Edward Pach
Edward Jan Pach[a] (ur. 2 listopada 1891 w Wiedniu, zm. 21 września 1957) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1891 |
|---|---|
| Data śmierci |
21 września 1957 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
182 Pułk Piechoty |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 2 listopada 1891 w Wiedniu, w rodzinie Maksymiliana[2].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 58. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3].
7 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1917, zaliczony do I Rezerwy armii, z równoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny, i przydzielony do 20 Pułku Piechoty[4]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 101. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W sierpniu tego roku został wyznaczony w macierzystym pułku na stanowisko dowódcy II batalionu[6][7]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu nad Bugiem na stanowisko referenta[8]. W 1932 został przeniesiony do 82 Pułku Piechoty, stacjonującego w tym samym garnizonie, na stanowisko dowódcy batalionu[9][10]. W kwietniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[11]. Na tym stanowisku pełnił służbę przez kolejnych pięć lat[12].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 był kwatermistrzem 182 Pułku Piechoty[13]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[14].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[17]
- Krzyż Walecznych[17]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[18][17]
- Medal Niepodległości (24 października 1931)[19]
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (Austro-Węgry)[20]
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[20]
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 25.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-07-19]..
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 355, 647.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 79 z 22 lipca 1919 roku, poz. 2642, 2674.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927 roku, s. 255.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 36, 181.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 339.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XI, XXI, 30, 477.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 20, 646.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 374.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Zdjęcie grobu Edwarda Pacha
- ↑ Paying respects
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 647.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-16].