. „Mémoires de l’Académie impériale des sciences de St.-Pétersbourg”. 6e série, Sciences mathématiques, physiques et naturelles. 2 (6), s. 114, 1833. (niem. • łac.). 
  5. ↑ J.F. von Brandt. Symbolae sirenologicae, quibus praecipue Rhytinae historia naturalis illustratur. „Mémoires de l’Académie impériale des sciences de St.-Pétersbourg”. 6e série Seconde partie Sciences naturelles. 7 (2), s. 132, 1846. (łac.). 
  6. ↑ J.F. von Brandt. Symbolae sirenologicae. Fasciculi II et III. Sireniorum, Pachydermatum, Zeuglodontum et Cetaceorum ordinis osteologia comparata, nec non Sireniorum generum monographic. „Mémoires de l’Académie impériale des sciences de St.-Pétersbourg”. VIIe série. 12 (1), s. 344, 1868. (łac.). 
  7. ↑ T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 13, 1872. (ang.). 
  8. ↑ H. Winge: Jordfundne og nulevende hovdyr (Ungulata) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilien: med udsigt over hovdyrenes indbyrdes slægtskab. Kjøbenhavn: H. Hagerup, 1906, s. 71, seria: E Museo Lundii. Triede Bind. Første halvbind. (duń.).
  9. ↑ O. Abel. Die eocänen Sirenen der Mittelmeerregion. Erster Teil: Der Schädel von Eotherium aegyptiacum. „Palaeontographica”. 59, s. 358, 1913. (niem.). 
  10. ↑ O. Abel: Die vorzeitlichen Säugetiere. Jena: Gustav Fischer, 1914, s. 217. (niem.).
  11. ↑ G.G. Simpson. Fossil Sirenia of Florida and the evolution of the Sirenia. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 59 (8), s. 424, 1932. (ang.). 
  12. ↑ M. Kretzoi. Sirenavus hungaricus n. g. n. sp., ein neuer Prorastomide aus dem Mitteleozän (Lutetium) von Felsögalla in Ungarn. „Annales Musei historico-naturalis hungarici”. 34, s. 155, 1941. (niem.). 
  13. ↑ G. Pilleri: The Sirenia of the Swiss Molasse with a descriptive catalogue of the fossil Sirenia preserved in Swiss collections. Ostermundigen, Szwajcaria: Universität Bern Hirnanatomisches Institut, 1987, s. 65. (ang.).
  14. ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 24. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  15. ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 78. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  16. ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 120. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  17. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-24]. (ang.).
  18. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Dugonginae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-30].
  19. ↑ J.S. Zijlstra, Dugonginae Gray, 1821, Hesperomys project (Version 23.8.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-08-25] (ang.).
  20. ↑ S. Bajpai & D.P. Domning. A new dugongine sirenian from the Early Miocene of India. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 17 (1), s. 219, 1997. DOI: 10.2307/4523798. (ang.). 
  21. ↑ J. Vélez-Juarbe & D.P. Domning. Fossil Sirenia of the West Atlantic and Caribbean region. XI. Callistosiren boriquensis, gen. et sp. nov. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 35 (1), s. 2, 2015. DOI: 10.1080/02724634.2014.885034. (ang.). 
  22. ↑ D.P. Domning. Fossil Sirenia of the West Atlantic and Caribbean region. IV. Corystosiren varguezi, gen. et sp. nov. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 10 (3), s. 361, 1990. DOI: 10.2307/4523331. (ang.). 
  23. ↑ D.P. Domning. A new genus for Halitherium olseni Reinhart, 1976 (Mammalia: Sirenia). „Journal of Vertebrate Paleontology”. 11 (3), s. 398, 1991. DOI: 10.2307/4523393. (ang.). 
  24. ↑ J. Vélez-Juarbe & A.R. Wood. An early Miocene dugongine (Sirenia: Dugongidae) from Panama. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 38 (5), s. 2, 2019. DOI: 10.1080/02724634.2018.1511799. (ang.). 
  25. ↑ E.D. Cope. On a new extinct genus of Sirenia, from South Carolina. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 35, s. 52, 1883. (ang.). 
  26. ↑ J.G.M. Thewissen & S. Bajpai. A new Miocene sirenian from Kutch, India. „Acta Palaeontologica Polonica”. 54 (1), s. 7, 2009. (ang.). 
  27. ↑ M. Voss, S. Sorbi & D.P. Domning. Morphological and systematic re-assessment of the late Oligocene „Halitherium” bellunense reveals a new crown group genus of Sirenia. „Acta Palaeontologica Polonica”. 62 (1), s. 165, 2017. (ang.). 
  28. ↑ S. Bajpai, D.P. Domning, D.P. Das, J. Vélez-Juarbe & V.P. Mishra. A new fossil sirenian (Mammalia, Dugonginae) from the Miocene of India. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie”. Abhandlungen 258 (1), s. 42, 2010. DOI: 10.1127/0077-7749/2010/0082. (ang.). 
  29. ↑ D.P. Domning & O.A. Aguilera. Fossil Sirenia of the West Atlantic and Caribbean region. VIII. Nanosiren garciae, gen. et sp. nov. and Nanosiren sanchezi, sp. nov. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 28 (2), s. 480, 2008. DOI: 10.1671/0272-4634(2008)28[479:FSOTWA]2.0.CO;2. (ang.). 
  30. ↑ K.E. Samonds, R.A. Ernat, T. Andrianavalona & D.P. Domning. New Miocene sirenians from Nosy Makamby, northwestern Madagascar. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 39 (1), s. 6, 2019. DOI: 10.1080/02724634.2019.1570223. (ang.). 
  31. ↑ É. Lartet. Note sur deux nouveaux sirdniens fossiles des terrains tertiaires du bassin de la Garonne. „Bulletin de la Société Géologique de France”. 23, s. 682, 1866. (fr.). 
  32. ↑ D.P. Domning. Fossil Sirenia of the West Atlantic and Caribbean region. III. Xenosiren yucateca, gen. et sp. nov. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 9 (4), s. 429, 1989. DOI: 10.2307/4523283. (ang.). 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Diugonie&oldid=71117767”