Dudki (obwód miński)

Dudki (biał. Дудкі, Dudki; ros. Дудки, Dudki) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Szaszki, przy drodze republikańskiej R54.

Dudki
Дудкі
Дудки
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

stołpecki

Sielsowiet

Szaszki

Kod pocztowy

222675

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dudki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dudki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Dudki”
Ziemia53°36′26″N 26°39′53″E/53,607222 26,664722

Współcześnie w skład miejscowości wchodzi także dawny folwark (majątek ziemski) Otmyt.

Historia

edytuj

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji. Wieś Dudki w guberni wileńskiej, w powiecie oszmiańskim. Osada Dudki oraz wieś i folwark Otmyt w guberni mińskiej, w powiecie mińskim, w gminie Zasule.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś Dudki oraz folwark Otmyt leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim[a], Dudki w gminie Derewno[1], Otmyt do 1 kwietnia 1927 w gminie Zasule[1], następnie w gminie Stołpce[2].

W 1921 Dudki liczyły 272 mieszkańców, zamieszkałych w 53 budynkach, wyłącznie Polaków. 153 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 114 rzymskokatolickiego i 5 mojżeszowego[1]. Otmyt liczył zaś 45 mieszkańców, zamieszkałych w 3 budynkach, w tym 31 Polaków i 14 Białorusinów. 31 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 14 prawosławnego[1].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

  1. Przynależność powiatowa zmieniała się. Dudki leżały w powiatach oszmiańskim (do 1920), wołożyńskim (1920 - 1926) i stołpeckim (1926 - 1945). Otmyt leżał w powiatach mińskim (do 1920) i stołpeckim (1920 - 1945).

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
  2. Dz.U. z 1927 r. nr 19, poz. 143

Bibliografia

edytuj