Elżbieta Kowalewska
Elżbieta Pelagia Kowalewska, z domu Herszaft (ur. 2 września 1905 we Lwowie, zm. 29 kwietnia 1967 w Warszawie) – polska aktorka teatralna.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
aktorka |
| Współmałżonek |
Cyprian Kowalewski |
| Lata aktywności |
1927–1959 |
Życiorys
edytujW 1927 ukończyła Oddział Dramatyczny Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie. W latach 1927–1933 pracowała w teatrach warszawskich: Praskim, Ateneum, Polskim. W latach 1933–1934 była aktorką Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W latach 1934–1939 występowała w Warszawie (Teatr Kameralny) i Krakowie (Teatr im. Juliusza Słowackiego).
W okresie II wojny światowej przebywała w Warszawie, gdzie pracowała jako kelnerka w kawiarni Sztuka oraz zajmowała się drobnym handlem. Pomagała w ukrywaniu Żydów – uciekinierów z warszawskiego getta. W jej mieszkaniu znajdował się punkt kontaktowy[1].
W 1945 zamieszkała w Kielcach, gdzie uczestniczyła w odbudowie życia kulturalnego. Po pogromie kieleckim wróciła do Warszawy i grała na scenach teatrów: Studio Teatr MO, Miejskie Teatry Dramatyczne, Teatr Narodowy. W latach 1952–1959 aktorka Teatru im. Jaracza w Olsztynie i Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu.
Życie prywatne
edytuj_01.jpg)
Elżbieta Kowalewska pochodziła z rodziny żydowskiej. Była córką Szabtaja (Mariana) i Ity (Stefanii) Herszaftów. Jej bratem był malarz Adam Herszaft. W okresie międzywojennym używała także nazwiska Czaharska/Czahurska i imienia Lidia.
Jej mężem był Cyprian Leon Kowalewski, ekonomista[2], dyrektor fabryki papieru w Jeziornie[3], weteran wojny polsko-bolszewickiej i III powstania śląskiego[2]. Zmobilizowany został w 1939 jako oficer rezerwy w stopniu podporucznika[2] i po kampanii wrześniowej znalazł się w niewoli radzieckiej[1]. Przebywał w obozie w Starobielsku i został zamordowany przez NKWD w Charkowie[1][2]. Ich synem był aktor Krzysztof Kowalewski.
Jej wieloletnim partnerem życiowym po śmierci męża był dyrektor teatrów, reżyser i aktor, Mieczysław Winkler[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Juliusz Ćwieluch: Cicho, wiem. [w:] Polityka [on-line]. polityka.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2014-04-11]. (pol.).
- ↑ a b c d Jędrzej Tucholski (red.), Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003, s. 252, ISBN 83-916663-5-2, OCLC 830509983 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-04].
- ↑ Elżbieta Kowalewska-Czaharska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
Linki zewnętrzne
edytuj- Elżbieta Kowalewska-Czaharska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].