Edred (król Anglii)
Edred (ur. ok. 923, zm. 23 listopada 955[1]) – król Anglii od 26 maja 946 do śmierci w 955. Syn króla Edwarda Starszego i jego trzeciej małżonki Edgivy, córki Sigehelma, earla Kentu. Tron objął po śmierci swojego brata, zamordowanego przez Leofę.
| ||||
| ||||
| ||||
| Król Anglii | ||||
| Okres | od 26 maja 946 do 23 listopada 955 | |||
| Poprzednik | Edmund Starszy | |||
| Następca | Edwin | |||
| Dane biograficzne | ||||
| Dynastia | Dynastia Cedryka | |||
| Data i miejsce urodzenia | ok. 923 Wessex | |||
| Data i miejsce śmierci | 23 listopada 955 Frome | |||
| Ojciec | Edward Starszy | |||
| Matka | Edgiva z Kentu | |||
Podobnie jak on odnosił sukcesy w walce z Duńczykami. W 947 r. do Nortumbrii przybył obalony król Norwegii Eryk Krwawy Topór. Mimo iż został szybko pokonany, zdołał uchwycić władzę nad Yorkiem. Został stamtąd wygnany w 954 r. i rychło poniósł decydującą klęskę pod Stainemore. Edred był człowiekiem bardzo religijnym, ale również słabego zdrowia (sam zresztą jadł bardzo niewiele[potrzebny przypis]).
Przyjaźnił się z Dunstanem[1], wtedy opatem klasztoru Glastonbury, który popierał go w dążeniu do wzmocnienia monarchii.
Zmarł 23 listopada 955 w miejscowości Frome w hrabstwie Somerset. Pochowany został w Old Minster w Winchesterze. Jego następcą został jego bratanek, Edwin.