Wikipedia

Duke University

uniwersytet prywatny (Durham, Karolina Płn., Stany Zjednoczone)

Duke University – amerykański uniwersytet niepubliczny w Durham w stanie Karolina Północna, który w 2021 roku zajął 5. miejsce w rankingu Wall Street Journal / Times Higher Education College Rankings[3].

Duke University
Godło
Ilustracja
Centrum Medyczne Uniwersytetu Duke’a
Dewiza

Eruditio et Religio

Data założenia

1838

Typ

uniwersytet niepubliczny

Państwo

 Stany Zjednoczone

Adres

Durham

Liczba pracowników

3340 (2013)[1]

Liczba studentów

ok. 13 000

Rektor

Richard H. Brodhead[2]  

Drużyna sportowa

Duke Blue Devils

Położenie na mapie Karoliny Północnej
Mapa konturowa Karoliny Północnej, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Duke University”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej znajduje się punkt z opisem „Duke University”
Ziemia36°00′04″N 78°56′20″W/36,001111 -78,938889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Ranking

edytuj

Choć położenie Duke w rankingach uniwersyteckich waha się w znacznie w zależności od obieranych kryteriów oceniania, Duke zawsze mieści się w pierwszej 30 najlepszych Uniwersytetów na świecie. Jednym z największych osiągnięć Duke było zajęcie w 2021 roku 5. miejsca[4] w rankingu Wall Street Journal / Times Higher Education College Rankings oraz 2. miejsca pod względem wyników uczniów[3][5].

Rok wcześniej Duke zajął 22. miejsce na świecie według US News & World Report i 20. miejsce według rankingu Times Higher Education World University Rankings. Z kolei QS World University Rankings umieścił Duke’a na 25. miejscu na świecie w rankingach 2020.[6]

W badaniu Forbes z 2016 r. Duke zajął 11. miejsce[7] wśród uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych, które wyprodukowały najwięcej miliarderów i 1. miejsce wśród uniwersytetów na południu.

Dodatkowo Duke zremisował z Harvard University i Yale University, osiągając 1. miejsce w rankingu oceniającym wyniki absolwentów[8].

Światowej sławy jest również Szkoła Medyczna Duke, która w 2021 roku zajęła 3. miejsce[9] wyprzedzając uniwersytety takie jak Stanford czy Columbia.

Historia

edytuj

Początkiem dzisiejszego uniwersytetu była niepubliczna szkoła założona w 1838 pod nazwą Brown’s Schoolhouse przez grupę metodystów i kwakrów, w miejscowości Trinity. W 1841 instytucja została przemianowana na Union Institute Academy, w 1851 na Normal College, a w 1859 na Trinity College. W 1892 przeprowadziła się do Durham, co połączono z reformą uczelni na wzór uniwersytetów niemieckich. W 1924 na cześć Washingtona Duke’a zmieniono nazwę uczelni na Duke University[10].

Prestiż

edytuj

Duke University jest zaliczany do grupy najbardziej prestiżowych Uniwersytetów na Świecie. Możliwości badawcze, środki pieniężne przeznaczane na rozwój nauki oraz wybitni wykładowcy sprawili, iż Duke University stał się jednym z najcenniejszych ośrodków badawczych w Stanach Zjednoczonych, a wychowankowie i wykładowcy związani z Uniwersytetem są cytowani przez naukowców na całym świecie.

Sława Uniwersytetu sprawia, iż jest on jednym z najbardziej selektywnych na świecie. Rata przyjęć dla obywateli Stanów Zjednoczonych w 2021 roku wyniosła 4.3%[11]. Warto jednak wspomnieć, że dla nieznacznie ponad 20%[12] międzynarodowych studentów proces selekcji był jeszcze bardziej rygorystyczny.

Środowisko akademickie obecne na Duke przyczyniło się do tego, iż ma już 15 laureatów Nagrody Nobla i 3 zwycięzców Nagrody Turinga, 50 stypendystów Rhodesa, 25 stypendystów Churchilla, 13 stypendystów Schwarzmana i 8 stypendystów Mitchella[13][14][15]. Tym samym placówka znalazła się na 3. miejscu pod względem uczonych, którzy otrzymali stypendium Churchilla i na piątym co do wielkości liczby nagrodzonych stypendiami: Rhodes, Marshall, Truman, Goldwater i Udall (w latach 1986–2015)[16].

Ponadto oprócz 14 żyjących miliarderów[16] do grona alumni Uniwersytetu należy także były prezydent Stanów Zjednoczonych – Richard Nixon.

Duke w Azji

edytuj

Duke University administruje dwiema równoległymi szkołami w Azji, Duke-NUS Medical School w Singapurze (założonym w 2005) i Duke Kunshan University w Kunshan w Chinach (założonym w 2013).

  • Duke-NUS – jest światowej klasy szkołą medyczną, która posiada programy łączone z Yale University oraz King’s College London. Placówka powstała dzięki współpracy z NUS UNIVERSITY
  • Duke Kunshan powstał dzięki współpracy z Wuhan University. Studenci owej jednostki część 4-letniego college’u spędzają w Kunshan (Chiny), a część na głównym kampusie Duke w Karolinie Północnej (USA). Tym samym przerabiają zarówno program chiński, jak i amerykański i są uprawnieni do otrzymania dwóch dyplomów (amerykańskiego i chińskiego). W 2020/2021 roku na ów chińsko-amerykański program aplikowali studenci z ponad 100 różnych krajów na całym świecie.

