Wikipedia

Domenico Piola

Domenico Piola (ur. 1627 w Genui, zm. 8 kwietnia 1703 tamże[1]) – włoski malarz epoki późnego baroku, czołowy artysta Genui II połowy XVII wieku. Pozostawił po sobie freski w wielu kościołach i pałacach rodzinnego miasta oraz pokaźną kolekcję rysunków (ponad 4 tysiące).

Domenico Piola
Data i miejsce urodzenia

1627
Genua

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1703
Genua

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

malarstwo, rysunek

Epoka

barok

Multimedia w Wikimedia Commons

Życie i twórczość edytuj

Domenico Piola mając 7 lat uczył się malarstwa od swojego brata[2]. Ukształtował się jako artysta w środowisku rodzinnym, ale szybko znalazł się pod wpływem Valeria Castello, Rubensa i Giovanniego Benedetta Castiglione, dzięki którym wypracował własny, w pełni barokowy język artystyczny[3].

Dojrzałość artystyczną osiągnął około roku 1850[2]. Działający prawie wyłącznie w rodzinnej Genui jest zaliczany do najważniejszych i najbardziej wpływowych artystów czynnych w Ligurii w drugiej połowie XVII wieku. Był czołowym członkiem lokalnej dynastii artystycznej, a zarazem jednym z najbardziej rozchwytywanych malarzy fresków w rodzinnym mieście[4], będących ozdobą licznych kościołów (Santissima Annunziata, Santa Maria delle Vigne, San Siro, San Luca) i pałacach i innych) rodzinnego miasta i pałaców (Rosso, De Mari, Sauli, Negrone, Balbi, Palazzo Pantaleo Spinola)[1]. Domenico Piola okazjonalnie współpracował z Valeriem Castello (w kościołach Santa Maria della Passione i Santa Marta), a później często pracował z zięciem Gregoriem De Ferrari[4]. Współpracował również ze szwagrem Stefanem Camogli, malującym kwiaty, owoce, listowia i arabeski[1]. W latach 70. i 80. osiągnął szczyt aktywności jako malarz fresków (kościół San Luca, cykl alegorycznych fresków Jesień i Zima na sklepieniach Palazzo Rosso, zrealizowany w latach 1687–1688). W szczytowym okresie swojej aktywności Piola stał się niekwestionowanym liderem szkoły genueńskiej, kierując swoją dużą pracownią, znaną jako Casa Piola, w ramach której działali jego trzej synowie: Paolo Gerolamo, Giovanni Battista i Anton Maria. Jego dzieła oraz znaczący dorobek jego pracowni, wywierały dominujący wpływ w na działalność artystyczną w Genui także przez wiele lat po jego śmierci[4].

Po 1685 roku wyjechał wraz z synami Antonem Marią i Paolem Girolamem do Mediolanu, a następnie do Bolonii, Piacenzy i Asti[1].

Malarstwo olejne Domenica Pioli jest eklektyczne, z reminiscencjami Correggia i Castiglione. Jego prace cechuje niezwykła prostota kompozycji, idylliczność koncepcji, perfekcyjna znajomość rzemiosła i doskonała forma stylistyczna. Spośród jego synów wyróżnił się jedynie Paolo Girolamo. Antonio Maria naśladował styl ojca będąc wykwalifikowanym kopistą[1].

Domenico Piola był też jednym z najbardziej aktywnych genueńskich rysowników XVII wieku. Choć wiele z jego rysunków zostało zniszczonych podczas pożaru w jego pracowni, spowodowanego zbombardowaniem miasta przez Francuzów w 1684 roku, to liczba tych zachowanych przekracza 4 tysiące. Duża i reprezentatywna kolekcja rysunków Pioli i jego kręgu, pochodząca z kolekcji genueńskiego dyplomaty Jacopa Durazza, znajduje się obecnie w Staatsgalerie w Stuttgarcie, a inna ważna kolekcja – w Palazzo Rosso[4].

Dzieła edytuj

Obrazy edytuj

Freski edytuj

  •  
    Kościół San Luca w Genui
  •  
    Biblioteka uniwersytecka w Genui
  •  
    Palazzo Rosso, Alegoria jesieni
  •  
    Palazzo Rosso, Mit zimy
  •  
    Palazzo Pantaleo Spinola

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Orlando Grosso: PIOLA, Domenico. www.treccani.it. [dostęp 2016-10-13]. (wł.).
  2. ↑ a b J. Paul Getty Museum: Domenico Piola. www.getty.edu. [dostęp 2016-10-13]. (ang.).
  3. ↑ ARTE.it: DOMENICO PIOLA. www.arte.it. [dostęp 2016-10-13]. (wł.).
  4. ↑ a b c d Stephen Ongpin Fine Art: Domenico PIOLA (1627 - 1703) Biography. www.stephenongpin.com. [dostęp 2016-10-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Domenico_Piola&oldid=67537527”