Elke Sommer

niemiecka aktorka

Elke Sommer, właśc. Elke von Schletz[1][2] (ur. 5 listopada 1940 w Berlinie) – niemiecka aktorka filmowa, piosenkarka i malarka. Laureatka Złotego Globu (1963)[3].

Elke Sommer
ilustracja
Imię i nazwisko

Elke von Schletz

Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1940
Berlin

Zawód

aktorka, piosenkarka, malarka

Współmałżonek

Joe Hyams
(1964-1993; rozwód)
Wolf Walther
(od 1994)

Lata aktywności

1959-2010

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodziła się w Berlinie w rodzinie luterańskiej, która w 1942 ewakuowała się do Erlangen podczas II wojny światowej, jako córka Renaty (z domu Topp) i Barona Petera von Schletza[4]. W 1955 roku, gdy zmarł jej ojciec, wyjechała do Wielkiej Brytanii w ramach au pair. W wieku 17 lat pracowała jako opiekunka do dzieci[5]. Po powrocie uczyła się w college'u i próbowała zostać modelką. W 1958 roku, w czasie letniego pobytu w Viareggio we Włoszech z matką, stała się „panną Viareggio”. Vittorio De Sica zaprosił ją do Rzymu, gdzie rozpoczęła się jej kariera[6].

Kariera

edytuj

W 1959 podczas pobytu we Włoszech zadebiutowała jako służąca Marquisa Nicoli Peccoli Macinelli di Afragoli (Vittorio De Sica) w komedii Mężczyźni i szlachcice (Uomini e nobiluomini) u boku Antonio Cifariello i Silvii Pinal. Wkrótce zagrała Giulię Cesari w musicalu Lucio Fulci Ragazzi del Juke-Box (1959) z Anthonym Steffenem i niemieckim filmie przygodowym Statek śmierci (Das Totenschiff, 1959) z Horstem Buchholzem i Mario Adorfem.

Później wyjechała do Los Angeles, gdzie w 1963 roku sukces przyniosła jej rola Inger Lisy Andersson w dreszczowcu Nagroda, za którą otrzymała Złoty Glob. Kolejnym jej sukcesem była rola Marii Gambrelli w komedii Blake'a Edwardsa Różowa Pantera: Strzał w ciemności z 1964.

W latach 80. ograniczyła aktywność aktorską, występując już tylko w nielicznych niemieckich produkcjach filmowych i poświęciła się malarstwu[7].

W 1993 roku wytoczyła proces o zniesławienie przeciw Zsa Zsy Gabor i jej mężowi, Frederickowi von Anhalt, w wyniku którego otrzymała 3,3 miliona dolarów odszkodowania[8].

W 2019 roku została odznaczona Bawarskim Orderem Zasługi[9].

Wybrana filmografia

edytuj
  • 1959: Uomini e nobiluomini jako Caterina
  • 1959: Das Totenschiff jako Mylene, francuska dziewczyna
  • 1963: Nagroda jako Inger Lisa Andersson
  • 1963: Zwycięzcy jako Helga
  • 1963: Sami na wyspie jako Eva
  • 1964: Winnetou w Dolinie Sępów jako Annie
  • 1964: Różowa Pantera: Strzał w ciemności jako Maria Gambrelli
  • 1965: Sztuka miłości jako Nikki
  • 1965: Lalki jako Ulla "Il Trattato di Eugenetica"
  • 1971: Operacja Zeppelin jako Erika Altschul
  • 1972: Baron krwi jako Eva Arnold
  • 1973: Dom egzorcyzmów jako Lisa Reiner
  • 1974: Dziesięciu małych Indian jako Vera Clyde
  • 1975: Cała naprzód: Rzymski camping jako profesor Vrooshka
  • 1975: Niewidzialny dusiciel jako Chris Hartman
  • 1979: Więzień Zendy jako hrabina

Przypisy

edytuj
  1. Elke Sommer. Listal. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  2. Elke Sommer, geni_family_tree, 5 listopada 1940 [dostęp 2024-01-02] (pol.).
  3. Elke Sommer - Awards [online], IMDb [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  4. Elke Sommer (5 de Novembro de 1940). Filmow. [dostęp 2017-10-01]. (port.).
  5. Elke Sommer. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  6. Štefan "Cicis" Rencz: Elke Sommer. ČSFD.cz. [dostęp 2017-10-01]. (cz.).
  7. Elke Sommer | filmportal.de [online], www.filmportal.de [dostęp 2024-01-02].
  8. Bob Pool, $3.3-Million Libel Award in Sommer-Gabor Feud [online], Los Angeles Times, 9 grudnia 1993 [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  9. https://www.focus.de/magazin/archiv/auf-heimatbesuch-ein-orden-fuer-die-sommer_id_10965684.html

Linki zewnętrzne

edytuj