Dzwonkówka żółtawobiała

Dzwonkówka żółtawobiała
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	dzwonkówkowate
Rodzaj	dzwonkówka
Gatunek	dzwonkówka żółtawobiała
	Nazwa systematyczna
	Entoloma neglectum (Lasch) Arnolds; Biblthca Mycol. 90: 339 (1982)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dzwonkówka żółtawobiała (Entoloma neglectum (Lasch) Arnolds) – gatunek grzybów z rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Entoloma, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1828 r. W.G. Lasch nadając mu nazwę Agaricus neglectus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Eef Arnolds w 1982 r.^[1]

Synonimy^[2]:

Agaricus cancrinus Fr. 1838
Agaricus neglectus Lasch 1828
Clitopilus cancrinus Quél. 1872
Clitopilus neglectus (Lasch) P. Kumm. 1871
Eccilia cancrina (Quél.) Ricken 1913
Eccilia cancrina (Quél.) Ricken 1913) var. cancrina
Eccilia cancrina var. minor S. Petersen 1911
Entoloma cancrinum (Quél.) Noordel. 1981
Entoloma neglectum (Lasch) Arnolds 1982 var. neglectum
Entoloma neglectum var. tetrasporum Winterh. ex Arnolds 1982
Paraleptonia neglecta (Lasch) P.D. Orton 1991
Rhodophyllus cancrinus (Quél.) Quél. 1886
Rhodophyllus neglectus (Lasch) J. Favre 1948
Rhodophyllus neglectus (Lasch) J. Favre 1948 var. neglectus
Rhodophyllus neglectus var. tetrasporus Winterh. 1977

Nazwę zwyczajową zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Morfologia

Kapelusz

Średnica 0,5–4 cm, początkowo płaskowypukły, potem kolejno rozpostarty, nieco wklęsły, w końcu głęboko lejkowaty. Brzeg podwinięty. Jest niehigrofaniczny, w stanie wilgotnym nieprzeźroczysty i nieprążkowany. Powierzchnia całkowicie filcowata, matowa, czasami na środku nieco łuseczkowata i strefowana, jasnobrązowa, cielista lub jasnobrązowo-izabelowata^[4].

Blaszki

W liczbie 15–20 z międzyblaszkami (l=3–7), średniogęste, czasami grube, szeroko przyrośnięte lub zbiegające, rzadko wyraźnie zbiegające, poszarpane, brzuchate. O szerokości do 10 mm. Początkowo białawe lub bladokremowe, potem różowe, czasem ze słabym liliowym odcieniem, w końcu brązowo-różowe. Ostrza tej samej barwy lub brązowe^[4].

Trzon

Wysokość 1–2,5 cm, grubość 2–2,5 mm, cylindryczny lub nieco spłaszczony, czasem u podstawy bulwiasty, przeźroczysty i bezbarwny, czasem z żółtym lub szarym odcieniem. Powierzchnia nieco kutnerowata lub biało pajęczynowata^[4].

Miąższ

Zarówno w kapeluszu, jak i w trzonie cienki, przeźroczysty i bezbarwny. Bez smaku. Zapach silnie zjełczały, lub bez zapachu^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki nieregularnie kanciaste, w widoku z boku 6–10-kątowe, o wymiarach 9,0–12,5 × 6,0–9,0 (–10,0) μm. Podstawki 25–45 × 7–15 μm, 4–zarodnikowe, rzadko 2–zarodnikowe, ze sprzążkami. Cystyd brak. Komórki skórki cylindryczne lub lekko rozdęte, o szerokości 4–16 μm z maczugowatymi elementami końcowymi o szerokości do 25 μm. W strzępkach obecne sprzążki^[4].

Występowanie i siedlisko

Dzwonkówka żółtawobiała jest szeroko rozprzestrzeniona w zachodniej i północnej Europie^[5]. Na terenie Polski w piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano 2 stanowiska (Elbląg 1917 r. i Puszcza Kampinoska 1974 r.)^[3].

Owocniki wyrastają pojedynczo lub w niewielkich grupach wśród mchów na lichych łąkach, pastwiskach i w olchowo-brzozowych zaroślach. Preferuje kwaśne gleby^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum. [dostęp 2018-12-18]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-12-18]. (ang.).
↑ ^a ^b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Flora Agaricina Neerlandica. Critical monographs on the families of agarics and boleti occuring in the Netherlands. 1988. 1: Entolomataceae. 1, s. 195
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-18].
↑ M.E. Noordeloos, M.E. Entoloma s.l., Fungi Europaei. 1992, 5, s. 596

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2018-12-18]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2018-12-18]. (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[flora-4] Flora Agaricina Neerlandica. Critical monographs on the families of agarics and boleti occuring in the Netherlands. 1988. 1: Entolomataceae. 1, s. 195

[discover-5] Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-18].

[noordeloos-6] M.E. Noordeloos, M.E. Entoloma s.l., Fungi Europaei. 1992, 5, s. 596

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]