Dominik Hieronim Radziwiłł
Dominik Hieronim Radziwiłł herbu Trąby (ur. 4 sierpnia 1786 w Białej Podlaskiej, zm. 11 listopada 1813 w Lauterecken[1] w Nadrenii-Palatynacie, po odniesieniu rany w bitwie pod Hanau) – polski książę, ordynat i wojskowy, kawaler maltański (w zakonie od 1812 roku), kawaler Honoru i Dewocji[2].
| |
 Trąby | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 sierpnia 1786 |
| Data i miejsce śmierci |
11 listopada 1813 |
| Ojciec | |
| Matka |
Zofia Dorota Fryderyka von Thurn-Taxis |
| Żona |
Teresa Mniszech (rozwód) |
| Dzieci |
z Teofilą Morawską: |
| Odznaczenia | |
 
| |
Syn Hieronima Wincentego i księżniczki niemieckiej Zofii Doroty Fryderyki Thurn-Taxis, wolnomularz[3].
Był XI ordynatem na Nieświeżu i Ołyce, pułkownikiem wojsk polskich, właścicielem majątków: Birże, Dubinki, Słuck, Kopyl, VIII panem na Białej.
Po śmierci ojca w 1786 opiekował się nim stryj Karol, a po jego śmierci w 1790 Adam Czartoryski. Odziedziczył majątek stryja Karola. W 1804 r. otrzymał tytuł szambelana cara Aleksandra i osiadł w Nieświeżu. Miasto odbudował i rozbudował. Jego pasją były konie i dla nich wystawił luksusowe stajnie (marmury, gobeliny, zwierciadła).
W 1807 ożenił się z Izabelą Mniszchówną. Wyjechał do swojego pałacu w Warszawie (obecnie Pałac Prezydencki) z Teofilą Starzeńską, z którą się ożenił w 1809 roku (po wcześniejszych rozwodach obu małżonków).
W 1810 r. wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego w randze pułkownika dowodząc 8 Pułkiem Ułanów. Car pod pretekstem niespłacania kredytu zajął mu majątki znajdujące się w zaborze rosyjskim. W VI 1812 r. wkroczył z Napoleonem do Wilna. Brał udział w wyprawie moskiewskiej Napoleona. Za udział w bitwie pod Smoleńskiem otrzymał Legię Honorową. Za odwagę w czasie walk w 1811 został odznaczony Orderem Świętego Huberta.
W październiku 1812 r. został majorem 1 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej. Brał udział w bitwie pod Lipskiem.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Lauterecken: Rundgang durch die Veldenzstadt | izi.TRAVEL [online], izi.travel [dostęp 2016-02-20].
- ↑ Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 228.
- ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 215.
Bibliografia
edytuj- napoleon.org.pl. napoleon.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-23)].