Dukla (górnictwo)

Dukla – pionowe wyrobisko o niewielkim przekroju, najczęściej prostokątnym, bez obudowy , wykonywane w celu badania lub poszukiwania złoża , w kopalniach rudy służące również do wydobycia (tzw. sposób duklowy). Ręczne wydobycie urobku rudy duklą to zrażanie.
Rodzaje:

• dukla chodnikowa − wąskie pionowe wyrobisko łączące dwa poziome wyrobiska, wykonane dla przejścia ludzi, również dla transportu urobku
• dukla wentylacyjna − wyrobisko zapewniające przewietrzanie wybranego obszaru eksploatacji 
• dukla wiertnicza − szybik głęboki na około 8 metrów wykorzystywany podczas prac wiertniczych w celu umieszczenia części przewodu wiertniczego i rury kierowniczej

Szyb o cechach dukli w Black Mountains, Arizona, USA

Duklami nazywano także dawniej biedaszyby w Zagłębiu Dąbrowskim .

Bibliografia

• Bogusław Cenian, Piotr Mertuszka, Witold Pytel. Doświadczenia Zakładów Górniczych „Polkowice-Sieroszowice” z wykonywania szybików techniką strzałową. „Przegląd Górniczy”, s. 88, 2016. 
• Stanisław Gisman: Słownik górniczy. Hasło: dukla. Katowice: Instytut Węglowy, 1949.
• Słownik języka polskiego. Hasło: dukla. Mieczysław Szymczak (red.). T. I. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 467.
• Czesław Zając: Zasady założenia kopalni. Strona prywatna. [dostęp 2016-10-18].
• Jan Ziemba: Biedaszyby Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1967, s. 18, seria: Biblioteczka Wiedzy o Śląsku. Seria Historyczna nr 8.