Djurgårdens IF (piłka nożna)
Djurgårdens IF Fotboll (znany też jako Djurgården [wym. /ˈjʉːr.ˈɡoːɖɛn/; oficjalnie: Djurgårdens Idrottsförening, lub DIF) – szwedzki klub piłkarski z siedzibą w Sztokholmie (wyspa Djurgården), założony 12 marca 1891[1]. Stadionem klubu jest Tele2 Arena, położony w dzielnicy Sztokholmu Johanneshov[2]. Największymi rywalami klubu są AIK Fotboll i Hammarby IF[3].
Pełna nazwa |
Djurgårdens Idrottsförening Fotboll |
---|---|
Przydomek |
Blåränderna (Niebieskie Paski) |
Barwy |
|
Data założenia |
12 marca 1891 |
Liga | |
Państwo | |
Siedziba | |
Adres |
Valhallavägen 104, 11433 Sztokholm |
Stadion | |
Prezes |
Lars-Erik Sjöberg |
Trener | |
Asystent trenera |
Hugo Berggren |
Strona internetowa |
Historia
edytujDjurgårdens IF został założony 12 marca 1891 w kawiarni przy Alberget 4A na wyspie Djurgården w Sztokholmie. Pierwsze boisko wybudowano w 1896, a wydział piłkarski Djurgårdens IF został utworzony w 1899 przy udziale byłego gracza GAIS Teodora Anderssona[4]. Djurgårdens IF swój pierwszy mecz rozegrał w lipcu 1899, przegrywając 1:2 z AIK Fotboll[4].
W sezonie 2022/2023 Djurgårdens IF wygrał swoją grupę w Lidze Konferencji Europy UEFA (16 punktów w grupie z KAA Gent, Molde FK i Shamrock Rovers F.C.)[5]. W 1/8 finału Szwedzi odpadli z Lechem Poznań (0:2 i 0:3)[6].
Osiągnięcia
edytuj- Mistrzostwo Szwecji
- Superettan
- Zdobywcy (1 raz): 2000
- Dywizja 1.
- Zdobywcy (3 razy): 1987, 1994, 1998
- 2. miejsce (1 raz): 1997
- Svenska serien
- 2. miejsce (1 raz): 1911/1912
- Puchar Szwecji
- Svenska Mästerskapet
- Zdobywcy (4 razy): 1912, 1915, 1917, 1920
- 2. miejsce (7 razy): 1904, 1906, 1909, 1910, 1913, 1916, 1919
- Corinthian Bowl
- Zdobywcy (1 raz): 1910
- 2. miejsce (2 razy): 1908, 1911
- Rosenska Pokalen
- 2. miejsce (1 raz): 1902
- Wicanderska Välgörenhetsskölden
- Zdobywcy (4 razy): 1907, 1910, 1913, 1915
- 2. miejsce (3 razy): 1908, 1914, 1916
- Nordic Cup
- 2. miejsce (1 raz): 1959–1962
Rekordy
edytuj- Wygrana: Allsvenskan: 9:1 z Hammarby IF (13 sierpnia 1990)
- Porażka: Allsvenskan: 1-11 z IFK Norrköping (14 października 1945)
- Najwyższa frekwencja (ogólnie): Råsunda: 48 894 z IFK Göteborg (11 października 1959)
- Najwyższa frekwencja (u siebie): Stadion Olimpijski w Sztokholmie: 21 995 z AIK Fotboll (16 sierpnia 1946)
- Najwięcej występów: Allsvenskan: 312, Sven Lindman (1965–1980)
- Najwięcej strzelonych goli: Allsvenskan: 70, Gösta 'Knivsta' Sandberg (1951–1966)
Fani
edytujDjurgårdens IF jest jednym z najbardziej wspieranych klubów w Szwecji, a większość jego kibiców mieszka w Sztokholmie i jego przedmieściach[3]. Fanklub Djurgårdens IF został założony w 1981 roku pod nazwą Niebiescy Święci. Od 1997 roku nosi nazwę Järnkaminerna, czyli (Żelazne Piece). Najstarszą aktywną grupą ultras jest Ultra Caos Stockholm, która powstała w 2003 i jest pod dużym wpływem południowoeuropejskiej kultury kibiców[7].
Znanymi kibicami klubu są m.in.: muzyk Joakim Thåström[8], biznesmen Stefan Persson[9], astronauta Christer Fuglesang[10] i król Szwecji Karol XVI Gustaw[11].
Stadion
edytujPiłkarze Djurgårdens IF swoje mecze rozgrywali na Stadionie Olimpijskim w Sztokholmie, który może pomieścić od 13 145 do 14 500 kibiców. Został wybudowany na Igrzyska Olimpijskie w 1912 roku. Po Igrzyskach na stadionie swoje mecze rozgrywał największy rywal zespołu Djurgårdens IF, czyli AIK Fotboll. Po ich wyprowadzce w 1936, stadion do 2013 był areną zmagań Djurgårdens IF. Obecnie mecze rozgrywane są na stadionie Tele2 Arena, który może pomieścić ponad 30 000 ludzi[12].
