Wikipedia

Elżbieta Ryznar

Elżbieta Ryznar (ur. 18 maja 1929 w Nowotańcu, zm. 21 grudnia 2011) – polska działaczka polityczna i kombatancka.

Elżbieta Ryznar
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1929
Nowotaniec

Data śmierci

21 grudnia 2011

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Urodziła się 18 maja 1929 w Nowotańcu jako córka Józefa Granatowskiego i Kazimiery z domu Chrząszcz[1]. Zawodowo była związana z PSS „Społem” w Sanoku[2][3]. We wrześniu 1953 została powołana do składu powołanej wówczas Komisji Handlu i Drobnej Wytwórczości w Miejskiej Radzie Narodowej (MRN) w Sanoku[4]. W wyborach w 1954 uzyskała mandat radnej MRN w Sanoku kadencji 1954-1958[5], przed wyborami w 1965 była sekretarzem Miejskiej Komisji Wyborczej, a po ukonstytuowaniu się MRN weszła w skład Komisji Zaopatrzenia Ludności[6]. Pod koniec lat 70. była członkiem Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Sanoku[7]. Na przełomie lat 70./80. pełniła mandat Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krośnie[8]. Przed wyborami do rad narodowych jako przedstawicielka Ligi Kobiet Polskich wiosną 1984 została wybrana do składu Kolegium wyborczego w Sanoku[9]. W latach 80. była zastępca dyrektora ds. handlowych WSS „Społem” w Sanoku[10][11] oraz ds. obrotu towarowego[12]. Ponownie uzyskała mandat sanockiej MRN ostatniej kadencji 1988-1990, zasiadając w Komisji Oświaty i Kultury[13][14]. W 1989 pozostawała wiceprezesem PSS w Sanoku[15].

Od powstania Miejskiego Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej w Sanoku działała w jego strukturach, pełniąc funkcje członka zarządu i prezydium, a od 1987 była prezesem zarządu[16] i pozostawała na tym stanowisku na początku XXI wieku[17].

Zmarła 21 grudnia 2011. Została pochowana na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Była zamężna z Józefem Ryznarem (1921-1992[18], podporucznik, p.o. kierownika Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Sanoku[19][20], radny MRN w Sanoku kadencji 1958-1961[21]). Mieli synów bliźniaków Adama (ur., zm. 1953) i Witolda (1953-1999, ratownik GOPR, wspinacz[22]).

 
Nagrobek Elżbiety Ryznar

Odznaczenia edytuj

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 7 listopada 2001 za wybitne zasługi w działalności kombatanckiej; udekorowana w marcu 2002 w Sanoku)[23][24]
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[16]
  • Odznaka „Zasłużony dla Województwa Krośnieńskiego” (1983)[25]
  • Złota odznaka PKPS[16]
  • Srebrna odznaka PKPS[16]
  • „Jubileuszowy Adres” (1984)[26]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Nowotaniec Baptisms, Volume V, 1900 – 1946. semanchuk.com. [dostęp 2020-05-05]. (ang.).
  2. ↑ Marian Struś. Jubilatka z tęczą w tle. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (866), s. 6, 13 czerwca 2008. 
  3. ↑ Ogłoszenia duszpasterskie. III Niedziela Wielkiego Postu – 11.03.2012. farasnk.webd.pl. [dostęp 2018-01-04].
  4. ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 142.
  5. ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 146.
  6. ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 202.
  7. ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 258.
  8. ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 269, 271, 274, 283, 286.
  9. ↑ Bogumiła Koszela. Przed wyborami do rad narodowych. Wybrać najlepszych. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (304), s. 2, 1-10 maja 1984. 
  10. ↑ Opinie. Zza sklepowej lady. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 7 (246), s. 7, 10-20 września 1982. 
  11. ↑ Wiesław Koszela. Z Inspekcją Terenową po Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 17 (380), s. 5, 10-20 czerwca 1986. 
  12. ↑ Jak pracują „Społemowskie” sklepy?. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 7 (370), s. 4, 1-10 marca 1986. 
  13. ↑ Miejska Rada Narodowa w nowym składzie. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 20 (455), s. 2, 10-20 lipca 1988. 
  14. ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 305, 306.
  15. ↑ Sesja MRN. „Biuletyn Informacyjny Komitetu Obywatelskiego w Sanoku”. Nr 4, s. 4, Marzec 1990. 
  16. ↑ a b c d Mogilany 1998 ↓, s. 8.
  17. ↑ Jolanta Ziobro. Zapomnieli o chorych?. „Tygodnik Sanocki”. Nr 2, s. 9, 15 stycznia 2010. 
  18. ↑ Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 168 (poz. 40).
  19. ↑ Krzysztof Kaczmarski: Kadra kierownicza sanockiej bezpieki w latach 1944–1956. Próba charakterystyki. W: Krzysztof Kaczmarski, Andrzej Romaniak (red.): Powiat sanocki w latach 1944–1956. Sanok – Rzeszów: Muzeum Historyczne w Sanoku / Instytut Pamięci Narodowej / Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Oddział w Rzeszowie, 2007, s. 93, 94, 108, 110-111, 114. ISBN 978-83-60380-13-0.
  20. ↑ Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Józef Ryznar. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-05-05].
  21. ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 163, 164.
  22. ↑ Niepełna lista zmarłych wspinaczy i ratowników górskich, obejmująca historię polskiego wspinania. kw.warszawa.pl. [dostęp 2018-01-20].
  23. ↑ M.P. z 2002 r. nr 3, poz. 53.
  24. ↑ Jolanta Ziobro. Sen o wielkim lodzie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 12 (541), s. 1, 22 marca 2002. 
  25. ↑ Wiesław Koszela. Odznaczenia i wyróżnienia dla sanockich działaczy FJN. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (278), s. 1, 10-20 sierpnia 1982. 
  26. ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 288.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elżbieta_Ryznar&oldid=71786768”