Publikacje

edytuj

Wykładowcy

edytuj
  • Elizabeth Grosz[17] – wybitna filozofka specjalizująca się w badaniach nad ewolucją, biologią i seksualnością
  • Robert J. Lefkowitz, MD[18] – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii (2012).
  • Paul Modrich, PhD[19] – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii (2015).
  • Kelly Brownell[20] – dyrektor Światowego Centrum Polityki Żywnościowej, były dziekan Sanford School of Public Policy na Duke University. W 2006 roku magazyn Time umieścił Brownell’a na liście „100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie”.
  • Campbell R. Harvey – otrzymał nagrodę Best Paper Awards 2016 i 2015 od The Journal of Portfolio Management za badania nad odróżnieniem szczęścia od umiejętności.
  • Adrian Bejan[21] – wynalazca teorii konstrukcji i imiennik liczby Bejan. Znajduje się w gronie 0,01% najbardziej cytowanych i wpływowych naukowców na świecie.
  • Kazimierz Grzybowski
  • George Marsden
  • Benjamin Wildman-Tobriner[22] – lekarz; złoty medalista olimpijski w pływaniu.
  • David Smith[23] – pionier pelerynek-niewidek; nagrodzony Nagrodą Kartezjusza w 2005 r.
  • Philip Bennett[24] – były redaktor naczelny z The Washington Post.
  • Moo-Young Han – odkrywca ładunku koloru kwarków.

Absolwenci[25]

edytuj
  • Richard Nixon – 37. Prezydent Stanów Zjednoczonych
  • Ricardo Lagos – były przewodniczący z Chile
  • Brian Kobilka – Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii
  • Paul Farmer
  • Ken Jeong
  • Charles Townes – laureat Nagrody Nobla z fizyki w 1964
  • William Kaelin – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny
  • Jeff Williams – dyrektor operacyjny Apple
  • Shaikha Al-Bahar – dyrektor generalny Narodowego Banku Kuwejtu; nazwana 85. najpotężniejszą kobietą na świecie przez Forbes
  • René Echevarria – producent filmów: The 4400, Dark Angel, Now and Again; scenarzysta Star Trek: The Next Generation, Star Trek: Deep Space Nine
  • Robert L. Cook – nagrodzony Oscarem programista.
  • Patrick Williams – nominowany do Oscara kompozytor filmowy i telewizyjny; Zdobywca nagród Emmy i Grammy
  • Robert Yeoman – nominowany do Oscara operator filmów: Bottle Rocket, Rushmore, The Royal Tenenbaums, The Life Aquatic With Steve Zissou, The Darjeeling Limited, oraz The Grand Budapest Hotel

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Quick Statistics about Duke University. Duke University. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).
  2. ↑ Current President. Duke University. [dostęp 2015-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-18)]. (ang.).
  3. ↑ a b Here’s a new college ranking, based entirely on other college rankings, „The Washington Post”, ISSN 0190-8286 [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  4. ↑ WSJ/THE US College Rankings 2021: Duke and Carnegie Mellon rise [online], Times Higher Education (THE), 18 września 2020 [dostęp 2021-06-16] (ang.).
  5. ↑ Duke #2 in Student Outcomes, 2021 WSJ / Times Higher Education Rankings | Duke [online], alumni.duke.edu [dostęp 2021-06-16].
  6. ↑ David Gleisner, See the 2021 Best Global Universities [online], 2020.
  7. ↑ Chase Peterson-Withorn, The 28 Schools That Mint The Most Billionaire Alumni [online], Forbes [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  8. ↑ WSJ rankings place Duke in No. 1 spot for graduate outcomes [online], The Chronicle [dostęp 2021-06-09].
  9. ↑ 2022 Best Medical Schools: Research [online].
  10. ↑ Duke University: A Brief Narrative History. Duke University. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).
  11. ↑ Duke admits record-low 4.3% of regular decision applicants [online], The Chronicle [dostęp 2021-06-09].
  12. ↑ Duke University International [online], College Factual, 20 lutego 2013 [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  13. ↑ Duke Senior Awarded George J. Mitchell Scholarship to Study in Ireland [online], today.duke.edu [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  14. ↑ Duke Senior Gabriella Deich Named Rhodes Scholar [online], today.duke.edu [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  15. ↑ Office of the American Secretary | The Rhodes Scholarships [online], www.rhodeshouse.ox.ac.uk [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  16. ↑ a b Kathleen Elkins, 19 colleges to attend if you want to be a billionaire [online], CNBC, 6 września 2016 [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  17. ↑ Elizabeth Grosz | Scholars@Duke [online], scholars.duke.edu [dostęp 2022-08-20] (ang.).
  18. ↑ Nobel Laureates | Duke School of Medicine [online], medschool.duke.edu [dostęp 2021-06-30].
  19. ↑ Paul Modrich, PhD, 2015 Nobel Laureate in Chemistry | Duke School of Medicine [online], medschool.duke.edu [dostęp 2021-06-30].
  20. ↑ Kelly Brownell [online], Duke Global Health Institute [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  21. ↑ Adrian Bejan [online], Duke Mechanical Engineering and Materials Science, 29 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  22. ↑ Benjamin Wildman-Tobriner, M.D. | Duke University Department of Radiology [online], Duke Radiology [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  23. ↑ David R. Smith [online], Duke Electrical and Computer Engineering, 29 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  24. ↑ Philip Bennett | FRONTLINE | PBS | Official Site [online], FRONTLINE [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  25. ↑ Notable Alumni. Duke University. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Duke_University&oldid=75309855”