Zawodnicy
edytujObecny skład
edytuj- 31 sierpnia 2024[13]
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
2 | OB | Piotr Johansson |
3 | OB | Marcus Danielson |
4 | OB | Jacob Une Larsson |
5 | OB | Miro Tenho |
6 | PO | Rasmus Schüller |
7 | PO | Magnus Eriksson (captain) |
8 | PO | Albin Ekdal |
9 | PO | Haris Radetinac |
11 | NA | Deniz Hümmet |
13 | PO | Daniel Stensson |
14 | PO | Besard Šabović |
15 | NA | Oskar Fallenius |
16 | PO | Tobias Gulliksen |
17 | OB | Peter Therkildsen |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
18 | OB | Adam Ståhl |
19 | OB | Viktor Bergh |
20 | NA | Tokmac Nguen |
22 | PO | Patric Åslund |
23 | PO | Gustav Wikheim |
26 | NA | August Priske |
27 | OB | Keita Kosugi |
29 | NA | Santeri Haarala |
30 | BR | Malkolm Nilsson Säfqvist |
35 | BR | Jacob Rinne |
40 | BR | Max Croon |
45 | BR | Oscar Jansson |
PO | Isak Alemayehu |
Piłkarze na wypożyczeniu
edytuj- Stan na 3 listopada 2020[1]
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
OB | Jacob Une Larsson (w Panetolikos GFS do 30 czerwca 2023) | |
OB | Axel Wallenborg (w Akademisk BK do 30 czerwca 2023) |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
PO | Albion Ademi (w IFK Värnamo do 31 grudnia 2023) |
Czołowi strzelcy
edytujSezon | Liga | Gracz(e) | Gole[14] |
---|---|---|---|
1999 | Allsvenskan | Sharbel Touma | 8 |
2000 | Superettan | Samuel Wowoah | 12 |
2001 | Allsvenskan | Jones Kusi-Asare | 7 |
2002 | Kim Källström | 12 | |
2003 | Kim Källström | 14 | |
2004 | Andreas Johansson | 11 | |
2005 | Jones Kusi-Asare | 12 | |
2006 | Jones Kusi-Asare, Mattias Jonson | 6 | |
2007 | Thiago Quirino | 8 | |
2008 | Sebastian Rajalakso | 7 | |
2009 | Patrik Haginge, Hrvoje Milić, Sebastian Rajalakso, Daniel Sjölund, Christer Youssef | 3 | |
2010 | Kennedy Igboananike | 9 | |
2011 | Kennedy Igboananike, Joona Toivio | 6 | |
2012 | Erton Fejzullahu | 7 | |
2013 | Amadou Jawo | 12 | |
2014 | Erton Fejzullahu | 9 | |
2015 | Nyasha Mushekwi | 12 | |
2016 | Michael Olunga | 12 | |
2017 | Magnus Eriksson | 14 | |
2018 | Aliou Badji, Tino Kadewere | 8 | |
2019 | Mohamed Buya Turay | 15 | |
2020 | Fredrik Ulvestad | 11 | |
2021 | Edward Chilufya | 8 | |
2022 | Victor Edvardsen | 9 |
Europejskie puchary
edytujZobacz też
edytuj- Djurgårdens IF – klub hokejowy
Przypisy
edytuj- ↑ a b Djurgardens IF, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2020-11-03] .
- ↑ Tele2 Arena. tele2arena.se. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ a b AIK, DIF och Hammarby – hur ser supportrarna ut egentligen?. mecsweden.se, 2013-08-26. [dostęp 2020-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (szw.).
- ↑ a b DIF Fotbolls historia. dif.se. [dostęp 2020-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-09)]. (szw.).
- ↑ Djurgarden, czyli rywal szczególny. Nie tylko dla gwiazdy Lecha [online], sport.tvp.pl, 24 lutego 2023 [dostęp 2023-03-19] (pol.).
- ↑ Djurgården-Lech | UEFA Europa Conference League 2022/23 [online], UEFA.com [dostęp 2023-03-19] (ang.).
- ↑ Ultra Caos Stockholm. ultracaossthlm.se. [dostęp 2020-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (szw.).
- ↑ Mats Olsson: Thåström håller på Dif. expressen.se, 2004-11-07. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ Martin Petersson: EXKLUSIVT: H&M-miljardären öppnar för att satsa i Djurgården: Hjärtat är där. fotbollskanalen.se, 2015-05-08. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ Tobias Österberg, Linda Hjertén: Djurgården får stöd – från rymden. aftonbladet.se, 2009-05-28. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ Robert Laul: Jag håller på Djurgården. aftonbladet.se, 2007-07-27. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ För arrangörer. tele2arena.se. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ Djurgårdens IF - Profil klubu [online], www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-08-31] (pol.).
- ↑ Tylko bramki zdobyte w lidze krajowej.