Ecchi
Ecchi (jap. エッチ etchi; H) – slangowy termin używany w języku japońskim jako eufemistyczne określenie stosunku płciowego, fantazji erotycznych i podtekstów seksualnych. Jako przymiotnik ma znaczenie „lubieżny”, „nieprzyzwoity”, „frywolny”, jako rzeczownik używany jest do określenia osób o takich cechach, a jako czasownik oznacza także „uprawiać seks” (jap. エッチする etchi suru). Słowo to pochodzi od pierwszej litery określenia hentai, nie ma jednak jego negatywnego wydźwięku.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c2/Anime_Girl.svg/220px-Anime_Girl.svg.png)
Termin ecchi stosowany jest również na całym świecie przez fandom mangi i anime jako określenie wizualnej estetyki lub stylu artystycznego, w którym treści seksualne są przedstawione w sposób niebezpośredni pod postacią erotycznego humoru lub fanserwisu[1]. Używa się go głównie do podziału między pornografią (hentai) i erotyką (ecchi)[2][3]. Choć styl ten cechuje się nagością i sugestywnymi scenami, nie ukazuje się w nim otwarcie stosunków seksualnych[1].
Etymologia i znaczenie w Japonii
edytujJapońskie słowo エッチ w transkrypcji Hepburna zapisywane jest jako etchi, a jego pochodzenie jest ściśle związane ze słowem hentai (jap. 変態).
W okresie Meiji termin hentai w nauce i psychologii oznaczał „zmianę postaci” lub „przemianę”. W tym kontekście był używany w odniesieniu do zaburzeń takich jak histeria lub do opisania zjawisk paranormalnych takich jak hipnoza i telepatia[4][5]. Rozpowszechnienie się terminu doprowadziło do powstania niestandardowych konotacji. Na początku XX wieku był używany w seksuologii w wyrażeniu hentai seiyoku (jap. 変態性欲; „dewiacja seksualna”)[6] i został spopularyzowany dzięki książce Hentai seiyoku ron (jap. 変態性欲論; „Teorie dewiacji seksualnych”), opublikowanej w 1915 roku przez seksuologów Eijiego Habuto i Jun′ichirō Sawadę[7][8][9]. W latach 20. publikacje poruszające temat perwersyjnych zachowań seksualnych, w tym związane z ero-guro, zaczęły zyskiwać popularność wśród szerokiej publiczności. Goichi Matsuzawa nazwał ten okres „boom na hentai”[10]. W latach 30. takie treści zaczęły być stopniowo cenzurowane, a pod koniec dekady zakazano ich publikowania[11].
Po wojnie nowe czasopisma wróciły do terminu hentai. Był on niekiedy zapisywany w rōmaji i z czasem jego pierwsza litera H (zapisywana w katakanie jako エッチ, od angielskiej wymowy /ˈeɪtʃ/) stała się jego synonimem[12]. W 1952 roku w czasopiśmie „Shukan Asahi” znalazła się relacja kobiety, która była obmacywana w kinie przez nieznajomą osobę i zawołała ara etchi yo („hej, to nieprzyzwoite”)[4]. W tym kontekście etchi jest synonimem słów iyarashii (jap. 嫌らしい; „obsceniczny”, „sprośny”) i sukebei (jap. すけべい; „zbereźnik”). Od tego czasu znaczenia wyrażeń hentai i etchi zmieniały się niezależnie. W latach 60. etchi zaczęło być wykorzystywane przez młodzież w odniesieniu do seksu. W 1965 roku w jednej z gazet znalazła się informacja, że w tym kontekście jest ono używane przez uczniów szkół podstawowych. W latach 80. termin ten został spopularyzowany jako eufemistyczne określenie stosunku seksualnego, jak w wyrażeniu etchi suru (jap. エッチする; „uprawiać seks”)[4][12].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Josef Steiff , Tristan D. Tamplin , Anime and Philosophy: Wide Eyed Wonder, Popular Culture and Philosophy (47), Chicago: Open Court Publishing, 2010, ISBN 978-0-8126-9670-7 (ang.).
- ↑ Luc Reid: Talk the Talk: The Slang of 65 American Subcultures. Cincinnati, Ohio: Writer’s Digest Books, 2006, s. 18. ISBN 978-1-582-97423-1. (ang.).
- ↑ Sebastian Keller: Der Manga und seine Szene in Deutschland von den Anfängen in den 1980er Jahren bis zur Gegenwart: Manga- mehr als nur große Augen. GRIN Verlag, 2008, s. 127. ISBN 978-3-638-94029-0. (niem.).
- ↑ a b c Saitō Hikaru: Hentai-H. Wyd. Kansai seiyoku kenkyūkai. Kōdansha gendaishinsho, 2004, s. 45–58, seria: Sei no yōgoshū. (jap.).
- ↑ Tomasz Burdzik. Hentai – erotyka z mangi i anime. „Kultura i Edukacja”. 3, s. 345, 2014. DOI: 10.6084/m9.figshare.1335808. ISSN 1230-266X. (pol.).
- ↑ Jennifer Robertson. Theatrical Resistance, Theatres of Restraint: The Takarazuka Revue and the „State Theatre” Movement in Japan. „Anthropological Quarterly”. 64 (4), s. 165–177, październik 1991. The George Washington University Institute for Ethnographic Research. (ang.).
- ↑ Jennifer Robertson. Dying to Tell: Sexuality and Suicide in Imperial Japan. „Signs”. 25 (1), s. 21, 1999. The University of Chicago Press. (ang.).
- ↑ Jim Reichert. Deviance and Social Darwinism in Edogawa Ranpo’s Erotic-Grotesque Thriller „Kotō no oni”. „Journal of Japanese Studies”. 27 (1), s. 128, 2001. The Society for Japanese Studies. (ang.).
- ↑ Michiko Suzuki: Becoming Modern Women: Love and Female Identity in Prewar Japanese Literature and Culture. Stanford University Press, 2009, s. 164. ISBN 978-0804761970. (ang.).
- ↑ Goichi Matsuzawa: Meiji, Taishō, Shōwa, kindai fūzoku shuppan no rekishi. Tokio: Wani no ana, 1997, s. 55, seria: Ero no hon. (jap.).
- ↑ Sabine Frühstück: Colonizing sex: sexology and social control in modern Japan. Berkeley, Kalifornia: University of California Press, 2003, s. 15. ISBN 0-520-23548-7. (ang.).
- ↑ a b Mark McLelland. A Short History of ‘Hentai’. „Intersections: Gender, History and Culture in the Asian Context”. 12, 2006. (ang.).